บทที่ 17 ตัดสินใจ
หลังจากที่ฉันพากระเป๋าเดินทางใบหรูใหญ่เข้าห้องที่.... ห้องที่อยู่เมื่อคืนเสร็จแล้วก็ออกมาทันทีโดยที่สายตาเจ้ากรรมของสอดส่ายมองไปยังร่างสูงใหญ่ของทั้งสองเดินเคียงคู่กันกับร่างเพรียวสวยอย่างสนิทสนมกอดแขนจนแทบจะสิงเข้าร่างกันอยู่แล้ว เสียงพูดคุยแกมหยอกล้อพร้อมเสียงหัวเราะที่สดใสมุ่งหน้าเดินเข้าไปยังห้องนอนสองต่อสองจนมิดสายตาพร้อมกับประตูที่ปิดลง ส่วนเกินอย่างฉันก็ตัดสินใจออกจากห้องนั้นในที่สุด
ไม่อยากเห็นอะไรที่มันทำให้ตัวเองเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว ทุกอย่างมันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันกับซันเราทั้งสองแตกต่างกันเหลือกันมันเหมือนฟ้ากับเหว พื้นดินกับดวงตะวันที่ส่องแสงเจิดจ้า ไม่มีอะไรคู่กันได้อีกอย่างฉันมันก็แค่ตัวขัดดอกสำหรับเขาก็เท่านั้น
อยากไปให้ไกลๆ จัง!
มือสวยเรียวไม่ลืมที่จะคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กที่มีเพียงแค่บัตรส่วนลดของห้างร้านต่างๆ ติดตัวมาแค่นั้นเพราะวันนั้นซัน...คืนให้ฉัน
