แรกพบสบตา…1/3
1364 Words
ห่างไกลออกมาจากตัวเมืองที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของมหานครใหญ่ มีบ้านพักหลังใหญ่หลังหนึ่งติดกับนครริมชายหาดของแคลิฟอร์เนีย พื้นที่บริเวณตัวบ้านกว้างใหญ่สมฐานะของเจ้าของที่ร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี บริเวณโดยรอบประดับตกแต่งไปด้วยพืชไม้นา ๆ พันธุ์ในรูปแบบการตกแต่งสวนแบบชาวอังกฤษ เจ้าของบ้านเป็นชายหนุ่มรูปงามอาศัยอยู่เพียงคนเดียวชื่อ ราฟาเอล โจเซฟ มีเพียงลูกน้องสองคนสนิทเท่านั้นที่เขาอนุญาตให้เข้านอกออกในบ้านหลังนี้ได้ตามสะดวก ส่วนเรื่องการดูแลจะมีแม่บ้านคอยเวียนมาทำความสะอาดในตอนที่เขาอยากจะให้มาเท่านั้น ด้วยความที่เจ้าของบ้านเป็นคนรักความสันโดษไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใครมากให้ชีวิตวุ่นวาย แต่กลับกันกับมีสาว ๆ หลายคนเกือบทั้งเมืองที่อยากจะทำความรู้จักและอยากเป็นคนใกล้ชิดเขาแทบจะทุกคน
“วันนี้นายจะไปทานอาหารนอกบ้านรึเปล่าครับ”
เสียงถามคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังของผู้ที่นั่งเอนหลังอยู่บนเก้าอี้โต๊ะทำงาน แต่ยังไม่ทันที่ผู้เป็นนายจะได้ตอบกลับ ลูกน้องคนสนิทก็ถามขึ้นต่อว่า
“หรือว่านายจะให้ผมสั่งอาหารจากโรงแรมมาให้นายดีครับ”
เดนนิส หนึ่งในลูกน้องคนสนิทของราฟาเอล เป็นเด็กกำพร้าที่บิดาของชายหนุ่มรับมาอุปการะจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งเพื่อหวังจะให้เป็นเพื่อนเล่นกับลูกชาย เป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องในคราวเดียวกัน เดนนิสไม่รู้สึกน้อยใจเลยสักนิดที่ตัวเองต้องมาเป็นลูกน้องของราฟาเอล แต่กลับซาบซึ้งในบุญคุณของบิดาชายหนุ่มเป็นอย่างมากที่ช่วยอุปการะเขาให้มีชีวิตที่ดีจนถึงทุกวันนี้ และเขาเองก็พร้อมที่จะเป็นได้ทุกสถานะให้กับเจ้านาย
โดยปกติแล้วชายหนุ่มเจ้าของบ้านไม่ค่อยจะอยู่ติดบ้านสักเท่าไหร่ เขามักจะไปค้างที่ห้องพักในโรงแรมกับสาว ๆ สักคนที่เขาเลือกมานอนด้วย เสร็จธุระจากกันในตอนเช้า ชายหนุ่มก็จะทิ้งค่าตัวไว้ให้ที่หัวเตียงพร้อมกับโน้ตใบหนึ่ง จากนั้นเขาก็เข้าบริษัท ไม่บ่อยเท่าใดนักที่กลับมาอยู่ค้างคืนที่บ้าน ในเรื่องของอาหารการกิน หากวันที่เขาอยู่บ้านเดนนิสก็จะสั่งอาหารจากโรงแรมมาให้ หรือหากเจ้านายจะออกไปทานข้างนอกพร้อมของหวานเขาก็ไม่ขัด
คนถูกถามกระดิกปากกาในมืออยู่อึดใจก่อนได้ยินคำตอบ
“วันนี้ฉันอยากจะออกไปกินอาหารไทย นายไปกับฉันด้วยนะ เดนนิส”
“อะ อาหารไทยหรือครับ”
ลูกน้องคนสนิททวนคำอย่างติด ๆ ขัด ๆ ชักสีหน้าในเชิง...ไม่ค่อยปลื้มกับรสชาติอาหารที่เจ้านายชวน
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น หรือนายไม่ชอบ”
ใช่ เดนนิสไม่ค่อยชอบอาหารไทยสักเท่าไหร่ ก็รสชาติที่เขาเคยไปทานมานั้นมันทั้งเผ็ดร้อน ไม่เหมือนกับขนมปัง ไส้กรอก หรือแฮมเบอร์เกอร์ชิ้นใหญ่ที่เขาเคยทานเลยนี่นา
“ก็ไม่ถึงกับไม่ชอบหรอกครับ แค่ผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับรสชาติของมัน”
“เอาน่า ตอนนั้นนายกินแค่พาพาย่าสลัดอย่างเดียว ฉันเตือนนายแล้วว่ามันเผ็ดมากนายก็ไม่ฟัง แถมยังยัดใส่ปากไปคำโตเชียว ไปคราวนี้ลองกินอย่างอื่นบ้าง นายอาจจะชอบขึ้นมาก็ได้ แล้วก็โทร.หาแม็กด้วยนะให้ไปกับเราด้วย เผื่อจะได้ช่วยแนะนำเมนูอย่างอื่นได้”
“ครับนาย”
“ดี” จบด้วยรอยยิ้มบนมุมปาก เมื่อมองเห็นสีหน้ากร่อยสนิทของเดนนิส
เวลาผ่านไปอีกครู่ใหญ่ รถบีเอ็มดับเบิลยูคันสีดำจึงแล่นเข้ามาจอดในบริเวณบ้านหลังใหญ่ คนขับเป็นชายร่างสูงรูปร่างสันทัดสวมสูทกับกางเกงสแล็กสีเข้มดูเรียบร้อย รูปหน้าเค้าโครงแบบชนชาติตะวันออกเปิดประตูลงมาจากรถ
“แม็กมาแล้วครับนาย”
เดนนิสวิ่งไปบอกนายทันทีตั้งแต่เห็นรถเคลื่อนเข้ามา
“อือ ฉันรู้แล้ว”
ก็แน่ล่ะสิ ในบ้านหรูขนาดนั้นก็ต้องมีระบบรักษาความปลอดภัย รวมไปถึงกล้องวงจรปิดที่เขาสั่งให้คนติดไว้รอบบ้านด้วย
“เดี๋ยวฉันออกไป”
ไม่ถึงห้านาที ร่างสูงใหญ่ก็เดินตามหลังเดนนิสออกมาจากห้องทำงาน
“สวัสดีครับนาย”
แม็กทักทายราฟาเอลเสมือนหนึ่งคนคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี แม็กทำงานที่บริษัทของชายหนุ่มมาห้าปีได้แล้ว เป็นเสมือนมือซ้ายของราฟาเอลเลยก็ว่าได้ สาเหตุที่แม็กได้เข้ามาทำงานในบริษัทต่างชาตินั้นก็เป็นเพราะว่า ธุรกิจที่ครอบครัวของเขาทำคือธุรกิจเกี่ยวกับการสร้างเรือยอช์ต (yatch) มีบริษัทลูกในหลาย ๆ เมืองที่มีพื้นที่ติดทะเลในสหรัฐอเมริกา และอีกหลายประเทศในเอเชียรวมทั้งประเทศไทย ซึ่งก่อนหน้านี้บิดาของราฟาเอลได้ทำงานอย่างหนัก ลงทุนอุตสาหกรรมเกี่ยวกับการทำธุรกิจเรือ ไม่ว่าจะเป็นเรือขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ เรือเล็กให้เช่า เพื่อหวังที่จะให้ครอบครัวมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ภายในระยะเวลาไม่นานบิดาของเขาก็ทำสำเร็จ ธุรกิจมีความเจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ จนมาถึงทุกวันนี้ที่มีอยู่เกือบทุกประเทศทั่วโลก การทุ่มเททำงานอย่างหนักของบิดาชายหนุ่มก็เพื่อภรรยาของตัวเอง มารดาของราฟาเอลยอมกลับมาอยู่กับครอบครัวด้วยเหตุผลใดนั้นเขาไม่อยากนึกถึงมันอีก ตลอดระยะเวลาที่บิดาของเขากำลังมุ่งมั่นสร้างรากฐานที่มั่นคงให้กับครอบครัวนั้น ชายหนุ่มคอยช่วยทำงานมาตลอด จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้ทำธุรกิจเก่งมาก ในบรรดานักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ถูกจัดอันดับขึ้นทุกปีต้องมีชื่อของ ราฟาเอล โจเซฟ ติดอยู่เป็นลำดับต้น ๆ เสมอ และธุรกิจครอบครัวของเขาก็รวยติดอันดับหนึ่งในสิบของประเทศสหรัฐอเมริกาอีกด้วย การที่เขาเปิดบริษัทลูกในหลาย ๆ ประเทศจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยคนในพื้นที่เข้ามาช่วยงาน เพราะถ้าเขาไปคุยกับลูกน้องเองคงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง ทางบริษัทแม่จึงได้ประกาศรับสมัครคนในพื้นที่มาช่วยทำงานซึ่งหนึ่งในผู้สมัครนั้นก็คือแม็ก แม็กเดินทางไป ๆ มา ๆ ระหว่างไทยกับอเมริกาบ่อยครั้ง เพราะต้องกลับไปดูงานที่ไทยและต้องกลับมารายงานผลให้ราฟาเอลทราบ เหตุที่แม็กไม่ย้ายกลับไปอยู่เมืองไทยเลยก็เพราะ เขายังต้องการเก็บเกี่ยวประสบการณ์การทำงานในต่างแดนอีกสักพักใหญ่ หรือเหตุผลที่แท้จริงก็คือ เขายังอยากเที่ยวในเมืองนอกอยู่นั่นเอง
“ว่าไง นายคงรู้เรื่องจากเดนนิสแล้วสินะ”
“ครับนาย”
“นายมีที่ไหนแนะนำบ้าง ไปกินครั้งก่อน ฉันก็ว่ามันอร่อยดี วันนี้เลยอยากลองกินอีกครั้ง และก็จะพาเดนนิสไปลองเมนูใหม่ด้วย”
“มีร้านนี้เลยครับ อยู่ในย่านตัวเมืองเลย อาหารอร่อยมากต้นตำหรับจากเมืองไทยเลยครับ และอีกอย่างพนักงานแจ่ม ๆ ทั้งนั้นครับนาย”
ประโยคหลังเขากระเซ้า ทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มประกอบคำพูดให้เจ้านายสนใจมากขึ้นประสาหนุ่มเจ้าสำราญ
“ฉันแค่อยากไปกินข้าว ไม่คิดที่จะกินอย่างอื่น”
คนเป็นเจ้านายพูดเสียงเข้ม ใบหน้านิ่งไม่ได้มีท่าทีสนใจในสิ่งที่แม็กเสนอ ทำให้ลูกน้องทั้งสองก้มหน้าหลบแทบไม่ทันเมื่อเจ้านายไม่เล่นด้วย
“พร้อมแล้วก็ไปสิ รออะไรล่ะ”
“ครับ ๆ”
ไม่กี่วินาทีรถบีเอ็มดับเบิลยูของแม็กก็เคลื่อนทะยานออกนอกประตูรั้วบ้านอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่เกรงว่าเจ้านายจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกเมื่อชักช้า เฮ้อ...แม้จะอยู่ด้วยกันมานาน แต่สองลูกน้องคนสนิทก็ยังตามอารมณ์เจ้านายตัวเองไม่ทันอยู่ดี
- Writer
