สายวันรุ่งขึ้น
อารยาขยับตัวนิดๆ ซุกหน้าเข้าหาความอบอุ่นที่กระทบผิวหน้าเบาๆ แต่เมื่อนึกถึงคืนที่เร่าร้อน ก็รีบลืมตาขึ้น ฝืนส่งยิ้มไปให้สามีที่นอนมองหน้าเธออยู่ด้วยความยากลำบาก ครั้งแรกมันเจ็บระบบขนาดนี้เลยเหรอ
“ไอซ์นึกว่าเสี่ยไปทำงานแล้ว” ปกติเธอออกไปทำงานก่อนเจ็ดโมงเช้า เสี่ยเองก็ออกช้ากว่าเธอนิดหน่อย แต่วันนี้ตะวันสายโด่งแล้ว สามีเธอยังนอนยิ้มให้เธออยู่เลย
“วันนี้หยุด” เขาตั้งใจหยุด ไม่ใช่เพราะคิดว่าจะทำเรื่องนี้กับเธอ แต่เพราะเครียดเรื่องผู้หญิงอีกคนจนไม่มีกระจิตกระใจทำงาน จึงถือโอกาสนี้หยุดพักผ่อน
“ไอซ์ก็หยุดเหมือนกัน” ใบหน้าสวยระบายยิ้มให้สามีด้วยความเก้อเขิน ไม่รู้จะทำหน้ายังไงเลย เขินก็เขิน อายด้วย แต่สามีที่กอดอยู่ก็ไม่รู้ตัว นอกจากจะไม่ปล่อยเธอแล้ว มือยังป้วนเปี้ยนไปมาตามร่างกาย ให้เธอเขินอายหนักขึ้นไปอีก
“เจ็บไหม” มือหนาอ้อยอิ่งอยู่แถวๆต้นขานุ่ม ไล้มือวนไปมาใกล้จุดอ่อนไหวก
