หลินหลินและเฟยหลงเดินออกมาจากห้องก็มีลูกน้องของท่านนายพลจ้าวร้องถามด้วยความร้อนรน
“ท่านนายพลเป็นยังไงบ้างครับคุณหนู”
“พ่อปลอดภัยแล้วค่ะ รอท่านฟื้นเราสามารถพาพ่อกลับไปพักที่ในอำเภอได้เลย ทุกคนไม่ต้องห่วงนะคะ และขอบคุณมากที่ช่วยตามหาพ่อจนเจอ” หลินหลินขอบคุณทุกคนด้วยรอยยิ้ม เธอขอบคุณจากใจจริงเพราะรู้ดีว่าที่ทุกคนช่วยพ่อของเธอนั้นไม่ใช่แค่หน้าที่ แต่เพราะพ่อของเธอมักจะเป็นห่วงและมีน้ำใจเสมอกับลูกน้องเสมอ ลูกน้องแต่ละคนของท่านนายพลต่างพากันโล่งใจเมื่อรู้ว่าท่านนายพลจ้าวที่เขารักและเคารพนั้นปลอดภัย
“จริงสิคะ ไม่ทราบว่าใครเป็นคนช่วยพ่อฉันไว้” หลินหลินหันกลับมาถาม
“ฉันเอง ฉันช่วยท่านนายพลไว้” ซุนเอ๋อร์รีบยกมือพูดขึ้น
“เหรอคะ ว่าแต่คุณช่วยพ่อฉันยังไง เจอที่ไหน แล้วพากลับมาที่นี่ได้ยังไง ตอบฉันด้วยนะคะ เพราะฉันไม่ต้องการให้ใครมาแอบอ้างว่ามีบุญคุณ คนอย่างฉันยินดีที่จะตอบแทนคนที่ช่วยพ่อของฉันอย่า
