บุษบาวรรณค่อยๆนั่งลงทำตามที่พระคุณเจ้าแนะนำ เมื่อจิตเริ่มว่างบุษบาวรรณค่อยๆเห็นแสงเหมือนแสงไฟฉายที่ส่องนำทางพาบุษบาวรรณกลับไปยังอดีตชาติของตัวเอง
ที่บ้านเรือนไทยของครูดาบ ครูดาบแทบจะนั่งไปติดเมื่อทราบว่าลูกสาวเรือล่มและจมน้ำหายไปจนถึงเช้าของวันใหม่แล้วก็ยังงมหาลูกสาวของตนเองไม่เจอ ครูดาบคิดเข้าข้างตนเองว่าแม่หญิงบัวอาจจะยังไม่ตายเพราะยังงมไม่พบศพของลูกสาวกระแสน้ำอาจจะพัดพาร่างของลูกสาวไปติดอยู่ที่ท่าน้ำที่ไหนสักที่ จึงเรียกบ่าวไพร่และสั่งการให้ออกตามหาลูกสาว ไม่ว่าจะเจอแบบมีลมหายใจหรือไม่มีลมหายใจก็ต้องหาลูกสาวคนเดียวให้เจอ
"ไอ้มั่นมึงเกณฑ์ไอ้พวกบ่าวไพร่ออกไปหาลูกของข้าให้จนเจอ ไม่ว่าจะเจอในลักษณะใดก็ต้องหาลูกข้าให้เจอให้ได้" ครูดาบบอกกับนายมั่นบ่าวคนสนิท
"ขอรับท่านครู บ่าวจะหาแม่หญิงให้จนเจอขอรับ ไปพวกเอ็งไปหาแม่หญิงกันอีกรอบ" นายมั่นรับคำครูดาบผู้เป็นนายและกำลังจะลุกขึ้นพาบ่าวไพร่ไปห
