“สี่ทุ่มแล้วเหรอคะ เร็วจัง ฝนก็ยังตกหนัก แบบนี้ดาวจะกลับหอยังไงล่ะคะ”
“ค้างที่นี่ไหม” เขาเอ่ยถาม
“จะดีเหรอคะ”
“ผมมีห้องพักรับรองแขกอยู่นะครับ ไม่ใช่จะให้คุณนอนห้องผมเสียหน่อย” เขาพูดดักคอ หล่อนทำท่าทีรักนวลสงวนตัวเช่นนี้ เขาก็คงต้องเล่นบทเป็นสุภาพบุรุษไปก่อน การรอคอยมักหอมหวานเสมอ เขาคิดในใจ
“เห็นทีว่าคงต้องรบกวนคุณภพอีกแล้วค่ะ”
“รอให้ไฟติด เดี๋ยวผมจะพาคุณไปที่ห้องพักเองครับ”
“สาวใช้ของคุณภพอยู่ในบ้านด้วยกันไหมคะ”
“อยู่บ้านพักคนงานอีกหลังทางด้านหลังครับ ทำไมเหรอครับ”
“เปล่าค่ะ”
“ไม่ไว้ใจผมเหรอครับ งั้นผมจะตามสาวใช้ของผมให้มาอยู่เป็นเพื่อน คุณอาจต้องการเพื่อนผู้หญิง”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ดาวแค่ถามดูเท่านั้นเองค่ะ”
“คุณดาวนั่งลงก่อนเถอะครับ ผมอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัวอะไร ผมจะปกป้องคุณเอง” เธอนั่งตัวสั่นอยู่ใกล้เขา ข้ามภพถือวิสาสะเอื้อมมือไปจับไหล่ของเธอเอาไว้เพื่อโอบกอด เธอไม่ได้ปัดป
