Ep.7[ตีตรา]
1333 Words
"อึก...เจ็บ"กิ่งเหมยสะอื้นร้องออกมาด้วยความเจ็บ ที่อีธานผลักเธอล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น แต่คนทำหาได้สนใจเพราะไฟรักแรงหึงทำให้เขาขาดสติที่จะยั้งคิดว่าตอนนี้เขากำลังทำร้ายหัวใจตัวเองอยู่
"เธอมันเลี้ยงไม่เชื่องกิ่งเหมย"อีธานกดเสียงตํ่าพูดออกมา กิ่งเหมยเงยหน้าขึ้นมองอีธานด้วยนํ้าตา
"มันไม่ใช่อย่างที่คุณธามคิดนะ พี่โรมเป็นแค่พี่ชายที่อยู่ข้างบ้าน เรารู้จักกันตั้งแต่หนูยังเรียนมัธยมต้น มันไม่มีอะไรจริงๆนะค่ะ คุณธามเชื่อหนูเหมยน่ะ"กิ่งเหมยคาญเข้าไปนั่งเกาะขาข้างหนึ่งของอีธานไว้แล้วอธิบาย แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอพูดมันจะไม่เข้าไปในโสตประสาทของร่างสูงเลยสักนิด
ปึก!!
อีธานสะบัดขาออกจากการเกาะกุมของกิ่งเหมยอย่างแรง จนทำให้ร่างเล็กของกิ่งเหมยนอนราบลงไปกับพื้นอีกครั้ง
"ฉันควรจะเชื่อเธอดีไหม ภาพมันฟ้องซ่ะขนาดนั้น"แล้วเขาจะถามเธอตั้งแต่แรกทำไม ทั้งที่เขาตัดสิ้นเธอตั้งแต่แรกแล้ว กิ่งเหมยก็อดน้อยใจไม่ได้ ตอนนี้สายตาที่เธอใช้มองเขาเหลือแค่ความว่างเปล่า ทั้งที่เธอพูดความจริงแต่เขาก็ไม่คิดจะเชื่อ แล้วเธอควรอธิบายอะไรมันต่อไปไหม
"อย่ามองฉันด้วยสาตาแบบนั้นนะ"อีธานรู้สึกใจกระตุกแปลกๆ เมื่อสบตากับความว่างเปล่าจากนัยตาคู่สวยนั้น
"หนูต้องทำยังไง คุณธามถึงจะเชื่อหนู"เธอพยายามอ้อนวอนเขา
"ยอมเป็นของฉันสิ"
กิ่งเหมยชะงักไปสักครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจแล้วบอกกับคนตรงหน้าไป
"ถ้ามันทำให้คุณธามเชื่อในตัวหนูเหมย หนูเหมยก็จะยอมเป็นของคุณธามค่ะ"ถ้ามันจะทำให้คุณธามเชื่อ และกลับมาเป็นคุณธามคนเดิมของหนูเหมย หนูเหมยก็ยอมเพราะยังไงวันนึงหนูเหมยก็ต้องเป็นของคุณธามอยู่ดี จะช้าหรือเร็วมันคงไม่ต่างกัน
"ถ้างั้นก็ลุกขึ้น แล้วถอดเสื้อผ้าของเธอออกให้หมด แล้วขึ้นไปรอฉันที่เตียง"
หึ~ ไม่ต่างอะไรเลยกับผู้หญิงขายตัวเลย ถอดเสื้อผ้าแล้วขึ้นไปนอนอ้าขารอเขาอยู่บนเตียง เธอนี่มันน่าสมเพชจริงๆเลยนะกิ่งเหมย คุณธามไอ้คนใจร้าย
"อ้าขาออกสิ จะหุบไว้ทำไหม"
"คะ คือ หนู"เธอมีอาการสั่นเล็กน้อย
"อ้า ขา ออก"อีธานสั่งขึ้นเสียงแข็ง กิ่งเหมยก็รีบทำตามอย่างว่าง่ายเพราะกลัวอีธานโกรธและไม่พอใจอีก พอเห็นว่าหญิงสาวทำตามคำสั่งของตน อีธานก็เริ่มปลดเปลือยเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นๆจนร่างกายของเขาเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยหมัดกล้าม กิ่งเหมยหลับตาปี๋อย่างเอียงอายแก้มนวลขี้สีแดงอย่างเห็นได้ชัดเธอไม่กล้ามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
อีธานมองท่าทางเธออย่างชอบใจ ท่าทางไร้เดียงสาอย่างไม่ได้แสร้งทำนั้นมันทำให้เธอน่ารักน่าทนุถนอมในสายตาเขาเป็นอย่างมาก
ร่างใหญ่ไม่รอช้าขึ้นไปคร่อมทับร่างแสนบอบบางของหญิงสาว ปากหนาประกบเข้าไปแนบชิบกับริมฝีปากบาง พร้อมสั่งลิ้นหนาเข้าไปดื่มกินความหวานจากโพรงปากบางอย่างไม่รู้จักอิ่ม
"อื้มมม~"อีธานครางออกมาอย่างพอใจที่คนใต้ร่างตอบสนองเขาทุกอย่าง มือหนาทั้งสองข้างก็บีบคั่นเต้างามที่ใหญ่ล้นมืออย่างเมามันทุกๆสัดส่วนมันสวยงามและน่าสัมผัสไปหมด อีธานผละจูบออกแล้ว พรมจูบไปตามใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มอย่างรักใคร่และหลงใหล ก่อนจะจูบลงมาเรื่อยๆจนถึงดอกไม้งามที่กำลังเบ่งบานพร้อมกับมีนํ้าหวานกำลังลั่งใหลออกมา
"อ่า"กิ่งเหมยครางออกมาทันที่เมื่อปลายลิ้นหนาสัมผัสเข้าที่กรีบกุหลาบงามของเธอ อีธานดูดดื่มนํ้าหวานจนส่งคนตัวเล็กไปถึงสวรรค์ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ก่อนจะเตรียมความพร้อมของตัวเอง ที่ตอนนี้มันขยายใหญ่จนจะปริแตก แค่ได้ยินเสียงครางหวานๆของกิ่งเหมย
เมื่อเห็นว่าเธอหน้าจะพร้อมแล้ว อีธานก็จับความเป็นชายถูไถไปกับกรีบเนื้อบางเพื่อให้นํ้าหวานใหลมาชะโลมความใหญ่โตของเขา และค่อยๆกดดันมันเข้าไปในร่องแคบ ที่ไม่มีเคยมีใครได้ลุกลํ้าจนสำเสร็จแต่มันก็แลกกับความเจ็บปวดของกิ่งเหมย ที่กรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาเข้ามาอยู่ในตัวเธอ
เขาคือคนแรกที่ได้เชยชมดอกไม้งามดอกนี้
อีธานสอนบทรักให้กับกิ่งเหมยจนเขาและเธอเสร็จสมไปหลายรอบ ถึงเป็นครั้งแรกของหญิงสาวอีธานก็ไม่วายเอาแต่ใจตักตวงความสุขจากร่างบางจนคนตัวเล็กจะหมดแรงคาอกเขา
บทรักผ่านไปมีทั้งหอมหวานอ่อนโยนและหนักหน่วงจนเธอต้องร้องขอชีวิต กว่าที่ไฟรักจะจบลงก็เกือนจะเช้าของวันใหม่ นานนับหลายชั่วโมงที่อีธานตักตวงความสุขจากร่างบางอย่างไม่รู้จักอิ่มจนหญิงสาวสลบคาอกเขา เมื่อถึงสวรรค์เมื่อไม่อีกชั่วโมงที่แล้ว
ร่างใหญ่กำยำค่อยๆขยับลงจากเตียง เพราะกลัวคนตัวเล็กตื่น พึ่งนอนไปแค่2ชั่วโมงเอง อีธานเดินเข้าไปอาบนํ้าชำระร่างกาย ก่อนจะเดินออกมาพร้อมการะมังใบเล็ก เขาบรรจงเช็ดตัวให้หญิงสาวคนรักอย่างเบามือและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้จนเสร็จ
เวลาก็ล่วงเลยไป จะ10โมงแล้ว อีธานยังยุ่งๆกับการทำอาหารอยู่ในครัวที่เขาลงมาทำเอง เพื่อให้แม่เมียตัวน้อยทานเมื่อตื่นขึ้นมา เขาเลือกทำอาหารง่ายๆก็คือข้าวต้ม
"...อึก ฮือๆ"
พอเดินกลับเข้ามาในห้องเมื่อทำข้าวต้มเสร็จ ก็ได้ยินเสียงสะอื้นร้องไห้ของคนที่นอนอยู่ในห้องดังขึ้น อีธานไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปนั่งลงข้างๆคนตัวเล็กทันที
"หนูเหมย หนูเป็นอะไรร้องไห้ทำไม ไหนบอกคุณธามสิ"อีธานรวบดึงร่างเล็กขึ้นมากอดเข้าแนบอก มือใหญ่ก็พร่างปาดเช็ดนํ้าตาบนแก้มนวล
"อึก จะเจ็บ ปะปวดหัวด้วย ฮือๆ คุณธามใจร้ายย ฮือๆๆๆ"กิ่งเหมยเอ่ยออกมาอย่างตัดพ้อ ตอนนี้เธอเจ็บไปหมดทั้งตัว ยิ่งตรงจุดอ่อนไหวแค่ขยับนิดหน่อยเธอก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว
"คุณธามขอโทษๆ เดี๋ยวคุณธามไปเอายามาให้ทานนะ"อีธานค่อยๆผละตัวออกจากร่างบางเพราะกลัวเธอเจ็บ อีธานรีบวิ่งออกไปตักข้าวต้มใส่ชามจากห้องครัวด้านล่างและยาขึ้นมาให้กิ่งเหมยบนห้องนอนอย่างรีบร้อน
"หนูทานข้าวก่อนนะ ค่อยทานยา"อีธานประคองให้กิ่งเหมยลุกขึ้นนั่งพิงเขาเหมือนเดิม ก่อนจะค่อยๆป้อนข้าวให้เธอ กิ่งเหมยก็ไม่มีท่าจะขัดเพราะตอนนี้แค่หายใจได้ก็บุญแล้ว พอท่านข้าวต้มเสร็จอีธานก็ส่งยานาๆชนิดให้เธอทานแล้วปล่อยให้เธอพักผ่อนเพราะตัวเธอเริ่มรุมๆเหมือนจะมีไข้
...............
อีธานปล่อยในกิ่งเหมยนอนพักแล้วเขาลงมาสั่งงานลูกน้องด้านล่าง
"ทำตามที่ฉันบอก และห้ามพลาดเด็ดขาด"
"ครับ/ครับ"อี้เฟยและเฟิงอี้ตอบรับคำสั้ง
"ไปได้แล้ว"ร่างหนาของมือขวาและมือซ้ายโค้งรับก่อนจะเดินออกไป
พอสั่งงานลูกน้องเสร็จเรียบร้อยอีธานก็รีบกลับขึ้นไปหาคนตัวเล็กที่ห้อง
- Writer
