#คุณภามคะขา 17
บรรยากาศน่าอึดอัดแผ่ทั่วทั้งเรือตั้งแต่เช้าจนถึงบ่าย ผู้ใหญ่เหมือนจะไม่รับรู้อะไรหรือรับรู้แต่เลือกที่จะไม่พูด แต่พี่คุณนั้นนิ่งและเงียบจนน่าใจหาย ส่วนพี่ภามนั้นตามดูแลฉันคอยเขาขนมมาให้ คอยชวนคุยตลอด ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นบ้างเมื่อได้คุยกับเขาเมื่อคืนแต่ก็ยังไม่วางใจไปเสียทีเดียว ห่วงก็แต่พี่คุณที่ไม่รู้ว่ากำลังเครียดเรื่องอะไร
เอาไว้ขึ้นฝั่งแล้วค่อยถามพี่คุณก็ได้ ตอนนี้คงไม่ดีแน่หากจะถามตอนนี้
ความตั้งใจที่จะถามพี่คุณเมื่อขึ้นฝั่งมีอันต้องพับเก็บลงเมื่อพี่คุณเดินถือแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองเข้มเข้ามานั่งข้าง ๆ พร้อมกับมองฉันอย่างชั่งใจคิด
“พี่คุณเป็นอะไร ทำหน้าเครียดตั้งแต่เช้าแล้วนะ”
“ชัดขนาดนั้นเลยเหรอ?” คนเครียดถามกลับมาพร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้นจิบอย่างใช้ความคิด
“โห ดูไม่ออกเลยค่ะ ไม่เลยสักนิด” แอบประชดกลับไปมือก็ยื่นไปหยิบกุ้งที่แกะเปลือกเสร็จแล้วขึ้นมากิน
“
