I.L.Y.S.B (Completed)

#1

--Noah--

"What happened? Did she accept it?"

Walang kabuhay-buhay na lumingon siya kay Kuya Dawnson.

"Magmumokmok ba ako at maglalasing kung tinanggap niya?"

sarkastikong sagot niya. Tinungga ang beer na hawak. Inayos rin niya ang suot na itim na bucket hat.

Bullshit! hindi sya makapaniwalang tinanggihan ni Andrea ang proposal niya.

"Tinanong mo ba siya kung bakit hindi niya tinanggap?"

muling tanong ng kuya niya saka kumuha rin ng isang bote ng beer sa mini ref.

Yes! He f*****g ask her why?! sobrang nakakaasar, tumanggi ito kasi hindi daw siya ang hahalili bilang CEO ng Walsh Corporation. What the heck? Pumayag lang ito maging girlfriend niya dahil akala nito siya ang susunod na maging CEO. f**k!

"N-Nevermind. I don't care anymore. She's not worth it.."

inisang lagok niya ang bote ng beer saka kumuha uli ng bago.

"Yeah--Kung yaman lang ang habol niya she's not really worth it. Anyways, ikaw muna pala ang magpunta sa Cebu. Para sa opening ng Walsh Hotel doon."

Wala siya sa mood makipag business talk kaya hinayaan lang niya ang kuya na magsalita ng magsalita.

"Wag kang masyadong magpakalasing, sasabihan ko na lang si Mr. Manansala na asikasuhin ka rito. I'll go ahead--"

tinapik muna siya nito sa balikat bago lumabas ng hotel room niya.

"Sayonara!"

sambit niya sabay tungga sa beer. Lalaklakin niya lahat ng beer hanggang sa mawalan siya ng malay. Dahil bukas, he'll make sure limot na niya si Andrea. That b***h doesn't deserve anything.

Wala kasi siyang pakialam sa posisyon. He knows that his older brother Dawnson deserve the CEO title than him. He doesn't like to wear business coats and ties. Okay na sa kanya naka-support sa negosyo ng pamilya nila.

Ano naman kung hindi siya ang CEO? He have 30 percent shareholder of Walsh Company. Kahit matulog siya maghapon gumagalaw ang pera niya sa banko.

Lumipas ang ilan oras gising na gising pa rin ang diwa niya, pero ubos na ang beer niya. Mabilis siyang tumawag sa reception area gamit ang telepono sa room.

"Good evening Mr. Walsh--"

"Gimme one bucket of beer!"

"I apologized Mr. Walsh but we don't have beer, we suggest--"

"f**k! Nevermind."

pabagsak niyang binaba ang telepono.

Kailangan niyang uminom para makatulog. Kailangan ng katawan niya ang alak. Mabilis siyang nagbihis ng simpleng white plain tshirt, rugged jeans at sneakers saka bumaba sa lounge restaurant ng hotel.

Sa VIP lounge area siya nagtungo. Nilibot-libot ang tingin sa mga taong tahimik na kumakaen, habang ang iba naman ay tahimik na nagpapalipas oras lang na nakaupo.

May lumapit sa kanyang waitress..

"Excuse me Sir, but this area belongs for VIP only Sir--would you like me to assist you to--"

"Do I look mess? that's why you sending me away?huh?"

iritadong wika niya sa babae, gumamit na rin siya ng accent kasi na offend na siya.

Mukhang natameme ang babae, mabuti na lang lumapit kaagad sa kanya ang Manager ng hotel na si Mr. Manansala.

"Apologized, Mr. Walsh--"

"Answer me! Do I look mess?I want a honest answer--now tell me. Do I look mess to you?"

He cut off the Manager and still staring at the waitress.

Nakayukong tumango ito.

Malapad siyang ngumiti.

"I appreciate your honesty. --And, Mr. Manansala would you mind to bring some bottle of rum in my room, thank you"

Matapos mag explain ang manager, umalis na rin ito at naiwan uli siyang mag isa habang nagmumuni-muni sa kakatingin sa mga tao sa hotel.

Hanggang sa napako ang tingin niya sa isang babae na tahimik na kumakaen, may kasama itong lalaki. Hmm..boyfriend maybe. Napabuntong hininga na lamang siya.

＊┈┈┈┈＊┈┈┈┈＊┈┈┈┈

--April--

"You look beautiful Mahal"

Namula ang pisngi niya dahil sa pagpuri ni Danny sa kanya. Well' dapat lang mag mukha siyang maganda sa importanteng gabi ng buhay niya.

"Thank you, ikaw rin. You look good in your black tuxedo."

So true. Guwapo ito. Bagay na bagay kay Danny ang suot nito tuxedo.

Nang dumating na ang order nila. Nagsimula na sila kumaen, panay ang kwento ni Danny sa ginawang commercial ng department nito dahil ideya daw nito 'yun at nagustuhan ng CEO ng Walsh Corporation.

"Ramdam ko talaga mahal--malapit na akong ma-promote. At pag na promote na ako, mas mabibili ko na ang gusto kong unit sa Richville condominium..matatapos ko na rin bayaran ang kotse ko. Sounds good diba?"

pagmamalaking ani ni Danny sa kanya.

Patango-tango siya habang kumakaen.

"Bakit ba gustong-gusto mo sa Richville condominium bumili ng unit, meron naman iba na mas affordable"

"Mahal, iba kasi pag meron kang unit sa Richville condominium. Biruin mo puro millionaire bachelors at bachelorettes ang tumitira doon. Nakaka-boost lang ng confidence. Medyo hindi ko pa afford kumuha ng bahay sa Richville kaya condominium muna"

Hindi niya alam kung ngingiti ba siya o ngingiwi dahil sa mga sinabe ng kasintahan. Iba kasi ang dating sa kanya. Pinilig niya ang ulo at ngumiti ng matamis kay Danny.

"Gusto ko matupad mo lahat ng plano mo--happy for you"

Hinawakan ni Danny ang kamay niya at hinalikan.

"Oo naman. Ikaw ata ang lucky charm ko"

Kita niya ang kislap sa mga mata ni Danny. Kaya naman halos mangilid ang luha niya ng naglabas ito ng kulay itim na kahita.

OMG. This is it!

Naiiyak na talaga siya. This is the moment I have been waiting for..

"D-Danny--"

sambit niya sa pangalan ng kasintahan.

"For two years mahal--you are the best girlfriend I've ever had. You are my blessing and my lucky charm...I love you so much, April"

wika nito sabay bukas ng kahita sa harap niya.

Inaantay niya ito lumuhod pero hindi nito ginawa pero ayos lang.

"Thank you mahal, ang--"

Naputol lahat ng ilusyon niya ng makita ang laman ng kahita.

Its a necklace?!

A gold necklace na may pendant na Letter A.

What the??

Tumingin siya kay Danny na abot tenga ang ngiti sa kanya.

Tumayo ito at pumuwesto sa likod niya upang isuot ang necklace.

"There--wow! beautiful..!"

kagat labing ngumiti siya. Tuluyan ng tumulo ang luha niya.

"Tears of joy Mahal? maganda ba? binili ko yan kahapon, alam mo ba kung magkano yan, its fifty thousands. So, please handle it with care"

wika ni Danny sa kanya saka ginawaran siya ng halik sa labi.

Wow! Nakakaiyak talaga..hindi siya makapaniwala na necklace ang ibibigay nito, partida sinabe pa sa kanya ang presyo. God!

"T-Thank you. Yeah, maganda siya, maganda rin ang price"

matipid siyang ngumiti. Nagpatuloy sa pagkaen si Danny. Habang siya, nawalan na siya ng gana kumaen.

So, eto na yun? Necklace lang.

Huminga siya ng malalim.

She wanted to be the most understanding girlfriend. Baka hindi pa talaga ready si Danny.

Pero bakit sabi ng saleslady, singsing ang binili nito? San na napunta ang singsing? Di kaya may ibang babae ito...No.No. Imposible. Hindi siya lolokohin ni Danny. Never. She will wait until the right time. Mag aantay siya ganoon niya kamahal ang kasintahan.

ᵍᵒᵒᵈ ᵑᑊ̇ᵍᑋᐪ

τнänκ чöü ᰔᩚ