ตอนที่ 25 : เหตุเกิดจากความสงสาร
เปรี้ยง....
ซ่า...
เสียงฟ้ายังคงดังต่อเนื่อง ฝนเม็ดใหญ่ถล่มลงมาราวกับพายุ เสียงด้านนอกดังเล็ดลอดเข้ามาให้คนด้านในได้ยิน ทั้งคู่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม แต่อีกคนกลับอาการไม่เหมือนเดิม อาทิตย์ก้มหน้าลงเล็กน้อย มือทั้งสองข้างวางลงบนโต๊ะทำงาน หายใจถี่ขึ้นคล้ายอาการหอบเหนื่อย
"ออกไป"
"คุณดูแปลกๆไปนะ"
"ฉันบอกให้ออกไป" อาทิตย์แผดเสียงดังลั่น ใบหน้าคมคายเงยมองหญิงสาวตัวเล็ก
"ก็แค่ถาม แต่ลืมไปว่าคนอย่างคุณไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก คุณไม่มีความรู้สึกนึกคิดไม่มีอยู่แล้ว"
"ออกไป!"
เอวายอมเดินออกจากห้องทันทีเมื่ออาทิตย์ตะคอกเสียงดังอีกครั้ง ถึงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น แต่เอวาเลือกที่จะไม่สนใจคนที่ไม่ต้องการความช่วยเหลือ อีกอย่างอาทิตย์ได้ทำกับเอวาไว้มาก ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง
มือเรียวเล็กปิดประตูห้องทำงานของอาทิตย์แต่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าของเขายังคงฉายซ้ำไปซ
