6. คิดดีแล้ว
1060 Words
วันต่อมา_
บ้านครอบครัวลูกปัด
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณลุงคุณป้า วันนี้อาหารเช้ามีอะไรบ้างเอ่ย" น้ำเสียงใสใสเอ่ยบอก ยามรุ่งเช้าตอนลูกปัดลงจากบันไดมา หลังเมื่อคืนติณณ์ขับรถมาส่งถึงที่นี่ ระยะทางใกล้กว่าจะกลับไปนอนคอนโด
"มีของโปรดเราเต็มเลยนะลูกปัด มาชิมเร็วๆ" หญิงวัยกลางคนบอกอย่างอบอุ่น รีบผายมือให้ลูกปัดวิ่งมาสวมกอด ตอนที่ท่านกำลังเตรียมอาหารมื้อเช้ากับสามีผู้เป็นลุงของเธอ
"หู้ย...น่าอร่อยทั้งนั้นเลยค่ะ" เธอบอก ถึงแม้รู้ว่าตัวเองจะกำพร้าบุพการี แต่ในความโชคดีที่เหลืออยู่ยังมีป้าจิตตรีกับลุงเชาวน์คอยดูแลเสมอ
"งั้นเรานั่งลงเลย ว่าแต่วันนี้ไม่มีงานที่ไหนใช่ไหม" ผู้เป็นลุงบอก ท่านนั่งลงตรงหัวโต๊ะอาหารก่อน แล้วผายมือชวนหญิงสาวนั่งลงตาม
"วันนี้มีค่ำๆ ค่ะ แต่ลูกปัดอยู่เล่นกับคนแก่ได้ก่อนนะ" เธอแกล้งแซวไปทางคุณป้า
"พอเลยเราหน่ะ อ้าว...เรามีแฟนใหม่แล้วเหรอลูกปัด แล้วตาติณณ์ล่ะ" ป้าจิตตรีพูดขึ้น ตอนท่านนั่งลงบนโต๊ะอาหารคนสุดท้าย แล้วบังเอิญหน้าจอโทรทัศน์ฉายภาพข่าว ตอนหลานสาวยืนกอดกับบุคคลปริศนา จนทำให้ท่านต้องหยิบรีโมทกดเพิ่มระดับเสียง
"แฟนใหม่?...ปะเป็นไปได้ไง!!" ร่างบางหันตามทุกคนทันที ภาพข่าวจากหน้าจอทีวี ทำหัวใจเธอเต้นโครมคราม ไม่ใช่อาการตื่นเต้นอย่างใด แต่ไม่ยักรู้ว่าใครกันนะแอบเก็บภาพพวกนั้นส่งนักข่าว
เพราะไม่ใช่การโอบกอดกันเลย นอกจากคืนนั้นเธอจะหงายหลัง จำเป็นต้องดึงอีกฝ่ายประคองตัว
"เจ้าของสนามบินคนนั้นไงคุณ ลูกปัดเป็นแฟนกับเขาเหรอลูก" เชาวน์หันไปบอกกับภรรยา ก่อนหันคืนตำแหน่งเดิมมาทางหลานสาว แววตาคู่นั้นมีความปรารถนาอย่างเด่นชัด จนลูกปัดเกิดสับสนแทนที่จะสนใจข่าว
"แล้วตาติณณ์ล่ะลูกปัด เราอย่าจับปลาสองมือนะ เป็นผู้หญิงมีแต่เสียกับเสีย" ผู้เป็นป้าเอ่ยเตือน ถึงอย่างไรเธอก็เป็นหญิงสาว มีแต่เรื่องเสื่อมเสียมากกว่าเพศชาย
"แต่ก็ดีนะถ้าลูกปัดคบกับคุณไลเกอร์ คนใหญ่คนโตแบบนั้น เราจะสบายไปทั้งชาติเชียว" เสียงของชายวัยกลางคนยังพูดแทรก อมยิ้มกริ่มพอใจกับข่าวช่วงวันนี้
"คือมันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ แต่ว่า...ลูกปัดมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือสักนิดนึง คุณลุงกับคุณป้าพอช่วยลูกปัดได้ไหมคะ" พอผู้ใหญ่พูดถึงเรื่องของชายคนนั้นมากเกินไป ทำให้เธอนึกถึงค่าเสียหายที่ต้องจ่ายแก่เขา
"เรื่องอะไรล่ะลูกปัด เราไปมีปัญหาอะไรเหรอ" จิตตรีหันมาทางหลานสาวด้วยใบหน้าห่วงใย
"นั่นนะสิปัญหาอะไร?" ผู้เป็นลุงหันมาถามทางเดียวกัน
"คือลูกปัดอยากขอยืมสักแสนนึงก่อน ถ้าถ่ายละครจบอาทิตย์หน้าจะรีบคืนเงินให้ค่ะ" เธอก็รู้สึกเกรงใจพวกท่านไม่น้อย ตั้งแต่โตมามีกินมีใช้ของดีๆ มากมาย ถ้าไม่ติดว่าหมุนเงินไม่ทันคงไม่เอ่ยขอยืม
และบวกกับความคิดนึงแล่นพล่านในหัวสมอง ดูเหมือนว่าข่าวนี้จะสร้างชื่อเสียงให้เธอ มากกว่าจะเป็นคู่จิ้นกับติณณ์ซะด้วย
"เอาสิลูก งั้นกินข้าวเสร็จลุงไปหยิบในตู้ให้" เชาวน์บอกราวกับเรื่องธรรมดาทั่วๆไป ในเมื่อพวกท่านมีเงินคอยซัพพอร์ตหลานสาว เพราะตัวเองก็ไม่มีบุตรด้วย
"ค่อยๆใช้นะเราอ่ะ อย่าติดหรูมากเกินไป พวกนั้นมันก็แค่กิเลสสิ้นเปลือง" เสียงของป้าบอกเตือน
"ขอบคุณนะคะคุณลุงคุณป้า ลูกปัดจะรีบมาคืนเลย"
"ไม่เป็นไรหรอกป้าไม่รีบ เรากินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวเย็นแล้วไม่อร่อย" ท่านเอื้อมมาลูบผมสลวยเล็กน้อยจากความเอ็นดู ก่อนตักกับข้าวจำพวกเนื้อให้เธอทาน รู้ดีว่าลูกปัดแพ้อาหารทะเลเช่นกุ้ง เมนูบนโต๊ะเลยเน้นพักสำหรับสุขภาพแทน
บริษัท ปริปัจน์การบิน
"ประวัติคร่าวๆของเขาก็มีแค่นี้นะลูกปัด แน่ใจแล้วเหรอว่าจะทำแบบนี้ พวกมาเฟียมันอันตรายนะ" เป็นเสียงของผู้จัดการร่างบึกบึนบอก ตอนเขาอยู่คุยกับดาราสาวบนรถยนต์คันหรู และพอทราบแผนการณ์ที่ลูกปัดคิดจะทำ แต่หากไตร่ตรองดีๆ มีแต่เธอจะพลาดเอง
ส่วนคู่กรณีก็ยืนตรงลานสนามบิน ร่ายล้อมด้วยบอดี้การ์ดชุดดำจำนวนนึง เหมือนสังเกตุเห็นรถของพวกเขามาจอดพอดี ยังมีเหลียวหันมามองคนในรถ แค่สายตาคู่คมยังน่าหวาดเกรง
"คิดดีแล้วนะสิพี่กี้ คนที่พวกมันสมควรจะกลัวคือลูกปัด ช่วยไม่ได้อยากหัวหมอกับเราก่อนเอง" หญิงสาวเปิดกระเป๋าสะพายเช็คเงินปึกใหญ่ในนั้น พร้อมยกยิ้มร้ายแหวกบทบาทนางเอกที่เคยได้รับ ช่วยไม่ได้หากเขาเริ่มร้ายใส่เธอก่อน
"ถ้ามีอะไรแปลกๆ เรารีบชิ่งหนีเลยนะ" ฝ่ามือใหญ่คว้าข้อมืออีกฝ่ายแสดงความห่วงใย ถ้าเขามีเงินมากพอก็จะช่วยเธอหรอก แต่มันติดตรงที่ว่าพอลูกปัดติดหรู เขาก็ติดใช้เงินตาม พาลกันหมดเงินในกระเป๋าจนเกลี้ยง
"พี่กี้ก็เหมือนกัน ถ้ามันจับพิรุธได้ รีบหนีไปก่อนเลย ไม่ต้องห่วงลูกปัดนะ" เธอต้องบอกให้เขาเข้าใจเสียก่อน ถ้ายังห่วงพะวงหน้าพะวงหลัง คงถูกจับได้กันหมด
"โอเคร" สุกี้พยักหน้าหงึกๆ
"ลูกปัดซะอย่างเนอะ มีอะไรให้กลัวหรอก" มือบางจับแว่นกันแดดแบรนด์หรูคาดศรีษะ ให้ใบหน้าสวยได้เจิดจรัสโชว์ความสง่า หยิบลิปสติกสีชมพูหวานทารอบริมฝีปาก ก่อนจับกระเป๋าสะพายใส่ไหล่มน แล้วเปิดประตูลงรถยกเก้าส้นสูงฉับพลัน
............................................
มาเฟียก็มาเฟียเหอะ! อย่าริสู้ยัยน้อง เรื่องนี้นางเอกแสบนะบอกเลย 5555
*** อย่าลืมกดไลค์และคอมเม้นท์ให้เป็นกำลังใจนักเขียนนะครับ ***
- Writer
