ตอนที่ 26 : อดทนรอ
ตกดึก...
ฝนฟ้าได้สงบลงแล้วแต่จิตใจของเอวายังไม่สงบเสียที
เอวานอนกับพื้นท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น ยิ่งดึกอุณหภูมิยิ่งเย็นยะเยือก พยายามปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศอยู่หลายครั้งแต่เหมือนถูกตั้งค่าไว้หมดแล้ว เมื่ออยู่ในห้องมาสักระยะทำให้ปรับสายตากับความมืดได้บ้าง แต่บรรยากาศทำเอาขนลุกตลอดเวลา ต่อให้ฉันร้องเรียกคนข้างนอกจนเสียงแหบแห้งคงไม่มีใครมาช่วย ต่อให้ทุบประตูจนมือหักคงไม่มีใครเห็นใจ เพราะเขาจงใจให้ฉันอยู่ในนี้
ตึก ตึก
เสียงเหมือนคนเดินดังก้องทำให้ดวงตากลมโตสอดส่องไปทั่วห้องท่ามกลางความมืดที่น่ากลัวบวกกับจินตนาการที่สมองสั่งการ เอวาดันกายลุกขึ้นนั่งและเอาหลังชนกับผนังห้อง มองไปรอบๆที่ไร้การเคลื่อนไหวและไร้ผู้คน ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและเศร้าหมอง ดวงตากลมโตที่เคยสดใสมองโลกในแง่ดีถูกเขาลบล้างมันออกไปหมดแล้ว
ความสดใสที่ฉันเคยเป็นไม่ได้สัมผัสมันมานานแล้วด้
