บทที่ 10
1764 Words
บทที่ 10
สามปีต่อมา..
หลังเรียนจบปริญญาตรีแล้ว แสงเหนือและแพรพรรณก็กลับมาเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยบ้านเกิด
เวลาบ่ายโมงที่มหาวิทยาลัย..
ตื้ดด!!..
เสียงโทรศัพท์ดังทั่วห้อง ทำให้แพรพรรณที่กำลังเตรียมตัวไปสอนนั้น รีบรับสายโดยที่ไม่ได้ดูหมายเลขโทรศัพท์
“แพรพรรณพูดค่ะ”
“พี่พรรณ นี่พายพูดเองค่ะ”
เสียงของคนในสาย ทำให้แพรพรรณวางแฟ้มการสอนลงบนโต๊ะ ซึ่งเธอก็นั่งลงบนเก้าอี้
“พะ พาย เสียงพายจริงๆด้วย พายอยู่ไหนตอนนี้”
“อยู่บ้านกับพ่อและแม่ค่ะ”
“พายกลับมาตั้งแต่เมื่อไร” เธอถามน้องเสียงดัง จนทำให้แสงเหนือที่เดินเข้ามาได้ยิน เขายืนฟังเงียบๆ
“พายกลับมาหลายอาทิตย์แล้วค่ะ”
“ทำไมพ่อกับแม่ไม่เห็นบอกพี่เลย” แพรพรรณพูดเสียงน้อยใจที่เรื่องสำคัญอย่างนี้พ่อและแม่ปิดมิดเลย
“พายบอกพ่อกับแม่เองว่าห้ามบอกใครเองค่ะ”
“ทำไมล่ะ” แพรพรรณถาม
แพรพายเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของแพรพรรณ เธอก็ถามพี่สาว
“แล้วนี่พี่พรรณอยู่ไหนคะ อยู่บ้านพักอาจารย์หรือเปล่าคะ”
“ใช่ๆ พี่อยู่บ้านพักอาจารย์”
แพรพรรณบอกคนในสาย พลางเหลือบตามองแสงเหนือที่เดินเข้ามานั่งฟังเธอคุยโทรศัพท์
“โอเค งั้นพายไปหาพี่พรรณได้ไหม พายจะไปรอพี่ที่บ้านพักอาจารย์ นะคะ” แพรพายบอกพี่สาวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่...
“ไม่ต้องมา เดี๋ยววันเสาร์นี้พี่ไปหาพายที่บ้านเอง พี่จะได้ถือโอกาสไปหาพ่อกับแม่ด้วย” แพรพรรณรีบบอกน้องสาว พร้อมกดวางสายโทรศัพท์
“แพรพายกลับมาแล้วเหรอ” แสงเหนือถามเสียงเรียบ แต่ความจริงแล้วหัวใจของเขาเต้นโครมๆ
“ใช่ พายกลับมาแล้ว” แพรพรรณตอบเพียงสั้นๆ
“หึ!” แสงเหนือหัวเราะในลำคอ เขากระตุกยิ้มเมื่อได้สบตาเธอ ซึ่งเขาถามหล่อนในใจว่า
‘นี่เธอจะรู้ไหมนะ ว่าตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันทำตัวเหมือนเป็นแฟนกัน ฉันไม่เคยทำอะไรเธอเลยนอกจากกอดและจูบเท่านั้น และที่ฉันทำไปเพื่อส่งภาพแบบนี้ไปให้น้องเธอดูไง ว่าถ้าน้องเธอไม่มาหาฉัน เธอจะเจออะไรบ้าง’
“นายอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้ล่ะ”
แพรพรรณทวงสัญญาจากชายหนุ่ม ตลอดสามปีมานี้ เธอตื่นนอน ทีไรมักเห็นตัวเองนอนเปล่าเปลือยโดยมีแสงเหนือนอนอยู่ข้างๆ ซึ่งเธอรู้สึกว่าแสงเหนือไม่ได้ทำอะไรเธอเลย…
วันเสาร์ที่ไร่พายะกรณ์..
เสียงรถวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ทำให้แพรพายเดินออกไปดู ซึ่งเธอประหม่าเล็กน้อยที่เห็นพี่สาวเดินมากับผู้ชายที่ทำร้ายหัวใจและร่างกายของเธอและพี่สาว
“พี่พรรณ พี่เหนือ สวัสดีค่ะ” แพรพายทำตัวให้เป็นปรกติยกมือไหว้พี่สาวและพี่ชายข้างบ้าน
“พายน้องพี่” แพรพรรณอ้าแขนกอดน้องสาว
“พี่พรรณสบายดีนะคะ”
แพรพายถาม เมื่อได้กอดตอบพี่สาว สายตาก็พยายามไม่ว่อกแว่กมองไปทางชายหนุ่ม ซึ่งเธอรู้สึกว่าเขาคอยมองเธออยู่ตลอดเวลา
“พี่สบายดี ว่าแต่เราเถอะสบายดีไหม อยู่ทางโน้นเป็นไงมั่ง ไหนให้พี่ดูชัดๆสิ”
แพรพรรณดันน้องออกจากอ้อมกอด มองสำรวจความเปลี่ยนแปลงของเด็กสาววัยสิบห้า แต่ในเวลานี้ไม่ใช่แล้ว เธอโตเป็นสาวสาวสะพรั่งในวัยสิบแปดปี
“พายสบายดีค่ะพี่พรรณ” แพรพายก้มมองตัวเองตามสายตาของพี่สาว แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มให้พี่สาว
“พายน้องพี่เปลี่ยนไปมากเลยนะ สวยขึ้นเป็นกองเลย ดูสิจากผมสั้น นี่ ไว้ยาวจนถึงเอว สวยน่ารักมากเลย”
แพรพรรณจับน้องให้หมุนตัว เพื่อมองอย่างถนัดตา
ซึ่งทำให้แสงเหนือได้สำรวจมองรูปร่างของเด็กสาวเมื่อหลายปี แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปมาก
“สวยน่ารักกว่าเดิม” แสงเหนือพูดเบาๆให้ได้ยินเพียงแค่ตัวเอง
“พี่พรรณก็เหมือนกันค่ะ สวยไม่สร่างเลยนะคะ”
แพรพายบอกพี่สาวจากใจ เพราะพี่สาวของเธอจะเป็นคนสวยเหมือนแม่ ใครๆก็บอกอย่างนั้น
“นี่พาย เธอจะไม่ยอมแนะนำฉันให้รู้จักพี่สาวของเธอเลยเหรอ”
เสียงของเพื่อนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ทำให้แพรพายหันหลังไปยิ้มให้ แล้วแนะนำให้เพื่อนรู้จักพี่สาวและพี่ชายข้างบ้าน
“พี่พรรณ พี่เหนือค่ะ นี่ฌอห์ณคู่หมั้นของพายเองค่ะ”
คำว่าคู่หมั้น ทำให้แสงเหนือหูผึ่ง ดวงตาสีเข้มแดงก่ำมองหน้า แพรพายและผู้ชายหน้าตี๋ที่อยู่อยู่ข้างๆแพรพายอย่างไม่พอใจ
ด้านฌอห์ณถึงจะงงในสิ่งที่เพื่อนแนะนำสถานะของเขา แต่เมื่อสบตาของเพื่อน ชายหนุ่มก็พยักหน้ารับรู้และเล่นไปตามที่เพื่อนสื่อให้เห็น
“สวัสดีครับ ผมฌอห์ณ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
ฌอห์ณยื่นมือไปจับมือของแสงเหนือ แต่เมื่อเจอสายตาแดงก่ำจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ฌอห์ณ์ก็หันมือไปทางแพรพรรณ
“แพรพรรณค่ะ เรียกพี่ก็ได้นะ เพราะเธอคงอายุยัยพายใช่ไหม”
เมื่อเห็นท่าทางไม่ดี แพรพรรณรีบจับมือของฌอห์ณ
“ครับพี่พรรณ แล้วนี่พี่สองคนเป็นแฟนกันเหรอครับ” ฌอห์ณมองหน้าแพรพรรณและแสงเหนือสลับกันไปมา
“นี่นายจะถามทำไม ว่าฉันเป็นใคร” แสงเหนือถามฌอห์ณเสียงเหี้ยม แต่สายตาแดงโรจน์กลับจ้องหน้าแพรพาย
“ก็ผมเห็นพี่พรรณกับคุณดูสนิทสนมกันนี่ครับ” ฌอห์ณทำท่าขึงขังตอบแสงเหนือ
“ถ้านายอยากรู้ ทำไมไม่ถามคู่หมั้นของนายล่ะ ว่าฉันเป็นอะไรและสำคัญมากแค่ไหนสำหรับเธอ หึ!”
แสงเหนือกระตุกยิ้มเมื่อเดินวนรอบตัวของแพรพาย ซึ่งทำให้ แพรพายขยับตัวหนี แล้วพูดเสียงให้เป็นปรกติว่า
“พี่เหนือเป็นลูกชายลุงตะวัน ป้าณา บ้านอยู่ข้างๆกันนี่เอง”
คำพูดของน้อง ทำให้แสงเหนือกัดฟันจนกรามนูน พูดใส่หน้าเธอว่า
“เธอแน่ใจเหรอว่าพี่เป็นพี่ชายข้างบ้าน ทำไมไม่บอกมันไปละว่าพี่เป็น..// เหนือ นายควรจะกลับบ้านของนายได้แล้วนะ
แต่เขาไม่ทันได้พูดจบประโยค แพรพรรณก็รีบพูดแทรกขึ้น
“เธออย่ายุ่ง และอย่ามาสั่งฉัน ถึงเวลาฉันจะกลับเอง”
แสงเหนือจับแขนกระชากให้แพรพรรณเข้ามาปะทะอกแล้วผลักให้เธอหลีกทาง แพรพรรณถูกผลักจนเซถอยหลังชนข้างประตูบ้าน
“โอ๊ย นะ..”
เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของแพรพรรณไม่ได้ทำให้แสงเหนือสนใจ เขากระโจนใส่คว้าแขนของแพรพายฉุดกระชากดึงเธอให้เดินตาม
“ส่วนเธอ มานี่”
“ว้าย พี่เหนือ พี่จะพาพายไปไหน ปล่อยพายเดี๋ยวนี้นะ”
แพรพายไม่ทันได้ตั้งตัว เธอร้องกรี๊ดๆเมื่อถูกลากดึงไปทางด้านหลังของบ้าน ท่ามกลางการตกใจของแพรพรรณกับฌอห์ณ
และเมื่อได้อยู่กันตามลำพังสองต่อสอง แสงเหนือก็เหวี่ยงน้องอย่างแรงจนเธอเซหลังชนผนังปูนเสียงดัง ฮัก!
“ถอนหมั้นกับมันซะ ถ้าไม่ทำตามคำสั่งฉัน ฉันจะปล่อยคลิปนี้ให้ทุกคนดู” แสงเหนือชูวิดีโอโป้ของแพรพรรณในมือถือให้แพรพายดู
“อย่านะพี่เหนือ”
เมื่อเห็นภาพโป้ของพี่สาวในมือถือของเขา แพรพายก็กระโจนเพื่อแย่งคืนมา แสงเหนือถือโอกาสกอดเอวน้องจากด้านหลังด้วยแขนข้างเดียว ส่วนอีกข้างที่ถือมือถือชูขึ้นให้สูง กระซิบเสียงเหี้ยมชิดติ่งหูหอมว่า
“เธอผิดสัญญากับฉัน ไหนบอกว่าไปเรียนแค่ห้าหกเดือน นี่ปาเข้าไปตั้งสามปี ทำไมถึงกลับมาเอาตอนนี้”
“พี่เหนือ ปละ ปล่อยค่ะ” แพรพายขัดขืนจะออกจากอ้อมแขนเขา
และช่วงจังหวะที่ฌอห์ณเดินตามหาแพรพายนั้น เขาได้ยินเสียงทะเลาะกัน ฌอห์ณจึงเข้าไปดู เห็นแสงเหนือกำลังลวนลามแพรพาย
“ปล่อยคู่หมั้นของผมเดี๋ยวนี้นะ”
ฌอห์ณทำท่าขึงขัง พูดเสียงดังใส่แสงเหนือ
ด้านแสงเหนือหันไปมองแต่ไม่ยอมปล่อยน้อง เขากระชับแขนกอดเอวคอดแน่นขึ้น พร้อมพูดเสียงเกรี้ยวกราดชิดข้างแก้มหอมว่า
“มึงก็แค่คู่หมั้น อย่าเสือกมาสั่งกู มึงรู้ไหมว่ากูไม่ใช่แค่พี่ชายข้างบ้าน แต่เป็นผัว มึงได้ยินไหม กูเป็นผัวของแพรพายคู่หมั้นของมึงไง”
แสงเหนือพูดเสียงดัง โดยไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน ฌอห์ณได้ยินก็อ้าปากค้าง ตกใจกับสิ่งที่ได้รู้จากชายหนุ่ม
“พี่เหนือ พี่พูดอะไรออกมา มันไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย”
แพรพายเอ่ยเสียงสั่น เธอดิ้นขัดขืนจนได้เป็นอิสระ ซึ่งเธอทุบตีเขาเพื่อระบายความโกรธ ที่เขาทำให้เธออับอาย
“อยากให้ฉันปล่อยคลิปใช่ไหม” แสงเหนือปัดมือน้องไม่ยอมให้เธอตบตี พลางชูมือถือให้เธอดู
“พี่เหนืออย่านะ” แพรพายหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินคำขู่ เธอเช็ดน้ำตาออกจากดวงตาข้างเดียว เมื่อเห็นเขาจะเปิดคลิปในมือถือ
“คุณเหนือครับ ผมขอคุยกับแพรพายสองต่อสองได้ไหมครับ”
ด้านฌอห์ณเห็นเพื่อนร้องไห้ เขาก็เข้าไปยืนใกล้ยกมือขึ้นลูบหลังเพื่อนเบาๆ
“คุยเพื่ออะไร” แสงเหนือถาม พลางจับแขนของน้องให้ออกมายืนชิดเขามากกว่าที่จะอยู่ใกล้ไอ้หน้าวอกนั่น
“เรื่องหมั้นครับ”
ถึงจะยังไม่รู้สาเหตุว่าทำไมแพรพายถึงบอกแสงเหนือว่าตัวเองเป็นคู่หมั้น แต่ฌอห์ณก็เล่นไปตามแพรพาย ซึ่งเขากอดอกมองหน้าเพื่อนและแสงเหนือสลับกันไปมา
“ไปบอกยกเลิกหมั้นกับมันซะ”
แสงเหนือคำรามเหมือนเสือใส่แพรพาย แล้วผลักเธอจนเซถอยหลัง
“โอ๊ย!”
แพรพายร้องด้วยความเจ็บ เมื่อถูกผลักจนชนกับลำตัวของฌอห์ณ…
- Writer
