12
คนถูกจับตัวมาจนด้วยคำพูด หากหล่อนเอ่ยคำใดออกไปเขาคงคิดว่า เป็นคำแก้ตัว อริศราจึงเลือกที่จะเงียบ ทว่าเพราะยิ่งพูดยิ่งเข้าตัว อีกประการหนึ่งอภัสรีก็ผิดที่ทำเช่นนั้น ส่วนหล่อนก็ผิดที่ขับรถประมาทจนทำให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงที่สุดในชีวิต ความเงียบของหล่อนยิ่งทำให้เมืองแมนโกรธ
“เงียบทำไมล่ะ พูดไม่ออกเลยสิท่า แทงใจดำล่ะสิ” เมืองแมนเสียงเขียว “ว่าไงล่ะ เงียบทำไม”
อริศราสะดุ้งโหยง น้ำเสียงเขาเบาเสียเมื่อไหร่ ตะโกนใส่หล่อนจนเห็นเส้นเลือดตรงลำคอปูด ความกลัวแน่นในจิตใจ มองเขาด้วยสายตาหวาดหวั่น กริ่งเกรง
“ก็...ก็ถ้าฉันพูดอะไรไปก็เหมือนฉันแก้ตัว ฉันเลยไม่พูด” หล่อนตอบเสียงสั่น
“มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าเธอสำนึกผิดจริงป่านนี้คงไปรับโทษในคุกแล้ว ไม่มานั่งเป็นหมากลัวถูกเตะอย่างนี้”
“อย่ามาว่าฉันเป็นหมานะ ฉันไม่ใช่หมาสักหน่อย ถ้าฉันเป็นหมาแล้วคุณเป็นอะไรล่ะ คนหรือไง แต่ก็น่าแปลกนะ คนคุยกับหมาเข้าใจ
