หลายชั่วโมงต่อมา
“ของเธอ”
เบลินดาซึ่งกำลังนั่งโทรศัพท์บนโซฟาละสายตาจากหน้าจอสี่เหลี่ยมในมือมองไปยังอลันที่นำกล่องสีขาวผูกโบว์สวยงามมาวางลงตรงหน้า
“คืออะไรเหรอคะ?” หลังจากมองกล่องสีขาวหรูหราตรงหน้า เบลินดาหันไปถามอลันที่นั่งลงโซฟาอีกตัวด้วยความงุนงง โดยมุมล่างของกล่องมีชื่อร้านสลักเอาไว้
“ชุดสำหรับใส่ไปงานเลี้ยงรุ่นคืนนี้”
“ท่าทางคงแพงมากน่าดู” เธอพูด เท่าที่ดูจากกล่องแถมยังมีโบว์ผูกเอาไว้ข้างบนอย่างหรูหรา ชื่อร้านที่สลักเอาไว้ทำให้รู้ได้ทันทีว่าคงแพงมากอีกอย่างเธอเองก็พอจะรู้จักแบรนด์เสื้อผ้านี้มาเหมือนกัน
“รีบไปแต่งตัว ใกล้จะถึงเวลาไปแล้ว”
“ค่ะ…” เธอตอบรับ ก่อนจะดึงตัวเองขึ้นจากโซฟาพร้อมถือกล่องสีขาวออกไปด้วยอย่างไม่มีทางเลือก ตอนนี้ใกล้ได้เวลางานเลี้ยงแล้ว เธอคงมานั่งเวิ้นเว้อเรื่องราคาของเสื้อผ้าที่อลันหามาให้ไม่ได้
ครืด ครืด~
เบอร์คุ้นเคยโชว์หลาบนหน้าจอโทรศัพท์ที่อลันกำลัง
