ตอนที่ 29 : เตือนสติ
ร่างสูงเดินลงมาจากห้องในช่วงสายของวันใหม่ กลายเป็นเวลาปกติสำหรับอาทิตย์ไปแล้วทำให้พักหลังมานี้อาทิตย์กว่าจะเข้าบริษัทก็เกือบสิบโมงเช้า ทั้งที่เมื่อก่อนแปดโมงตรงจะอยู่หน้าบริษัทแล้ว เท้าแกร่งเดินไปยังห้องอาหารที่ปกติจะดื่มเพียงกาแฟแก้วเดียว แต่ช่วงหลังตั้งแต่มีเอวาเข้ามาทำให้มีอาหารเช้าง่ายๆไว้รอเสมอ ไม่ใช่คำสั่งของอาทิตย์ตั้งแต่แรก แต่เธอต้องการทำมัน
สายตาคมมองโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ของตัวเองที่นั่งประจำ ทุกอย่างบนโต๊ะถูกจัดไว้หนึ่งที่เหมือนเช่นเคย เขายังกินข้าวคนเดียวต่อให้มีอีกคนเข้ามา ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ต้องการและไม่ได้รู้สึกเหงาที่ต้องทำอะไรคนเดียว แต่ตอนนี้กลับรู้สึกแปลกไป ความเหงาและโดดเดี่ยวเข้ามาแทนที่เมื่อต้องนั่งกินข้าวคนเดียว รวมไปถึงรู้สึกเปล่าเปลี่ยวที่ต้องนอนคนเดียวทำให้ทุกคืนอาทิตย์จะนอนกอดคนตัวเล็กถึงแม้พื้นที่นั้นไม่คุ้นเคยแต่สามารถหลับได้ลึกกว่านอนห้องตัว
