ถูกตาต้องใจ…2/1
1417 Words
รษา... เดินมาหยุดตรงหน้าห้องวีไอพีห้องแรก หญิงสาวยืนรอเปิดประตูให้กับพนักงานชายที่กำลังยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟแขกที่รออยู่ด้านใน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ สามครั้งเป็นมารยาท คนด้านในรู้ทันทีว่าอาหารที่พวกเขาสั่งไว้มาแล้ว
“เชิญ”
สิ้นเสียงคนในห้องอนุญาต มือบางจึงจับลูกบิดหมุนบานประตูให้เปิดออกกว้าง โดยให้พนักงานยกอาหารเข้าไปก่อนส่วนตัวเธอเดินเข้าไปทีหลังพร้อมกับปิดประตู ...ภายในห้องหญิงสาวมองเห็นได้อย่างไม่ต้องนับว่ามีแขกมากันสามคน และหนึ่งในนั้นก็คือแม็กเป็นคนไทยที่เธอพอจะรู้จักผ่านสิรี ดวงตากลมโตลอบมองฝรั่งตัวโตอีกคนที่นั่งถัดจากแม็ก เห็นว่าเขากำลังส่งยิ้มหวานให้เธอด้วย แม็กสบตาหญิงสาวแล้วยิ้มให้ตามประสาคนรู้จักเสมือนเป็นการทักทาย หากก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากเหมือนครั้งที่เขามาทานอาหารที่นี่คนเดียว ครั้นแล้วดวงตาก็มาสะดุดกับแขกอีกคนที่นั่งหันหลัง ลำตัวยาวเอนพิงเบาะโซฟาในท่าสบาย หญิงสาวมองเห็นเพียงด้านหลังส่วนใบหน้าของชายหนุ่มผู้นี้เธอไม่เห็น...
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารนะคะ”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นเป็นภาษาอังกฤษสำนียงชัดเจนอย่างกับเจ้าของภาษามาเอง ก็แน่ล่ะ…เธอมาอยู่ที่นี่ตั้งปีกว่าแล้ว สมัยเรียนที่เมืองไทยนั้น ตั้งแต่มัธยมปลายรษาก็เลือกเรียนสายศิลป์ภาษามาตลอด พอเข้ามหาวิทยาลัยเธอก็เลือกเรียนคณะมนุษย์ศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังย่านบางเขน เรียกได้ว่ามีการฝึกฝนภาษามาเป็นอย่างดี การเลือกเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ทำให้เธอได้มาเจอกับสิรี คนที่ชวนเธอมาทำงานที่นี่ และเป็นคนที่ทำให้เธอได้พบกับซาตานผู้ไม่มีหัวใจตนนี้...
แขกหนึ่งในสามพยักหน้าตอบรับคำบอก หญิงสาวจึงเดินเข้าไปยกอาหารเสิร์ฟลงบนโต๊ะ ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ระหว่างเดนนิสกับราฟาเอล เพราะตรงนั้นมีช่องว่างที่กว้างเหมาะสำหรับที่จะเอาร่างเล็กเข้าไปยืนจัดอาหารลงบนโต๊ะได้สะดวก โดยไม่ต้องคอยเกร็งตัวเหมือนแขกที่มากันหลายคน
แกงเขียวหวาน ต้มยำกุ้ง แกงมัสมัน ปลากะพงทอดกรอบ ทอดมันกุ้ง ไก่ทอดน้ำปลา ผัดคะน้าน้ำมันหอย ถูกยกลงมาตั้งเรียงอยู่บนโต๊ะอาหารแบบกลม หน้าตาและกลิ่นชวนน่ารับประทานเสียเหลือเกิน เสร็จแล้วหญิงสาวจึงถอยออก นับแต่วินาทีนี้ไปเธอหารู้ไม่ว่าตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในสภาวะเหยื่อที่กำลังมีนักล่าตัวฉกาจจับจ้องอยู่ไม่ห่าง สายตาของราฟาเอลนับแต่วินาทีแรกที่เห็นรษาเปิดประตูเดินออกมาจากห้องวีไอพีห้องหนึ่ง เขาก็รู้สึกทันทีเลยว่าต้องการผู้หญิงไทยคนนี้ แต่ใครจะรู้เล่าว่าโชคชะตาจะเข้าข้างเขามากถึงเพียงนี้ เมื่อจู่ ๆ เธอก็มาโผล่ในห้องที่เขานั่งอยู่และมาบริการเขาถึงที่
หากจะว่าไปแล้วราฟาเอล โจเซฟ ก็ยังไม่เคยถูกใจผู้หญิงคนไหนตั้งแต่วินาทีแรกที่พบแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ‘มันเป็นแค่ความรู้สึกถูกใจเท่านั้น’ เขาบอกกับตัวเอง รอให้ท้องอิ่มก่อนเถอะเดี๋ยวรู้กัน
อาหารวางอยู่บนโต๊ะตามที่สั่งครบทุกอย่างแล้ว จากนั้นรษาก็เตรียมตักข้าวให้แขกโดยที่แม็กส่งสัญญาณมือบอก หญิงสาวบริการแขกทั้งสามคนนี้เหมือนกับบริการแขกวีไอพีห้องอื่นเหมือนทุกวันและทุกครั้งที่เธอทำ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาวลอยเข้าจมูกของชายหนุ่มที่จ้องมอง มันช่างทำให้เธอมีเสน่ห์ดึงดูดชายให้เข้าไปหายิ่งนัก ‘ผู้หญิงคนนี้ช่างรู้จักยั่วผู้ชายได้แบบแนบเนียนเสียจริง’ ซาตานร้ายยิ้มเหี้ยมในใจยามเมื่อนึกภาพว่าเห็นร่างแบบบางนี้นอนอยู่บนเตียง ครั้งแรกที่เห็นคนมากมายนั่งอยู่ในร้านและเสียงจอแจชวนรำคาญหู เขาเกือบจะหันไปบอกแม็กแล้วว่าเปลี่ยนใจไปกินร้านที่เงียบ ๆ ดีนะที่ตอนนั้นเขาตัดสินใจช้า มิเช่นนั้นคงไม่ได้มาเห็นของหวานโอชะอยู่เบื้องหน้าตรงนี้แน่ ริมฝีปากหยักยกเป็นรอยยิ้มตรงมุมขณะเจ้าตัวกำลังคิด เป็นกิริยาที่รวดเร็วจนเขาคิดว่าไม่มีใครจับสังเกตทัน
เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ตัวเขายังไม่ได้ปล่อยความเป็นชายออกมา ผู้หญิงที่จะมาขึ้นเตียงด้วยนั้นราฟาเอลต้องเป็นคนเลือกด้วยตัวเองไม่ใช่ใครก็ได้ที่มาเสนอตัว แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็เตรียมป้องกันตัวเองไว้อย่างดีทุกครั้งที่มีความสัมพันธ์กับพวกเธอ...
“ต้องการอะไรเพิ่ม เรียกได้ตลอดเลยนะคะ”
เมื่อทำหน้าที่เสร็จสิ้นไปตอนหนึ่งแล้ว หญิงสาวก็ค้อมตัวลงในกิริยาสำรวมก่อนเปิดประตูออกไปรอข้างนอก ปล่อยให้แขกรับประทานอาหารกันแบบส่วนตัว รอได้ยินเสียงเรียกจึงค่อยเข้ามาดู
สายตาของเจ้านายหนุ่มที่ลอบมองพนักงานสาวอยู่เมื่อสักครู่ ไม่ได้รอดพ้นสายตาที่มองอย่างสังเกตของแม็กไปได้เช่นกัน เขารู้ทันทีว่าเจ้านายนั้นกำลังสนใจพนักงานสาวคนนั้น จึงพูดขึ้นว่า
“เธอชื่อรษาครับ เป็นคนไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เธอทำงานที่นี่มาปีกว่าแล้วครับ หน้าตาสวยหวานแบบนี้เธอฮ็อตไม่เบานะผมจะบอกนายให้ มีแขกหลายคนมาทานอาหารที่นี่ก็เพราะเธอนี่แหละ”
กิริยาทางสีหน้าของคนพูดชี้ชวนไปในทางอย่างว่านั้น
“รวมทั้งนายด้วยรึเปล่า...”
“เปล่าครับ ผมรู้จักกับเธอในระดับหนึ่ง แต่คนที่ผมชอบน่ะไม่ใช่เธอหรอกคือเพื่อนของเธอต่างหาก เพราะเธอมีคนชอบเยอะแล้ว”
“คนที่พาเรามาห้องนี้ใช่ไหม” ดวงตาคมจ้องมองแม็กถามอย่างรู้ในท่าที
“ครับ” แม็กตอบยิ้ม ๆ
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง บอกฉันเท่าที่นายรู้”
ราฟาเอลต้องการข้อมูลของผู้หญิงทุกคนที่เขาจะขึ้นเตียงด้วยเพื่อป้องกันตัวเขาเอง ชายหนุ่มยังไม่อยากมีเมีย ไม่อยากมีพันธะ และไม่อยากให้เธอมาเรียกร้องสิทธิ์อะไรภายหลัง เพราะเขาไม่มีทางนอนกับผู้หญิงเกินสองครั้งแน่นอน
“ประวัติส่วนตัวเรื่องครอบครัวผมก็ไม่รู้นะครับ”
“ฉันไม่ได้ต้องการรู้ลึกขนาดนั้น เอาแค่ตัวของผู้หญิงคนนั้นคนเดียว”
แม็กยิ้มแหยหันสบตาเดนนิสที่กำลังยิ้มมาอย่างล้อเลียนเขา ก่อนว่า
“ตามที่เคยคุยกันเธอบอกผมว่าจะมาทำงานที่นี่แค่สองปีเพื่อเก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ แล้วก็กลับเมืองไทยครับ แต่ก็มีแขกฝรั่งหลายคนเสนอเงินให้เธอออกไปเดตด้วย แต่เธอรับรึเปล่าเรื่องนั้นผมไม่ทราบ”
สิ่งที่แม็กเล่ามา มีเพียงประโยคเดียวที่สมองของราฟาเอลจดจำได้ก็คือเธอต้องการเงินเยอะ ๆ เพราะฉะนั้นมันก็ไม่ยากเลยที่เขาจะได้ตัวเธอมาขึ้นเตียง ก็แค่จ่ายเงินให้นิดหน่อยแค่คืนเดียวเท่านั้นมันจะสักเท่าไหร่กันเชียว ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มออกในเชิงหยัน ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ต่างกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยเจอมานักหรอก ใช่ว่าจะผิดแปลกอันใดไป
“งั้นนายไปจัดการให้ฉันด้วย ได้คืนนี้เลยก็ดี หลายวันแล้ว”
เขาบอกเสียงราบเรียบดุจเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เคยบอกแม็กหลายครั้งหลายครา ก่อนตักแกงเขียวหวานมาใส่จานข้าวรับประทานก่อนคนอื่นหน้าตาเฉยไม่วกกลับมาพูดเรื่องนี้อีกต่อไป เดนนิสมองหน้าแม็กอย่างรู้กันว่านายของเขาต้องการที่จะนอนกับผู้หญิงคนนี้แล้ว และผู้หญิงคนนี้เป็นคนพิเศษเพราะนายเป็นคนอยากที่จะนอนกับเธอเอง แต่กระนั้นไม่ว่านายเขาจะขอนอนหรือผู้หญิงจะเสนอเข้ามานอนด้วยผลสุดท้ายก็จบเหมือนกันคือ…แค่คืนเดียว!
“ครับ”
- Writer
