ตอนที่ 23 : บั่นทอนความรู้สึก
สายตาของทั้งสองคนประสานกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำให้รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกันอยู่หลายนาที
"ปล่อย" เอวาส่งสายตาไปท่อนแขนแกร่งเมื่อเริ่มได้สติ
"ฉันไม่ได้เคยอยากนอนกอดเธอ ถ้าเธอไม่เบียดมาทางฉันก่อน"
เอวานิ่งไปเพราะระหว่างที่หลับบังคับร่างกายไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่คนตรงหน้าจ้องหาเรื่องให้ฉันผิดอย่างเดียว
"ทีหลังคุณควรกลับไปนอนห้องของตัวเอง"
"ฉันบอกแล้วว่าที่นี่คือบ้านฉัน จะทำอะไรตรงไหนก็ได้"
"งั้นก็ปล่อยฉันกลับบ้านสิ" ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าคมคายด้วยสายตาที่เรียบเฉย
"ทาสรับใช้อย่างเธอจะกลับไปอยู่บ้านแบบสุขสบายคงยากหน่อยนะ เธอยื่นข้อเสนอและยอมฉันเองช่วยไม่ได้ หยุดเรียกร้องขอความเป็นธรรมและหยุดหาวิธีที่จะเป็นอิสระจากฉัน คนอย่างฉันไม่หลงกลลูกมาเฟียอย่างเธอ"
"ปล่อย"
ฉันพยายามผลักตัวออกแต่กลับถูกท่อนแขนแกร่งรัดไว้แน่นและดึงตัวฉันให้เข้าใกล้เขามากกว่าเดิมจน
