8 นายไม่ได้ช่วยฉัน
1212 Words
“เมื่อคืนเธอเรียกหาผู้ชายชื่อพี่ชลไม่หยุดปาก และยังลากฉันขึ้นเตียงมานอนกับเธอ จำได้ยัง”
“ไม่จริง! ตัวนายใหญ่ยังกับยักษ์ ฉันจะมีปัญญาที่ไหนลากนายขึ้นเตียง”
หญิงสาวตวาดเสียงเขียว ก็เห็นกันอยู่ว่าเธอกับเขาสรีระมันต่างกัน แล้วเธอจะทำอย่างที่เขาพูดได้อย่างไร
“หึ!...เธอทำ...ไม่งั้นฉันจะมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไง”
“นายข่มขืนฉัน!”
“คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องบังคับใคร”
“นาย!!”
“เมื่อคืนมีผู้ชายสามคน พาเธอขึ้นมาเปิดห้องนี้ แต่สภาพเธอเมาเหมือนหมา ช่วยเหลือตัวเองก็ไม่ได้”
“ไม่เห็นมีใคร” ก็เห็นๆ อยู่ว่าในห้องนี้ มีแต่เขากับเธอ
“ก็เธอโชคดีไง ที่ฉันมาเจอเข้าเสียก่อน ไม่งั้นอาจจะถูกพวกมันข่มขืน ถ่ายคลิปแบล็คเมล์ หรือไม่ก็เอาไปขายในตลาดมืดกลายเป็นนางเอกหนังเอวีไปแล้ว”
“อะ...อะไรนะ” หญิงสาวหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าการมาเที่ยวสนุกๆ จะเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้
“สภาพเมาเละขนาดนั้น ฉันรึอุตส่าห์หวังดีจะช่วย แต่ไม่ทันระวังตัวก็ถูกเธอลากขึ้นเตียง หลังจากนั้นก็อย่างที่เธอเห็น”
“มะ...ไม่จริงใช่มั้ย” สีหน้าหญิงสาวตอนนี้เหมือนคนกำลังจะร้องไห้
“ทำไม...จำไม่ได้?”
“ไม่” หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไอ้สามตัวนั่นเป็นใคร เธอน่าจะรู้จักดี”
“ฉัน...” ผู้ชายสามคน ใครกัน? เมื่อคืนเธอจำได้เพียงสายชล และเพื่อนเขาอีกคน...ใช่! พี่วุฒิกับผู้ชายสองคนที่เธอไม่รู้จัก แล้วใครกันคือผู้ชายสามคน
...พี่สายชลเหรอ แล้วพี่นันล่ะรู้หรือเปล่าว่าเธอหายออกมาทั้งคืน
“นี่เป็นห้องวีไอพีในผับ คงไม่คิดว่าพวกมันจะเปิดห้อง เพื่อดื่มเหล้ากับเธออย่างเดียวหรอกนะ”
ใช่แล้ว! เมื่อคืนพี่สายชลเป็นคนพาเธอขึ้นมาที่ห้อง เขาจูบเธอ กอดเธอ และยัง...แต่ทำไมพอตื่นเช้าขึ้นมากลับกลายเป็นไอ้ยักษ์นี่ไปได้
“เมื่อคืนแสดงว่า คนที่อยู่กับฉันคือ...นาย”
“ใช่”
“แล้ว...คนที่จูบฉันก็คือ...นาย”
“เปล่า”
“หือ?” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใจชื้นขึ้นมา เมื่อได้ยินคำปฏิเสธ
ถ้าอย่างนั้นคนที่นอนกับเธอเมื่อคืน ต้องเป็นสายชลแน่นอน ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้ ส่วนไอ้ยักษ์นี่ก็แค่...
“เธอเป็นคนจูบฉัน และยังถอดเสื้อผ้าฉัน ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง”
“ห๊ะ!!” คราวนี้ดวงตากลมโตแทบถลนออกมานอกเบ้า
ไม่จริงใช่มั้ย!!
“มะ...ไม่จริงหรอก ฉันไม่มีทางทำแบบนั้น เพราะฉันเมาจำอะไรไม่ได้ นายเลยหลอกฉันใช่มั้ย”
“หลอก? ฉันจะหลอกทำไม เธอลองนึกดีๆ สิ”
“ไม่! คนที่อยู่กับฉันทั้งคืนคือพี่สายชล…ไม่ใช่นาย!”
“ตามใจ จะคิดแบบนั้นแล้วสบายใจก็ช่างเธอ...คราวหน้าถ้าไม่อยากจบบนเตียงแบบนี้อีก ก็อย่าริอาจกินเหล้าจนเมา...หึ!...แต่งเนื้อแต่งตัวก็แทบไม่ต้องจินตนาการ เมื่อคืนถ้าฉันไม่ช่วยไว้ เธอคงได้ผัวทีเดียวสามคน”
“นายไม่ได้ช่วย...แต่นายข่มขืนฉัน!”
“ฉันเปล่า เป็นเธอต่างหากที่เริ่ม”
“นายก็รู้ว่าฉันเมา แล้วทำไมไม่...จับมือฉันมัดไว้ก็ได้ หรือไม่ก็ขังฉันไว้ในห้องคนเดียว”
“ทันที่ไหนกันล่ะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไร เธอก็เหนี่ยวคอฉันเข้าไปจูบแล้ว”
“ไม่! ฉันไม่มีทางทำแบบนั้น นายโกหก”
“จะลองดูใหม่ก็ได้นะ ทำตอนรู้สึกตัวนี่แหละ จะได้รู้ว่าใครกันแน่ ที่อ้อนวอนฉันทั้งคืน ทำเลย เอาเลยๆ ฉันไม่ไหวแล้ว”
“ไอ้!!...หยุดนะ ห้ามพูด!” ถึงแม้จะจำไม่ได้ แต่ก็ไม่อาจทนฟังในสิ่งที่เขาพูดมา เหมือนเธอเป็นผู้หญิงหน้าไม่อาย
“ห้ามทำไม ไม่อยากรู้แล้วเหรอ”
“ไม่!!”
“ไม่ฟังก็แล้วแต่”
“หยุดพูดนะ!” หญิงสาวปฏิเสธเสียงดัง ไม่อยากให้เขาเล่าอะไรทั้งนั้น
เสียงหัวเราะในลำคอ เมื่อเห็นเธอเอามือขึ้นปิดหู เหมือนเด็กถูกขัดใจ ทั้งที่ร่างกายไม่เด็กแล้ว และยังเต็มไม้เต็มมืออีกต่างหาก
“เธอน่าจะรู้จักกับพวกมันเป็นอย่างดี ไม่งั้นคงมอมเหล้าเธอไม่ได้ง่ายๆ หรอก แต่จะเป็นใครเธอก็นึกเอาเองละกัน...อืม...แต่ได้ยินพวกมันเรียกว่า…พี่วุฒิ”
“...!!” หญิงสาวนิ่งอึ้งไป เมื่อได้ยินว่าเป็นใคร เมื่อคืนเธอดื่มเหล้าจนเมาจริง ชนแก้วกับสายชลไม่หยุด เพราะอยากใกล้ชิดเขา
แต่ใครจะคิดว่าแค่ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ จะทำให้ตกเป็นเหยื่อของสามคนนั่น เธอผิดด้วยที่ปล่อยให้ตัวเองดื่มจนเมา
แต่เขาก็ไม่น่าจะใจร้าย ปล่อยให้เพื่อนมาทำกับเธอแบบนี้ ผู้ชายสามคนนั่น...แค่ฟังตามคำบอกเล่าของนายยักษ์ ก็อยากจะร้องไห้ออกมา ต้องใจร้ายขนาดไหน ถึงทำกับคนรู้จักกันได้เพียงนี้
“ฉันต้องกลับแล้ว” พูดจบนริสก็ลุกลงจากเตียงด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่า
เกวลินชะงัก ก่อนจะหลับตาปี๋ แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อคนหน้าด้านเดินไปเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาสวมราวกับอยู่ห้องคนเดียว
“ว๊าย!!...นายเดินแก้ผ้าแบบนี้ได้ไง”
“ร้องทำไม ทีเมื่อคืนทั้งจับทั้งลูบ แล้วยังครางไม่หยุด ตอนนี้ทำเป็นไม่อยากมอง” ใบหน้าคมเข้มแสยะยิ้ม ก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่อาย
ต่างจากคนบนเตียงที่แทบจะเอาหน้าซุกเข้าไปในหมอนแล้วหายตัวไปจากที่นี่ได้เลยยิ่งดี
“ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าได้แล้ว หรือจะนอนต่ออีก”
“ไม่! นายหลบไปสิ หันหลังด้วย”
“ไม่ต้องเรื่องมากหรอกน่า เมื่อคืนฉันเห็นจนหมด ขนาดเท่าไหร่ ก็บีบจับจนทั่ว”
“ไอ้!!...กรี๊ดดดด” เกวลินอดไม่ไหวส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความอัดอั้นใจ
นริศยกมือขึ้นอุดหู พลางบ่นเสียงดัง “จะร้องทำไม ก็พูดเรื่องจริง”
“ห้ามพูด!”
“เออๆ ไม่พูดก็ได้ ลุกขึ้นมาแต่งตัวสิ”
“นายหันหน้าไปทางอื่น”
“ก็ได้”
นริศหันหน้าไปทางประตูห้อง มือก็ไล่กลัดกระดุม หูก็ได้ยินเสียงดังสวบสาบด้านหลัง รู้ว่าเธอกำลังลุกขึ้นแต่งตัว
ในหัวเขากำลังใช้ความคิด จะเอาไงดี จะให้ยืดอกรับผิดชอบผู้หญิงที่นอนด้วยกันเพียงครั้งเดียวก็เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้เธอจะเป็นสาวเวอร์จิ้นก็เถอะ
แต่จะให้ทำเฉย และต่างคนต่างไป คนแบบเขาก็เป็นลูกผู้ชายพอ ไม่เคยคิดจะปัดความรับผิดชอบ ถึงแม้จะไม่ใช่คนก่อเรื่อง เป็นเธอเองรนหาที่ ทั้งที่เขาก็ห้ามแล้ว
- Writer
