“คือแบบ...” “แบบ...?” “แบบไรลิน” พลอยภัทรถามนลินดาที่อ้ำอึ้ง รอฟังจนเริ่มไม่อยากฟังแล้วนะเว้ย “คุณวิศเค้าเป็นไรของเขาวะ” “เป็นบ้าไง” “ท่าจะจริง” นลินดาเห็นด้วยโดยไม่โต้แย้ง ตายังคงจ้องมองบิลค่าเช่าหอพักที่ถูกชำระล่วงหน้าถึงหน้าปี ด้วยเหตุผลที่บอกว่าอยากชดเชยกับเรื่องที่ทำให้เคยเดือดร้อนเท่าที่จะทำได้ “ดีที่เขาไม่ยัดเยียดจ่ายค่าน้ำค่าไฟให้ด้วย” “เออ ถ้าจะทำขนาดนั้นฉันน่าจะเหมือนเมียน้อย ส่วนแกเป็นเมียหลวง” “หุบปาก!” “55555555 ดุสมกับเป็นเมียมาเฟีย” นลินดาหัวเราะร่า ชอบใจที่ยั่วโมโหเพื่อนได้สำเร็จ “กลับห้องตัวเองไปลิน รำคาญ” “แหม... คิดว่าไม่รู้เหรอว่าไล่ทำไม” “ฉันไล่แกทำไม?” “เดาไม่ยาก เดี๋ยวคุณวิศจะมาหาล่ะสิ อุ๊ย! เรียกผิด เดี๋ยวนี้ต้องเรียกพี่วิศแล้ว” “อยากด่าว่ะลิน” “ซ้อมเป็นเมียขี้บ่นเหรอ” “แล้วแกกับคุณกรนี่ยังไงอะ” “อะไรพลอย” “ก็เปลี่ยนเรื่องไงลิน ฉันพูดเรื่องแกไม่ได
Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books