Gözümü açmak hiç bu kadar zulüm gibi gelmemişti bana. Başımda dehşet bir ağrı var, ne olduğuna dair zerre kadar fikrim yok. Kendimi zorlayıp açtım gözlerimi ama beyaz bir tavan ve yoğun ışık hemen tekrar kapatmama sebep oldu. Yavaş yavaş alıştıra alıştıra tekrar açtım gözlerimi bu sefer daha iyiydi. Başımda biri birşeyler söylüyor sanırım ama ses yankılı geliyor, anlaşılmıyor. Yavaşça sesin geldiği tarafa çevirdim kafamı beyaz önlüklü orta yaşlarda biri sanırım doktor.
"İyi misin Ercan?"
İyi miyim? Bilmiyorum ama kafamı aşağı yukarı salladım gayri ihtiyari.
"Tamam hadi yorma kendini, biraz daha dinlen."
Beni bırakıp arkasını döndü başka biriyle konuşuyor galiba.
"Kendine geldi, ama tedbiren bugün revirde kalsın şimdilik hastaneye gitmesi gerekmiyor."
"Tamam, bir gelişme olursa müdür
