“เบาๆ หน่อย เดี๋ยวแม่โคฉันก็ตื่นตกใจหมด พาลจะรีดนมไม่ออกสักตัวกันพอดี ทีนี้ฉันจะจับเธอมา...”
“มาอะไร” น้ำเสียงถึงแม้จะเบาลง แต่ความโมโหกลับไม่ลดลง
“จับมารีดนมแทนแม่โคทั้งหมดนี่”
“ไอ้!...”
“อย่านะ ถ้าเสียงดังอีกฉันทำจริงแน่”
“เว้ย!!” เกวลินสบถในลำคอ พยายามเก็บอารมณ์ที่มันพุ่งขึ้นมา ยิ่งเห็นรอยยิ้มกวนประสาทยิ่งพาลโมโหหนัก
จึงหมุนตัว แล้วเดินหนีออกมาด้วยความเจ็บใจ
กว่าจะคุยงานเสร็จก็ต้องใช้เวลาเกือบยี่สิบนาที นริสรู้ว่าหญิงสาวคงเดินเตร่อยู่แถวนี้ไม่ไปไหนไกล แล้วก็จริง เมื่อมองไปเห็นเธอกำลังช่วยคนงานป้อนนมลูกโค
ขณะกำลังจะเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาว หูก็พลันแว่วได้ยินเสียงกลุ่มคนงานคุยกัน หากไม่ได้ยินประโยคถัดมา เขาก็คงจะผ่านเลยไปไม่สนใจ แต่นี่
“มึงเห็นผู้หญิงที่มากับหมอฤทธิ์เปล่าวะ” คนแรกพูดขึ้นเสียงดัง
“เออเห็น...เห็นว่ามึงจ้องตาเป็นมันเลย” อีกคนขานรับทันที
“ไอ้ห่า จะไม่ให้กูจ้องได้
