อารยาให้รถแท็กซี่ไปส่งที่บ้านของตัวเอง เธอไม่อยากกลับไปเจอเสี่ยเลย ดูท่าทางเขาเหมือนแคร์ผู้หญิงชื่อกรรณิการ์มากกว่าใคร ผู้หญิงที่แม่เสี่ยเล่าให้ฟัง ว่าเสี่ยยังไม่ลืม คงจะเป็นคนนี้สินะ
อารยามองเส้นทางที่ทอดเข้าสู่ตัวบ้านเงียบๆ แม้เธอจะเป็นเมียเสี่ย สภาพความเป็นอยู่ของคนที่บ้านก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ทุกคนยังใช้ชีวิตแบบเดิม ไม่มีอะไรเพิ่มเติมขึ้นมาเลยสักอย่าง หรือเธอควรทำให้มันมีขึ้นมา ควรกอบโกยทุกอย่างของเขา อย่างที่เขาให้คนอื่นเหรอ แต่เธอไม่อยากทำแบบนั้นไง ไม่อยากได้ชื่อว่าแต่งงานกับเสี่ยเพราะหวังเงิน
“แม่! พี่ไอซ์มา”
เสียงน้องชายตะโกนอยู่หน้าบ้าน เหมือนตัวทำลายม่านน้ำตาของเธอให้ขาดลง อารยาปรี่เข้าไปหาน้องชาย สวมกอดไว้แน่นเหมือนนกบาดเจ็บซมซานกลับมา
“โธ่! เจอกันทีไรร้องไห้ทุกทีเลย กลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่” ร่างที่สูงกว่าอารยามาก ยืนนิ่งให้พี่สาวใช้แผ่นอกพักพิงใจเช่นเคย โชคดีที่เ
