ลงทัณฑ์รักซาตานเถื่อน

อยากได้ใจต้องถึง…5/2

ทันทีที่ได้อิสระ สองมือก็ผลักร่างใหญ่จนเซไปปะทะกับผนังอย่างแรง ซ้ำด้วยการยกฝ่ามือฟาดลงไปที่แก้มซ้ายเขาอย่างสุดแรง คนร่างสูงถึงกับหน้าหันเมื่อความเจ็บประดังเข้ามาพร้อมกัน แต่ไม่ทันที่มือของเธอจะแตะลูกบิดประตู มือหนาของอีกคนก็รั้งเอวบางไว้ได้อีกรอบ รวบเข้ามาหาตัวแล้วผลักให้ร่างเล็กลงไปนอนที่โซฟาตัวยาว โดยมีตัวเขาทาบทับอยู่ข้างบนแบบที่เธอไม่มีทางขยับตัวได้

“ร้ายจังเลยนะ คืนนั้นไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนี่ หรือว่าอยากจะได้เงินเพิ่ม ฮะ! ว่าไง ยายตัวแสบ”

​สองมือหนารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ ใบหน้าก้มลงมาประชิดจนเกือบติดกัน เค้นเสียงเหี้ยมเมื่อเขาเองก็เริ่มจะทนกับความพยศของเธอไม่ไหว หึ…อย่าให้ต้องใช้กำลัง

“ปล่อย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” คนใต้ร่างก็ยังพยายามดิ้น

“พูดคำอื่นไม่เป็นรึไงฮึ เช่น อย่าหยุด ได้โปรด เหมือนคืนนั้นที่เธอร้องขอฉันครั้งแล้วครั้งเล่าไงล่ะ พูดสิ! พูดคำนั้นสิ หึ ๆ ๆ...”

​เสียงหัวเราะเย้ยหยันกับสายตาที่จ้องมองอย่างกระหาย ไม่มีคำพูดใดหลุดลอดออกมาจากเรียวปากบาง รษาเบือนหน้าหนีเมื่อเขาก้มลงหมายจะจูบ พร้อมปล่อยให้น้ำตาของผู้แพ้ไหลรินออกมา

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาเห็นใจหรือสงสารเลยแม้แต่นิดเดียว

​เมื่อเขาเห็นว่าไม่สามารถยั่วอารมณ์ของเธอได้มือหนาจึงค่อย ๆ ปล่อย พอได้จังหวะหญิงสาวก็ผลักเขาให้ออกห่างทันที แล้วรีบหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง กระเถิบตัวถอยออกห่างไม่ได้หนีไปไหน เพราะรู้ดีว่าเขาคงยังไม่ปล่อยเธอไป ราฟาเอลหยิบเช็คเงินสดออกมาจากกระเป๋าสูทด้านใน วางมันลงบนโต๊ะตรงหน้าเธอ ในเช็คนั้นมีจำนวนเงินหนึ่งพันดอลลาร์ หากแต่ดวงตากลมฉ่ำน้ำก็หาได้แลมองมันไม่ ใบหน้ายังเชิดขึ้นคงไว้ซึ่งความทระนง

“นี่ค่าตัวของเธอ เมื่อคืนก่อน”

​บอกแล้วชายหนุ่มจึงเอนตัวลงพิงพนักโซฟาอย่างสบายใจ เพราะรู้ดีว่าแม่สาวน้อยที่อยู่ในห้องไม่หนีไปไหนแน่นอน หากคำตอบที่เขาได้กลับมาคือความเงียบ หญิงสาวคนนี้ไม่มีท่าทีจะสนใจกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีมูลค่า เสียงเข้มจึงพูดขึ้นอีกครั้ง

“ทำไม? มันน้อยไปเหรอ? ฉันว่ามันมากไปด้วยซ้ำสำหรับคืนเดียว เธอต้องทำงานอีกกี่เดือนกว่าจะได้เงินเท่าที่ฉันให้ อย่ามาทำอวดเก่งไปหน่อยเลยน่า”

​จบคำพูดถากถางหญิงสาวก็ยังนิ่งงัน ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากเม้มเข้าหากันสนิทอย่างคนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์โกรธและเกลียด นาน...นานจนเมื่อเห็นเธอไม่มีท่าทีตอบสนองเขาเองก็เริ่มจะทนไม่ไหว

ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงถึงได้เฉยชากับเขา ไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยที่ทำเช่นนี้ ผู้หญิงหลายคนเสนอตัวมาขอนอนกับเขาฟรี ๆ ด้วยซ้ำ แล้วเธอคนนี้เป็นใคร ก็แค่ผู้หญิงเอเชียคนหนึ่งที่มาอยู่ที่นี่เพื่อมาหาเงินไม่ใช่หรือ ในเมื่อเขาก็วางมันไว้ตรงหน้าแล้วใยเจ้าหล่อนยังเล่นตัวไม่เลิก มีเสียงระบายลมหายใจออกหนักจากชายหนุ่ม เพราะท้ายที่สุดก็เป็นตัวเขาที่อดทนกับความเงียบงันนั่งนิ่งเป็นรูปปั้นไม่ไหวติงของอีกฝ่ายไม่ไหว ริมฝีปากหยักขยับเป็นคำพูดอย่างหงุดหงิดว่า

“ฉันจะให้เธอมากกว่านี้” ถอนหายใจ เว้นวรรคประโยคไปอึดใจหนึ่งเมื่อคิดหาคำ... “ถ้าเธอมาทำงานกับฉันสี่เดือน”

รษาหันขวับกลับมาจ้อง ดวงตากลมยังเห็นแววขุ่นขวาง เป็นเขาที่หันหน้าหลบ ไม่รู้เพราะเหตุใด

ทำงาน…ทำงานงั้นหรือ? สำหรับเขาแล้วจะให้เธอไปทำงานอะไร นอกจาก เธอยิ้มเยาะอยู่ในใจ... ความเงียบยังคงครอบงำต่อไปเรื่อย ๆ จนเสียงพูดดังขึ้น

“ฉันจะให้เธอเพิ่มหนึ่งแสนดอลลาร์ เป็นไง! จำนวนเงินที่ฉันให้มากโขล่ะสิ ถ้าเทียบกับงานที่เธอทำอยู่ไม่รู้กี่ปีถึงจะได้ แต่นี่ฉันให้เธอมาทำงานกับฉันแค่สี่เดือนเอง งานสบาย ๆ ที่เธอถนัด”

​ปลายประโยคสุดท้ายมากับกระแสเสียงหยามเหยียด มือหนาวางลงที่หน้าขาขาวภายใต้กรอบกระโปรงยาว รษารีบปัดมือนั้นออกทันทีอย่างรังเกียจอีกทั้งยังขยับตัวถอยห่างจนชิดขอบโซฟา

มันได้ผลแฮะ... หญิงสาวตั้งสติ ดวงหน้าสวยเชิดขึ้น ดวงตาสีนิลดำขลับยังชื้นฉ่ำน้ำสบมองตาคมอย่างแน่แน่ว ก่อนได้เห็นเรียวปากบางเหยียดเป็นรอยยิ้ม ‘เหี้ยม’ แล้วว่า...

“ฉันต้องการหนึ่งล้านดอลลาร์”

ครั้งแรกที่ได้ยินเขาสะอึกอึ้ง เจ้าหล่อนกล้าดียังไงถึงได้เรียกค่าตัวสูงลิบลิ่วอย่างนั้น แม้แต่เศรษฐีบางรายยังไม่โง่ยอมจ่าย

“เธอคิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้ารึไง ถึงเรียกค่าตัวขนาดนั้น ขนาดนางแบบสาว ๆ สวย ๆ ยังเสนอตัวมานอนกับฉันฟรี ๆ เลย เธอคิดว่าตัวเองวิเศษนักเหรอ ฉันถึงต้องยอมจ่ายค่าตัวเธอแสนแพงขนาดนั้น อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย...”

ก็นั่นมันนางแบบสิ้นคิดนี่ ไม่ใช่เธอ แล้วก็ดูสิ…ว่าเขาดูถูกเธอขนาดไหนกัน ดวงตาสองคู่สบประสานกันอย่างไม่มีใครยอมหลบก่อน คู่หนึ่งไม่ยอมและอีกคู่ก็ไม่ยอมแสดงถึงความอ่อนแอออกมาเช่นกัน ความเงียบจึงเกิดขึ้น บรรยากาศในการเจรจาค่าตัวกำลังตึงเครียด จนในที่สุดฝ่ายที่คิดว่ามีชัยเหนือกว่าจึงเอ่ยขึ้นก่อน

“ถ้าไม่มีปัญญาจ่าย ก็อย่าหวังว่าจะได้ตัวฉัน”

ประโยคสั้น ๆ ที่เปล่งออกมาเป็นภาษาสากลดังชัดเจน เรียกความโกรธในตัวของเขาทวีขึ้นโดยเธอไม่รู้ตัว ครั้นหญิงสาวเตรียมจะลุกหนีฝ่ายชายก็ตอบโต้กลับทันทีด้วยความรุนแรง มือหนาดึงกระชากข้อมือเล็กให้กระแทกลงนั่งที่เดิม แต่กระนั้นรษาก็ยังไม่ยอมนั่งอยู่เฉย ๆ เมื่อได้จังหวะจึงยกเข่ากระทุ้งเข้าที่ใจกลางความเป็นชายของเขา มันโดนเข้าอย่างจัง เธอรู้สึกได้และเขาก็รู้สึกเช่นกัน