เมียเสี่ย

ผู้หญิงอีกคน

“ไปเถอะ” อัครราชขยับตัวออกนิดๆ รู้สึกตะขิดตะขวางใจแปลกๆ ทุกครั้งที่สัมผัสร่างกายคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็เป็นผู้ชาย หาใช่เก้งกวางที่ไม่มองผู้หญิง ผู้หญิงให้ท่ามีหรือจะไม่เอา

ปณิธานขับรถพาเจ้านายกับภรรยาลับๆ มาที่โรงบาลที่ดีที่สุดในแถบปริมณฑล ตามคำสั่งขอเจ้านาย

ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะแอบทำอะไรแบบนี้ถึงพาเธอมาไกลลับสายตาจากคนรู้จัก แต่เขากลัวอารยาตามมาราวีเธอกับลูก ใจคนยากแท้หยั่งถึง เขารู้ เธอไม่หึงเขาแน่ แต่ก็กันไว้ก่อน เผื่อเพื่อนเธอแอบยุให้มาทำร้าย มารวีกับลูกในท้อง

“ไกลหน่อย แต่น่าจะดีกับเธอและลูก” อัครราชมองคนหน้างอที่นั่งซบกับอกเขาอยู่ ตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลเธอก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่ และเขารู้ดีว่าต้องทำยังไงให้เธอยิ้มได้

“เดี๋ยวซื้อบ้านแถวนี้ให้”

คำพูดของเขาทำให้คนขี้งอนยิ้มกว้าง ทั้งยังขยับมาหอมเขาแรงๆ อย่างถูกอกถูกใจ ผู้หญิงถ้าได้ของถูกใจก็เป็นแบบนี้ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีทันใด

“รักคุณขุนที่สุดเลยค่ะ”

มารวีกอดแขนคนตัวโตไว้แน่น หอมแก้มเขาแรงๆ อีกที ก่อนจะจูบลงเบาๆ ที่ริมฝีปากหนา แม้จะรู้สึกว่าเขาชะงักนิดๆ แต่ไม่นานเขาก็โอนอ่อนยอมให้เธอจูบ ลิ้นเล็กสำรวจทั่วทั้งโพรงปากอย่างอ่อนหวาน งัดทุกสารพัดลีลามามัดใจเขาให้อยู่กับเธอเพียงผู้เดียว

“อืม”

อัครราชผละออกไปนั่งหลังตรง หันหน้าหนีไปอีกทาง เมื่อเจอสายตาเลขาที่มองอยู่ เขาเหมือนคนเลวทรามมากขึ้นทุกที ทั้งๆ ที่มีภรรยา แต่กลับมาทำเรื่องแบบนี้ลับตาเธอ เมื่อก่อนเขาอาจจะเจ้าชู้จริงๆ แต่ไม่เคยคิดว่ามีภรรยาแล้วจะกลับไปทำแบบนี้อีก แต่หลังแต่งงานมันผิดไปจากที่เขาคิดไว้ทุกอย่าง จนเขาเองเริ่มไม่มั่นใจ และการหย่าร้างกับเธอ น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

หลังจากไปส่งมารวีที่บ้าน อัคราชก็กลับไปทำงานต่อ ทั้งที่เวลาล่วงเลยเข้าช่วงบ่ายแล้ว งานเขาก็แทบจะไม่มีอะไรให้ทำ แต่เขากลับเลือกที่จะมานั่งอยู่ที่ทำงาน มากกว่ากลับบ้านไปเจอหน้าเธอ เขารู้ว่าอารยาต้องเซ็นชื่อลงไปในใบหย่าแน่ๆ เพราะตอนแต่งงานเธอเคยพูดไว้แบบนั้น

20.30 Inz Club

อารยาถูกเพื่อนสนิทลากตัวมาร้านเหล้ากลางกรุงแบบไม่เต็มใจนัก สองสาวที่ลากเธอมาดื่มตั้งแต่หัววัน ไม่ยอมปล่อยให้เธอไปไหน และไม่ยอมนั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอด้วย ปล่อยให้เธอนั่งดื่มคนเดียว ในขณะที่เพื่อนทั้งสองออกไปล่าเหยื่อ

อารยาฟุบหน้าลงกับโต๊ะหมุนแก้วเหล้าไปมาพลางใช้ความคิด เธอทำพลาดตรงไหน เขาถึงได้เลือกหย่ากับเธอ แทนที่จะเลือกเธอแล้วเลิกกับผู้หญิงพวกนั้น นึกว่าเธอกับเขาไปกันได้ดีซะอีก เพราะตั้งแต่งงานกันมาไม่เคยมีปัญหากันเลยสักครั้ง ต่างคนต่างทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี ยกเว้นก็แต่เรื่องบนเตียงเท่านั้น ที่เธอไม่เคยทำเลย และเขาเองก็ไม่เคยเรียกร้อง

“คิดอะไรได้บ้างรึยังไอซ์” ลรินทิ้งตัวลงบนโซฟาที่อารยานั่งอยู่แรงๆ ส่งผลให้คนที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะดีดตัวขึ้นนั่ง เพราะแรงกระแทกทำให้รู้สึกเวียนหัว แต่ใบหน้าบึ้งตึงของเธอ กลับทำให้ตัวการอารมณ์ดี

“จะคิดอะไรได้ละริน เพลงดังขนาดนี้” อารยาแหวเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง มองหน้าคนขี้แกล้งอย่างไม่สบอารมณ์นัก ส่วนเพื่อนตัวดีก็จิบเหล้าสบายใจ ไม่สนใจสีหน้าไม่พอใจของเธอเลย

“ที่พามาที่นี่ แค่พามาดู ว่าคนเรามีตัวเลือกเยอะแยะ ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวนะ ถ้าเขาอยากหย่าก็หย่าไปสิ” ลรินยีผมเพื่อนแรงๆ เธอปลอบใครไม่เป็นหรอก เลยไม่รู้ว่าจะปลอบใจยัยนี่ยังไงดี แต่ถ้าให้ยุเพื่อนเลิกกับผัวนี่เธอถนัดเลย เธออยากจะทำแบบนั้นมากกว่า เพราะรู้กิตติศัพท์ของสามีเพื่อนดี

“แต่เราจะไม่เหลืออะไรเลยนะ”

อารยาพูดอย่างไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้ไหม ก็ในเมื่อเขาสนับสนุนทุกอย่างในชีวิตเธอ ช่วยเธอใช้หนี้แทนพ่อแม่ ฝากฝังเธอให้เข้าทำงาน ถ้าหย่ากันแล้ว เธอก็ต้องคืนทุกอย่างให้เขา แต่ตอนนี้น้องชายอีกคนของเธอกำลังเรียนแพทย์อยู่ ถ้าหย่ากับเขาน้องเธอต้องลำบากมากแน่ๆ เธอเองก็เพิ่งจะเรียนจบทำงานมาถึงปี มันไม่มีเงินเก็บ และงานก็ยังไม่มั่นคง

“อะไรนะ! บ้าเปล่า ไม่เหลือได้ไง หย่ากับเขา เขาต้องจ่ายค่าทดแทนให้เธอนะไอซ์ ไหนจะเงินที่เขาให้อีก เธออยู่ได้สบายๆ เลย” ลรินพูดตามที่เห็น เสี่ยขุนเขาเหรอ เขารวยจะตาย ในเมื่อเป็นฝ่ายขอหย่ากับเพื่อนของเธอเอง ก็ต้องจ่ายค่าชดเชยให้อย่างหนัก

“เราไม่เคยได้อะไรจากเสี่ยเลย ไม่รู้ด้วยว่ามีสิทธิ์เรียกร้องเอาอะไรไหม”

อารยาพูดเสียงเบาลง ก็ไม่รู้ว่าต้องเรียกร้องอะไรนี่นา ก็เลยไม่เคยขออะไรเลย สิ่งที่เขาให้เธอก็รับแค่จำเป็นเท่านั้น ไม่กล้ารับอะไรจากเขา เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ได้

“อะไรนะ!” ลรินกับปัญณิสาที่นั่งฟังเงียบๆ ร้องขึ้นพร้อมกัน

“ไม่ได้อะไรจากเสี่ยเลย” และเป็นอีกครั้งที่สองสาวพูดขึ้นพร้อมกัน

“อื้อ ก็ตอนแต่งเสี่ยเขาช่วยใช้หนี้ให้พ่อตั้งสองล้าน เรามันก็ไม่ต่างจากเมียขัดดอกไม่ใช่เหรอ จะไปเรียกร้องอะไรได้ล่ะ”

“โอ้ย! ไม่ได้นะอารยา” ลรินยกมือตีหัวตัวเองดังป๊าบ เมื่อความคิดของเพื่อนสาวขัดใจเป็นอย่างมาก

“มันก็ไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้นนะไอซ์ แต่ลองคิดใหม่ดูนะ ว่าถ้าเขาไม่มาขอ ไอซ์ก็ไม่ต้องแต่งงานใช่ไหม แล้วเงินใช้หนี้ก้อนนั้น ถ้าไอซ์ได้ทำงาน ไอซ์ก็หาไปคืนได้นี่ ทำไมถึงคิดว่าทุกอย่างมันต้องเป็นแบบนี้ล่ะ ไอซ์มีสิทธิ์ที่จะได้ทุกอย่างจากเขานะ สิทธิ์ของคนเป็นภรรยาอย่างถูกต้อง มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องค่าเสียหายหลังจากหย่าด้วย” ปัญณิสาที่เรียนจบกฎหมาย อธิบายให้เพื่อนฟัง ถึงเหตุผลที่เพื่อนควรได้รับความเป็นธรรมจากสามี

“งะ งั้นเหรอ” อารยาคิดตามสิ่งที่เพื่อนพูด ยกเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว หวังให้มันช่วยให้สมองโปร่งสักหน่อย แต่ทุกอย่างยังคงหนักอึ้ง นี่เธอต้องหย่ากับเขาจริงๆ เหรอ

“ไม่อยากหย่าเหรอ” ลรินมองอาการของเพื่อนก่อนจะตัดสินใจถาม

“ก็คงเป็นอย่างนั้น”

อารยาพยักหน้าขึ้นลง พร้อมกับยอมรับออกไปตรงๆ เธอไม่อยากหย่ากับเขา เหตุผลเดียวคือความรัก เป็นรักข้างเดียวที่เธอเพียรรักษามาตลอด