6
1669 Words
เวลาล่วงเลยไปถึงตีสองนิดๆอ้ายตื่นมาเข้าห้องน้ำด้วยความงัวเงียและคอแห้งมาก เธอเดินออกไปเห็นคนตัวใหญ่นอนขดตัวอยู่ที่โซฟาท่าทางเหมือนจะหนาวเลยเดินย้อนกลับเข้าห้องไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้เขา จากนั้นถึงได้เดินไปเทน้ำดื่มและพึ่งจะเห็นว่าเสี่ยชัชดื่มเบียร์ของเธอไปหมดตู้เย็นเลย
“เทน้ำให้เสี่ยสักแก้วด้วยสิอ้าย” เขามายืนข้างหลังเธอแล้วยิ้มกว้างในความน่ารักที่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ อ้ายเทน้ำเปล่าส่งให้ทันทีแล้วก็กอดอกมองเขาด้วยแววตาที่สงสัยมาก เขาดื่มน้ำหมดถึงได้วางแก้วลงแล้วเดินเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นกว่าเดิม
“เสี่ย…เอ่อ…ยังไม่หลับเหรอคะ?”
“มันหนาวเลยนอนไม่หลับ”
“ถ้างั้นก็กลับไปนอนกอดเมียเก่ามันน่าจะอุ่นกว่านอนโซฟานะคะ”
“ไม่มีใครทำให้เสี่ยหายหนาวได้เท่ากับหนูหรอก” เพียงแค่เธอจะอ้าปากพูดก็จูบลงไปทันทีด้วยความหิวกระหายและอยากจะสัมผัสทุกอย่างเอาไว้ให้เธอจำว่าใครเป็นเจ้าของ มือเล็กๆที่ผลักหน้าอกออกถูกรวบเอาไว้อย่างรวบเร็วและก้าวขาดันเธอไปในทิศทางที่ต้องการ ก่อนจะอุ้มเมียดื้อทั้งที่ยังจูบเข้าห้องนอนเพื่อตอกย้ำเรื่องระหว่างเราสักหลายๆทีให้ลืมไม่ลง
“เสี่ยชัชปล่อยหนูนะ!!”
“หนูเป็นของเสี่ยคนเดียว!”
“อื้อ…แล้วแฟนเก่าเสี่ยล่ะ!?”
“ช่างหัวมันไปสิ! เสี่ยจะเอาหนูคนเดียว!!”
คำพูดตัดขาดไปพร้อมกับจูบที่เร่าร้อนและหนักหน่วงมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว มือใหญ่รวบมือเล็กเอาไว้แน่นไม่ให้ดิ้นหลุด ส่วนมืออีกข้างก็จับเรียวขาเล็กอ้าออกกว้างแล้วแทรกตัวเข้าไป หนึ่งอาทิตย์แล้วที่เขาไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้เจอ ไม่ได้นอนกอด ในคืนนี้แหละเขาจะตอกย้ำให้ชัดว่าอ้ายมีผัวเป็นใคร ส่วนเรื่องอื่นก็ช่างแม่งเพราะมันไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเขาเท่าเธอแล้ว
อย่าหวังเลยว่าเธอจะมูฟออนจากเขาได้
ไม่มีวันนั้นเด็ดขาด!!
เที่ยงวันต่อมาอ้ายลืมตาตื่นด้วยความงัวเงียแล้วถอนหายใจเมื่อแขนใหญ่กอดรัดเอาไว้ซะแน่นเลย เมื่อคืนเธอเตลิดไปกับสัมผัสทุกอย่างของเขาแบบที่แทบจะไร้แรงต่อต้าน แต่ถึงต้านทานไปก็ใช่ว่าจะทำได้ซะเมื่อไร เสี่ยชัชไม่ปล่อยให้เธอได้คิดอะไรและเขาทำรุนแรงมากจนแทบไม่มีแรงพอจะขยับตัวด้วยซ้ำ
เธอนอนมองหน้าคนใจร้ายที่ไล่ให้ไปหาผู้ชายคนอื่นเพื่อที่เขาจะกลับไปหาเมียเก่าได้แบบไม่รู้สึกผิด ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันแทบทุกวันและส่วนใหญ่จะเป็นเขามาค้างที่นี่ เขาทำเหมือนเรารักกันทั้งที่มันไม่ใช่
ผิดเองแหละที่เธอใจไม่แข็งพอ
ไม่น่ารักเขาเลย
“วันนี้ไปไหนรึเปล่าอ้าย?”
“ถ้าไปแล้วเสี่ยจะกลับเลยไหมคะ?”
“ยังโกรธเสี่ยเรื่องเมื่อคืนเหรอ เสี่ยทำให้หนูไม่มีความสุขเท่าเมื่อก่อนเหรอถึงดื้อตลอดเลย”
“เปล่าค่ะ เสี่ยชัชยังเหมือนเดิมทุกอย่าง”
“วันนี้เสี่ยว่าง เสี่ยขออยู่ด้วยนะอ้าย”
“ไม่ไปอยู่กับแฟนเก่าเสี่ยล่ะ!?”
“อย่าพูดถึงคนอื่นสิ ตอนนี้เสี่ยมีแค่หนูคนเดียวนะ”
“แล้วหลังจากนี้ล่ะคะ?” เขาลืมตามองทันทีที่เธอถามออกไปแล้วไม่ตอบอะไรเลยสักคำ มันชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆต่อให้จะคืนดีกับแฟนเก่าแล้วก็ตาม เพียงแค่จะพูดอีกคำก็ถูกจูบอย่างหนักหน่วงแล้วเริ่มต้นบทรักอีกครั้งเหมือนพวกคนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
งั้นก็ให้วันนี้เป็นการจากลาของเราเลย
เขาไม่ปล่อยเธอก็จะไปให้ได้
หลังจากวันนั้นผ่านไปสองอาทิตย์ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น อ้ายย้ายที่อยู่ทันทีตามที่เคยพูดเอาไว้เพื่อที่เสี่ยชัชจะมาหาไม่ได้อีก เวลาไปมหาวิทยาลัยก็จะมองรอบๆก่อนลงจากรถเสมอเผื่อว่าเขามาตามหาที่นี่จะได้ไม่ต้องเจอกัน
ช่วงแรกๆมันก็รู้สึกแย่และคิดถึงเขามาก แต่พอเวลาผ่านไปสองอาทิตย์แล้วมันก็ไม่หนักหนาเท่าเมื่อก่อนนี้ อีกไม่นานเธอจะลืมเขาไปหมดหัวใจ แล้วเธอจะเปิดใจให้กับรักครั้งใหม่ได้อย่างแน่นอน เธอเข็ดแล้วกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะแบบนั้น ถ้าหากว่าต้องมีใครอีกครั้งก็จะเอาให้ชัดเจนไปเลยว่าคบกันอยู่ อย่างน้อยถ้าเลิกกันไปก็ไม่ต้องเสียดายมาก
“เมื่อคืนนี้ดีมากเลยอะแก คืนนี้ไปด้วยกันนะ”
“เอาผัวไปขนาดนั้นแล้วจะลากฉันไปทำไมห่ะยัยน้ำ”
“เผื่อแกจะถูกใจใครบ้างไง แล้วคนที่ขับรถมารับส่งแกหายไปไหนแล้วล่ะ แกเลิกแล้วเหรอ?”
“อื้ม เลิกมาสามอาทิตย์แล้วมั้ง ฉันย้ายคอนโดก็เพราะหนีเขาด้วยนี่แหละ”
“อยากเห็นผู้โชคร้ายคนนั้นจังเลยนะ ใบ้ได้ไหม?”
“ทรงเสี่ยที่แก่กว่าฉันสิบปี”
“อุ้ยตายแล้ว! นี่แกหลอกฟันคนแก่รึเปล่าเนี่ย?”
“วินๆทั้งคู่จ้ะยัยน้ำไม่มีใครหลอกฟันใครหรอก แล้วที่บาร์คืนนี้ไปกันกี่คนนะ”
“ก็มีฉันกับแฟน แล้วเพื่อนแฟนอีกสองสามคน แต่ไม่ต้องคิดมากนะเพราะพวกนั้นก็มีเมียกันหมดแล้ว”
“เฮ้อ…ไปแต่พวกมีคู่ส่วนฉันโสดคนเดียว มีพรบคุ้มครอบคนโสดไหมเนี่ย!?”
“หาผัวเท่านั้นคือคำตอบ”
“ผัวใหม่?”
“เอาที่แกสบายใจเลยอ้าย ถ้าของเก่ามันดีก็กลับไปกินซ้ำ แต่ถ้ามันไม่ดีก็หาอะไรใหม่ๆ”
“เฮ้อ…คืนนี้ค่อยหาแล้วกัน”
ทางด้านชัชที่นั่งเครียดที่บ้านจนแทบประสาทกินเพราะโดนทิ้งอย่างไร้เยื่อไยและเลือดเย็นมาก เขาไม่ได้ไปต่อกับฟ้าเพราะความรู้สึกไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ขนาดได้จูบแล้วยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่จูบที่ต้องการเลย ฟ้าเหมือนจะเห็นสัญญาณว่าเขาไม่สามารถไปต่อได้เลยไม่เซ้าซี้มากและหันไปสนใจคนอื่นแทน นี่ก็หนึ่งอาทิตย์ที่ไม่ได้คุยกับฟ้าแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทรมานเลย แต่สองอาทิตย์ที่อ้ายไม่สนใจแม่งโคตรเจ็บจนแทบบ้าอยู่แล้ว
เธอใจร้ายกับผัวมากเลยนะ
วันนั้นน่าจะจับลากมาอยู่ด้วยกันที่นี่ให้จบๆ
“สรุปคือมึงโดนทิ้งเรียบร้อยแล้วใช่ไหมชัช?” ชาถามพี่ชายที่นั่งหน้าบึ้งด้วยความเป็นห่วงปนสมน้ำหน้าด้วย มันนั่งยกเหล้ามาตลอดทั้งวันจนหน้าแดงก่ำแล้วพร่ำเพ้อคิดถึงเด็ก พอสร่างเมาไม่นานก็มานั่งดื่มต่อแบบหมดอาลัยตายอยากในชีวิตจนน่าเป็นห่วง แล้วอาการนี้ก็เป็นมาหลายวันแล้วจนเขาต้องย้ายจากคอนโดมานอนที่นี่เพื่อดูแลก่อนมันจะตายห่า เด็กคนนั้นก็เหมือนจะตัดขาดจากชัชไปหมดแล้วจริงๆด้วย
“ไม่ใช่แค่ทิ้งเว้ย แต่ย้ายที่อยู่หนีกูเลย!”
“ไปดักรอที่มหาลัยไหม?”
“กูไปมาทั้งอาทิตย์แล้วแต่ไม่เจอ!”
“สมควรอยู่หรอก! มีเมียแล้วแต่เสือกแล่นไปหาเมียเก่า”
“ไอ้เหี้ยชา!!”
“หรือมึงจะพูดว่าไม่จริงล่ะไอ้ชัช!”
“กูผิดกูรู้แล้ว ตอนนี้กูโดนทิ้งมันก็สาสมพอแล้วไหมห่ะ มึงจะตอกย้ำซ้ำเติมอะไรกูนักหนาวะ!?”
“แล้วแดกเหล้าอย่างเดียวมันช่วยเหี้ยอะไรได้บ้างเนี่ย!”
“กูไม่รู้!”
ชาถอดสูทออกนั่งมองพี่ชายของตัวเองด้วยความเหนื่อยใจมากเพราะที่เป็นแบบนี้จะโทษใครก็ไม่ได้หรอก มันทำตัวเองทั้งนั้นเลย นี่ถ้าไม่อยากได้เมียเก่าก็คงไม่โดนเมียใหม่ทิ้ง สุดท้ายคนจับปลาสองมือก็เลยไม่เหลือใครกลายเป็นหมาแก่ที่เป็นภาระน้องชายมานอนเฝ้าสองสามวันแล้วเนี่ย
กูละเบื่อพี่ชายตัวเองจริงๆเลย
อายุไม่ได้การันตีสมองของมันเลย
ชานั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆก่อนจะไปสะดุดกับสตอรี่ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ลงภาพคู่กับเมียพี่ชายแถมยังเช็คอินบาร์ใกล้ๆนี้เอง เขากดเข้าไปดูโปรไฟล์ด้วยความรวดเร็วแล้วยิ้มกว้างออกมาทันทีเพราะจะมีคนมารับภาระตัวเท่าควายไปแทนแล้ว เขาเปิดสตอรี่นั่นส่งให้ชัชดูทันทีแล้วมันก็รีบแย่งโทรศัพท์ไปด้วยความเร็วมาก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเซนิดๆจนเกือบล้มตามประสาคนเมามาก เขาชูกุญแจรถมันก็ยิ้มกว้างทันทีเลย
“เดี๋ยววันหลังกูเลี้ยงเหล้า”
“แหม่…ยิ้มหน้าบานเลยนะมึง”
“ไปเร็วๆเถอะชาเดี๋ยวอ้ายกลับก่อน กูต้องเคลียร์กับเมียอีกยาวมาก”
ชาเดินกอดคอพี่ชายออกไปไม่ใช่เพราะให้กำลังใจหรืออะไรเลยนะ แต่มันเมาแล้วเดินเซเลยกลัวว่าจะล้มหัวฟาดพื้นเอาได้ไง เขายังไม่อยากต้องเสียเวลาไปนอนเฝ้ามันที่โรงพยาบาลเพิ่มหรอกนะ ตอนนี้ดึกมากถนนหนทางเลยค่อนข้างโล่งกว่าช่วงค่ำพอสมควร บาร์นั่นก็อยู่ไม่ไกลมากเท่าไรทำให้มาถึงเร็ว
แต่ว่าคืนนี้คนเยอะจังเลยวะ
เมียเด็กไอ้ชัชคงยังไม่กลับหรอกมั้ง
- Writer
