“งั้นเอาไว้คราวหน้าก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่จะแวะมาชวนคุณเกลไปเลี้ยงข้าว”
“ลูกน้องฉันต้องทำงาน ไม่ว่างเหมือนแก”
“ฉันก็หมายถึงเวลาพักไง”
“ที่นี่มีข้าวให้กินฟรี”
“งั้นเที่ยงนี้ เราไปกินข้าวที่โรงอาหารด้วยกันนะครับคุณเกล” ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายาม
“เอ่อ...พอดีนัดพี่วิชญ์ไว้แล้วค่ะ” คำตอบของหญิงสาว ทำเอาสองหนุ่มหันกลับมามองเธอเป็นตาเดียวกัน ก่อนอีกคนจะสะบัดหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจ
“คุณเกล!...รู้จักได้วิชญ์ด้วยเหรอ” ก้องเกียรติถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
“ค่ะ ก็เกลเป็นคู่หมั้นของพี่วิชญ์” เกวลินย้ำท้ายประโยคให้ได้ยินชัดทั่วกัน แล้วหูก็แว่วได้ยินเสียงสบถในลำคอของใครบางคน
“โอ๊ย...ได้ไงอ่ะ...แบบนี้พี่ก็อกหักสิ” ก้องเกียรติยกมือขึ้นมากุมหน้าอกซ้าย แล้วทำหน้าทำตาเสียใจ แนบเนียน จนเกวลินหัวเราะให้กับความเว่อร์ของอีกฝ่าย
“เว่อร์ไปหรือเปล่าคะ”
“คุณเกล...นี่ผมเสียใจจริงๆ นะ...เสียทีให้ไอ้หนุ่มเกษตรนั่นได้ไง
