Sonra giyinip karargaha geçtiğim de işte o zaman ilk darbemi almıştım. Çünkü ben komutanımın odasına gittiğim de beni odasında görmezden gelip hızla yanımdan geçip gitmişti. Sadece bu mu sandınız o zaman size bir kötü haber daha maalesef sadece bu da değil adam resmen benden kaçıyor.
Sanki o gün hiç yaşanmamış gibi davranıyor. Ve artık bana sürekli çatık bir kaş ile sürekli azarlayan bir ton ile konuşuyordu. Evet ben 2 iki günün hiç de böyle bir şey olduğunu tahmin etmemiştim. Ve benim bundan sonra resmen nevrimin döndüğü gündü.
"Bana bak teğmen eğer bu kadar kısa bir işin bile altından kalkamıyorsan ne demeye bu işi alıyorsun ha. Neden bu üniformayı hâlâ taşıyorsun." diye sert, duygusuz bir ses tonuyla konuşan komutanım ile ağlayacak kıvama gelmiştim.
Başımı eğip gözlerimin doluğunu
