ตอนที่2
666 Words
ตอนที่2
หลังจากส่งใบลาออก และทำงานต่อจนหมดสัญญาจ้าง เธอบอกตาลว่าลาพักร้อน แต่จริงๆ แล้วลาออกต่างหากเพราะพักร้อนที่แค่ 7 วันเท่านั้น จึงผลัดวันกลับเมืองไทยจนกว่าจะทำงานครบตามกำหนด
งานเลขาดึงเวลาชีวิตของเธอไปจนหมด แทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย กว่าจะได้ลาหยุดยาวในแต่ล่ะครั้งก็ยาก กระทั่งตอนที่แม่สิ้นลมหายใจก็ไปดูใจเป็นครั้งสุดท้ายไม่ทัน เพราะตอนนั้นเดินทางไปอีกรัฐหนึ่งกับเจ้านาย เธอมีเงินเก็บพอสมควรเพราะทำงานด้วยเรียนไปด้วยตั้งแต่ย้ายมาอเมริกา จึงตัดสินใจลาออก
สนามบินสุวรรณภูมิ
ร่างบางใส่เสื้อยืดโอเวอร์ไซส์สีขาว รองเท้าผ้าใบสีเดียวกัน กางเกงยีนส์ขาสั้นโชว์เรียวขาขาวเนียนเหมือนไม่เคยเจอแสงแดดมาก่อน เข็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกจากช่องทางผู้โดยสารขาเข้า ชะเง้อหาคนที่รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะมารอรับ
“ตัววววววววว”
อั๊ก อุ๋มอิ๋มแทบจะทรุดนั่งลงกับพื้น ถูกตาลโผเข้ากอดจนเต็มรัก
“เบาๆ ตาล น้องอิ๋มช้ำหมดแล้ว” กันต์ ดุแฟนสาวที่พอเห็นเพื่อนรักก็วิ่งหน้าตั้ง โผเข้ากอดโดยที่อีกฝ่ายแทบจะตั้งรับไม่ทัน
“สวัสดีค่ะพี่กันต์” อุ๋มอิ๋ม เอี้ยวหน้ามาค้อมศีรษะให้แฟนหนุ่มของเพื่อนรัก
“ก็ตาลคิดถึงอิ๋มนิค่ะ บอกจะกลับมาๆ แต่ก็ให้รอเป็นเดือนๆ” บ่นไปสองมือก็ยังโอบกอดคนที่คิดถึงเอาไว้แน่น
กันต์จึงแย่งกระเป๋าสัมภาระทั้งหมดมาช่วยเข็น ปล่อยให้สองสาวเดินควงแขนคุยกันกระหนุงกระหนิงกันจนถึงรถ
ตาลพาเพื่อนสนิทมาพักยังเพนท์เฮ้าส์หรูทองหล่อ ตึกนี้ทั้งตึกเป็นของที่บ้านเธอเอง ชั้นนี้ทั้งชั้นมีเพียง ห้องฝั่งทิศตะวันออกและทิศตะวันตกเพียงฝั่งละห้องเท่านั้น
“เค้าลาพักร้อนได้ 1 อาทิตย์จะพาตัวไปทุกที่ที่ตัวอยากไป” เมื่อวางกระเป๋าพาแขกเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว ตาลก็รีบเสนอตัวพาเที่ยวทันที
“น้องอิ๋มมาอยู่นานแค่ไหนครับ” กันต์ยื่นแก้วน้ำให้แฟนสาวตรงหน้าคุยเสียงดังมาตลอดทางคงคอแห้งแย่
“ไม่ได้จะเที่ยวไหนหรอกค่ะ ประเทศไทยอิ๋มก็กลับมาบ่อย ตาลเที่นวกับตาลจนครบทุกจังหวัดแล้วมั้ง ฮ่าๆ” อุ๋มอิ๋มรับแก้วน้ำเย็นๆ มาดื่ม
“อ้าว” เสียงกันต์ไหนตาลบอกเพื่อนจะมาพักร้อน
“อิ๋มแค่อยากกลับมาเมืองไทยค่ะ อยู่ที่นู้นแม้จะอยู่มาหลายปีก็ไม่คุ้นเคย คืออิ๋มลาออกจากวานแล้วค่ะ มีเงินเก็บกับมรดกของแม่ กับประกันชีวิต เลยอยากกลับมาบักหลักที่เมืองไทย “
“หมายความว่า ตัวจะมาอยู่เมืองไทยยาวเลยใช่ไหม” ตาลแทบจะกระโดดเด้งขึ้นจากโซฟา
“อืม ขอโทษน่ะที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า อยากเซอร์ไพรส์ตาลน่ะ ไว้เค้าหาที่พักใหม่ได้เดี๋ยวเค้าย้ายออก ระหว่างนี้ขอเป็นก้างนอนด้วยซักอาทิตย์นะ”
“ไม่ๆ อยู่นานแค่ไหนก็ได้ ไม่เป็นไรก้างอะไรทั้งนั้น มีตั้งหลายห้อง ตัวอยู่นานแค่ไหนก็ได้ กรี๊ดดดด พี่กันต์ค่ะ ในที่สุดอุ๋มอิ๋มก็กลับมาอยู่เมืองไทย” ตาลวิ่งมากอดรัดฟัดเหวี่ยงเพื่อนรัก จากกันหลายปี ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ แต่ก็อยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่วันเท่านั้น
อุ๋มอิ๋มไม่ได้คิดว่าจะพักกับเพื่อนนาน แค่ขอมาอยู่ด้วยชั่วคราวจนกว่าจะหาที่พักได้ เพราะบ้านเดิมแม่ก็ขายไปแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีความทรงจำเก่าๆ เธอจะไปเดินย้อนรอยความทรงจำนั้น เอาไว้หายเจ็ทแลคก่อนค่อยไป เพราะยังมีเวลาอีกเยอะ
- Writer
