“เบาหน่อยไอซ์ เดี๋ยวโดนดุ” ปัญณิสาปรามเพื่อนที่ยกเหล้าแก้วที่สามขึ้นดื่ม ผู้ชายคนนั้นกับเสี่ยยังมาไม่ถึงเลย แต่เพื่อนเธอยกเอาๆ เดี๋ยวก็ได้เมาก่อนพอดี
“เสี่ยไม่ดุหรอกน่า”
“รู้ได้ยังไง ฉันดุนะ”
“มาแล้วเหรอคะ”
อารยายิ้มกว้าง ขยับตัวนิดหน่อยให้มีที่ว่างพอให้เสี่ยนั่ง เธอกับเสี่ยตอนนี้ เหมือนที่แอบเห็นบ่อยๆเลย เหมือนกลายเป็นเด็กเสี่ยจริงๆ ด้วยท่านั่งที่ถูกเสี่ยขุนยกมือขึ้นโอบรอบลำคอไว้หลวมๆ เนื้อตัวถูกดึงเข้าไปชิด ถูกบังคับให้วางศรีษะแนบกับแผ่นอกอีกด้วย
หืม! เหมือนเด็กเสี่ยเข้าไปทุกวัน
“โทษที งานยืดเยื้อ เพราะใครบางคนมัวแต่เหม่อ”
อัครราชพูดด้วยท่าทีสบายๆ มองข้ามชุดที่เธอใส่ไปเล็กน้อย เพราะขี้เกียจมีปัญหากันตอนนี้ เรื่องชุดเอาไว้จัดการทีหลัง ขึ้นพลั้งพลาดโมโหออกไป งานสังสรรค์วันนี้คงกร่อยอีกแน่ๆ
“สวัสดีค่ะ”
ปัญณิสาขยับตัวนิดหน่อย เพราะรู้สึกเขินที่ถูกจ้องมองด้วยสายตาแปลกๆ จากผู้ชา
