บอกแล้วว่าต้องได้...4/3
792 Words
เช้าวันต่อมา
ติ้งต่อง ๆ เสียงสัญญาณในห้องพักหรูดังขึ้นบ่งบอกว่ามีคนมากดกริ่งอยู่หน้าห้อง ผู้ที่มายืนรออยู่ไม่นานประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับบุรุษร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ยืนทะมึนใบหน้าเรียบเฉยมองแม็กก่อนหันตัวเดินกลับเข้าไปก่อน แม็กที่มากดกริ่งนั้นถึงกับตาลีตาเหลือกอ้าปากค้างให้กับบุคคลที่เขาพบ
“นะ นะ นาย”
“ใช่ ฉันเอง” ราฟาเอลตอบรับด้วยสีหน้าเรียบเฉยหันตัวเดินเข้าไปด้านใน
“เข้ามาสิ จะยืนอยู่ทำไม”
ชายหนุ่มเดินนำเข้าไปในห้อง หย่อนตัวนั่งลงที่โซฟาตัวนุ่มพร้อมยกแก้วไวน์แดงรสชาติเข้มข้นขึ้นมาจิบ ทำราวกับไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
“เอ่อ...” แม็กอยากจะถามจริง ๆ ว่าแล้ว...อยู่ไหน
“นายมีอะไรแต่เช้าเลย แม็ก”
“คือ เอ่อ...” คนถูกถามยังอ้ำอึ้ง สายตามองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อจะหาใครอีกคน ก่อนแม็กจะได้ยินคำบอกว่า
“ไปแล้ว ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉันตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว”
“ฮะ! มะ เมื่อคืน นายนอนกับ...”
แม็กตกใจอ้าปากค้างยิ่งกว่าเก่ากับสิ่งที่นายเขาพูด และอาการเช่นนี้ทำให้ราฟาเอลขมวดคิ้วมอง
“ทำไมนายต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น ก็นายเองไม่ใช่เหรอที่ส่งมาให้ฉัน”
“เมื่อคืนนายจะบอกผมว่า นายนอนกับคุณรษาแล้วงั้นเหรอครับ”
“อือ นอนแล้ว ได้แล้ว และก็จบแล้ว เงินก็ยังไม่ได้ให้ ยังไงฉันจะฝากนายเอาไปให้ละกันนะ”
ใบหน้าบุรุษหนุ่มเพิกเฉย ไม่ได้สนใจอาการอ้าปากค้างของแม็กว่าตกใจมากเพียงใด ยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบพลาง ๆ
“ฮ้า!!!”
ความรู้สึกผิดเกิดขึ้นในใจของแม็ก เขาก้มหน้าถามตัวเอง ‘นี่เขาทำอะไรลงไป วัตถุประสงค์ของเขาไม่ใช่แบบนี้ เขาไม่ได้ต้องการให้เธอมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย’ หากอาการก้มหน้าเหมือนกับคนที่ทำผิดร้ายแรงทำให้คนเป็นนายนิ่วหน้ากลับมามองอย่างขุ่นข้อง
“นี่นายเป็นอะไรของนาย จะพูดอะไรก็ไม่พูด”
“เอ่อ คือ ผมจะบอกนายว่าที่ผมมาตอนนี้ผมไม่รู้ว่านายอยู่นี่ด้วยซ้ำ”
“นายหมายความว่าไง”
ทั้งใบหน้าและน้ำเสียงเข้มขึ้นทันที
“ก็เมื่อคืนนายไม่ได้บอกผมนี่ครับว่านายจะมาที่นี่ ผมก็เลยให้คุณรษา เธอขึ้นมารอเพื่อนเธอที่ห้องนี้ก่อน เพราะเมื่อคืนนี้ผมกับเพื่อนของเธอเรามาเที่ยวที่ผับนี่ด้วยกัน แต่คุณรษาเธอไม่ค่อยชอบ ผมเลยเสนอให้เธอมารอที่นี่ก่อน เดี๋ยวตอนจะกลับผมค่อยขึ้นมาเรียกเธอ อีกอย่างผมอยากไถ่โทษที่ผมทำไม่ดีกับเธอวันนั้น ผมไม่รู้จริง ๆ ว่านายจะมา”
แม็กก้มเล่าเหตุการณ์เสียงเบาหวิวอย่างคนรู้สึกผิด
“ทำไม่ดี? ทำไม่ดีอะไรของนาย”
“ก็วันที่นายให้ผมไปยื่นข้อเสนอให้เธอมานอนกับนายไงครับ ผมรู้สึกผิดกับเธอที่ไปพูดเหมือนดูถูกศักดิ์ศรีคนไทยด้วยกัน ผมเลยอยากจะไถ่โทษด้วยการให้เธอมารอเพื่อนเธอที่นี่”
“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า ผู้หญิงที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืนนี้ นายไม่ได้เป็นคนส่งมาให้ฉันงั้นเหรอ แล้วที่นายโทร.ไปหาฉันล่ะ คืออะไร!”
เขานั่งไม่ติด ลุกขึ้นถามแม็กเสียงแข็ง ดวงตาคมจ้องเขม็ง
“ที่ผมโทร.ไปหานาย ก็เพื่อจะถามย้ำชัดว่านายไม่มาที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม แต่นายก็ไม่รับสาย ผมเลยคิดว่านายคงติดงานที่อื่น ไม่มาที่นี่แน่ผมเลยให้เธอขึ้นมาพัก แต่ผมก็ไม่คิดว่านายจะมา”
ความจริง...เมื่อคืนหลังจากที่รษาได้ขึ้นมารอสิรีกับคุณเจมส์ที่ห้องนี้แล้ว พวกเราก็ได้สนุกสนานกันอย่างหนัก คุณเจมส์เมาหนักมากจนแม็กกับสิรีต้องพาตัวกลับไปก่อน เมื่อสิรีถามหารษาแม็กจึงเสนอว่าค่อยมารับเธอในตอนเช้าก็ได้ป่านนี้เธอคงรอจนหลับไปแล้ว เดี๋ยวตอนเช้าแม็กค่อยมารับเธอไปส่งที่ห้องพัก แต่ก็ไม่มีใครคาดคิดว่าเจ้าของห้องตัวจริงจะมา จึงทำให้ในค่ำคืนที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่มีใครมาขัดจังหวะราฟาเอลได้เลย มันจะเป็นโชคร้ายของเธอหรือพรหมลิขิตก็ไม่มีใครรู้ได้...
- Writer
