ตอนที่ 5
1273 Words
“มันเจ็บข้างใน... เกดรู้เลยว่าหลังผ่าตัดแล้วความต้องการของเกดไม่เหมือนก่อน... มันไม่อยาก ทุกวันนี้แทบไม่มีอารมณ์เลย ถ้าทนทำก็ฝืน”
หญิงสาวบอกตามตรง
“อืม... พี่เข้าใจ”
แดเนียลรู้สึกผิด เมื่อใจเย็นลงแล้วก็รั้งร่างบอบบางของภรรยาเข้ามากอด เพราะอันที่จริงเขาก็รู้ว่าสาเหตุที่เกดสุดาต้องเป็นเช่นนี้น่าจะเกิดจากผลพวงของการผ่าตัดที่ผ่านมา
“ถ้าเป็นแบบนี้โอกาสที่เราจะมีลูกด้วยกันก็ยากขึ้นทุกที... เกดไม่อยากให้เป็นแบบนี้”
เกดสุดาถอนใจแรง
“ไม่ต้องกังวล... เดี๋ยวนี้การแพทย์ช่วยได้”
หญิงสาวเข้าใจว่าแดเนียลคงหมายถึงการทำกิ๊ฟหรือไม่ก็เด็กหลอดแก้ว
“เกดไม่อยากให้พี่แดนน์ทำกิ๊ฟหรือเด็กหลอดแก้ว”
“อ้าว... ทำไม? แล้วเราจะมีลูกได้ยังไง”
หัวคิ้วของแดเนียลชิดเข้าหากัน ทว่ามันเข้าทางของเกดสุดาพอดี ความคิดบางอย่างผุดขึ้นในหัวของหล่อนมานานแล้ว เพียงแต่ไม่มั่นใจที่จะพูดออกมา
“เราหาผู้หญิงสักคนมาอุ้มบุญให้ดีมั้ย”
หญิงสาวออกความคิด
“เข้าท่า”
“ดีค่ะ... งั้นเรื่องนี้แม่นวลต้องช่วยเราได้”
ดวงตาของเกดสุดาวาวขึ้นด้วยความหวัง อันที่จริงหล่อนแอบครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ด้วยความคิดที่ออกไปทางพิสดารเข้าขั้นพิเรนทร์ ทำให้หล่อนไม่กล้าเผย ไม่กล้าบอกออกมาให้สามีรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“ถ้าได้แม่นวลช่วยอุ้มบุญให้ก็ดี... แต่แม่นวลจะยอมหรือ?”
แดเนียลกังวล เพราะรู้ว่าการอุ้มท้องไม่ใช่เรื่องง่าย ใครที่ยอมอุ้มบุญให้ถือว่าเสียสละมากๆ เพราะต้องอุทิศเวลาในชีวิตถึงเก้าเดือนเพื่อการนี้
“เกดจะเกลี้ยกล่อมแม่นวลเอง... และเกดอยากให้ใช้น้ำเชื้อของพี่แดน์กับไข่ของแม่นวล”
“เอ่อ... ยังไง”
หัวคิ้วของแดเนียลชิดเข้าหากัน
“เกดอยากให้น้ำเชื้อของพี่แดนน์ผสมกับไข่ของแม่นวลด้วยวิธีทางธรรมชาติ... พี่แดนน์คิดว่ายังไงคะ”
“วิธีทางธรรมชาติ... เอ่อ... ตลกแล้วเกด”
แดเนียลไม่คิดว่าภรรยาจะเอาจริง แต่ความคิดของหล่อนก็กระตุ้นความรู้สึกแปลกๆ ทำให้ใจเต้นระทึกตึกตักขึ้นมาได้อย่างประหลาดล้ำ
“เกดพูดจริงๆ นะ”
สุ้มเสียงจริงจัง สีหน้าและแววตาก็ไม่ได้บอกว่าพูดเล่นเลยสักนิด
“บ้าน่ะ”
มาถึงตอนนี้แดเนียลเริ่มฉงนใจว่าเขารู้จักภรรยาคนนี้ดีพอแล้วหรือยัง?
“พี่แดนน์ไม่ชอบแม่นวลหรือคะ... แม่นวลออกจะสวย หุ่นก็อวบอัดกว่าเกด”
“มันไม่ใช่ประเด็นนั้น”
แดเนียลส่ายหน้า แม้รู้ว่านวลพรรณเป็นผู้หญิงที่สะสวยสะดุดตา และยอมรับว่าเคยแอบมองบั้นท้ายสุดเซ็กซี่กับทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนแล้วเก็บเอาไปนอนฝัน
ในความรู้สึกของแดเนียลนั้นนวลพรรณดูเหมือนพี่สาวมากกว่าจะเป็นแม่ของเกดสุดา... แต่ความจริงหล่อนก็แค่เลี้ยงคนหนึ่งซึ่งยังสาวยังสวย
“งั้นก็ไม่น่าจะมีอะไรขัดข้องนี่คะ”
เกดสุดาเชื่อว่าเป็นไปได้ หล่อนจะเกลี้ยกล่อมแม่นวลเอง
“สิ่งที่เกดพูดมาทั้งหมดนี้มันเท่ากับว่าเกดกำลังจะทำให้พี่ต้องมีเมียสองคนนะ ถ้าพี่มีลูกกับแม่นวลจริงๆ ก็เท่ากับว่าเป็นผัวเมียกัน แบบนี้เกดจะเปิดทางให้พี่มีเมียสองคนใช่ไหม”
“ใช่จ้ะ”
เกดสุดาตอบโดยไม่ลังเล
“เอ่อ... เลิกพูดเล่นได้แล้วยัยเด็กบ๊อง”
แดเนียลขยี้ศีรษะของภรรยาเบาๆ เขาไม่สนุกด้วย แต่เกดสุดากลับอมยิ้ม วงแขนน้อยๆ ของหล่อนกระชับกอดร่างกำยำของแดเนียลแน่นขึ้นอีก ครั้นแล้วแผนการบางอย่างก็ผุดวาบเข้ามาในหัวของหล่อน
สัปดาห์ต่อมา
“ต้องไปนานเป็นสัปดาห์เลยหรือ?”
แดเนียลทำหน้าง้ำ เมื่อเกดสุดาตัดสินใจแล้วว่าหล่อนจะไปถือศีลที่สำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่งซึ่งเป็นสำนักชี ตั้งอยู่ย่านรามอินทา
“พี่แดนน์ไม่ต้องห่วง... และก็ไม่ต้องหึงไม่ต้องหวงด้วยนะคะว่าเกดจะแอบไปหากิ๊ก เพราะว่าที่นั่นมีแต่แม่ชีค่ะ”
แดเนียลพอจะรู้มาบ้างว่าสถานปฏิบัติธรรมแห่งนั้นมีแต่ผู้หญิง
“ไม่ต้องกลัวเหงาค่ะ... แม่นวลอยู่ทั้งคน”
เกดสุดาเหลือบมองมาทางนวลพรรณแวบหนึ่ง ก่อนจะกล่าวฝากสามีกับแม่เลี้ยง
“เกดฝากแม่นวลดูแลพี่แดนน์ด้วยนะคะ คราวนี้เกดอนุญาตให้แม่นวลดูแลอย่างใกล้ชิดเต็มที่... เอาเป็นว่าเกดยกพี่แดนน์ให้แม่นวลเลยดีม๊ะ”
เกดสุดาหลิ่วตากับสามี
“พูดอะไนน่าเกลียดจังยัยเกด”
นวลพรรณตีแขนลูกสาวเบาๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของลูกเขยแวบหนึ่ง ตอนนั้นแดเนียลไม่ได้สวมเสื้อเพราะเพิ่งกลับมาจากวิ่งออกกำลังกาย เนื้อตัวกำยำมันปลาบอาบเหงื่อช่างเซ็กซี่เหลือเกิน กางเกงขาสั้นบางๆ ที่แดเนียลนุ่งอยู่นั้นบางเสียจนแนบเน้นเข้ากับต้นขาแข็งแกร่งในยามที่สายลมพัดมาปะทะเรือนร่างของเขา
“เกดไปก่อนนะคะ... ดูแลพี่แดนน์ให้ดีนะคะแม่นวล”
หญิงสาวทำเสียงจริงจัง แดเนียลมองนวลพรรณเขินๆ เพราะรู้ว่าเกดสุดาไม่ได้พูดเล่น
“เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ”
นวลพรรณกล่าว มองส่งหญิงสาวจนถึงรถตู้ที่แล่นมารับถึงหน้าบ้าน เป็นรถตู้ที่มีเพื่อนๆ ในกลุ่มปฏิบัติธรรมนั่งรวมกันมาหลายคน หลังจากแวะรับจนครบจำนวนตามที่ได้นัดหมายกันเอาไว้
“อย่าลืมที่เกดสั่งเอาไว้นะครับแม่นวล... ว่าให้ดูแลผมดีๆ”
แดเนียลยิ้มหวาน สุ้มเสียงหวานกระเซ้านวลพรรณ หลังจากทอดสายตามองส่งจนกระทั่งเรือนร่างบอบบางของภรรยาก้าวขึ้นรถตู้ ก่อนจะแล่นลับออกไปจากประตูบ้าน
“ได้จ้ะ... แม่จะดูแลแดนน์ให้ดีที่สุด งั้นจะทานเข้าเช้าเลยไหมจ๊ะ แม่นวลจะตั้งสำรับอาหารเช้าเอาไว้ให้”
นวลพรรณกล่าวกับลูกเขย
“ขอบคุณครับ... กำลังหิวพอดี งั้นผมขออาบน้ำสักครู่นะครับ แม่นวลดูสิครับเหงื่อกำลังชุ่มเลย”
ไม่ต้องบอกก็รู้ เพราะว่าตอนนั้นสายตาของนวลพรรณก็แทบไม่ละจากเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามของลูกเขย
ยิ่งตอนที่นิ้วของแดเนียลชี้มาที่เรือนร่างชุ่มเหงื่อของตัวเองก็ยิ่งทำให้แม่ยายรู้สึกหัวใจเต้นแรง แค่ ‘ลำนิ้ว’ ก็ยังดูแกร่ง แต่ถ้าเป็น ‘ลำนั้น’ ที่ต่ำลงไปจากสะดือรกไปด้วยเส้นขนสีดำดกหนา หล่อนเดาว่าจะต้องมหึมาอลังการอย่างไม่ต้องสงสัย แค่คิดก็เกิดอาการใบหน้าร้อนวูบวาบ ความเสียวซ่านปั่นป่วนลงมาถึงช่องท้อง
“อ้าว... ไหนว่าจะไปอาบน้ำ”
นวลพรรณแปลกใจที่เห็นว่าแดเนียลไม่เดินเข้ามาในบ้าน
“อ๋อ... วันนี้ผมอยากอาบที่โอ่งน้ำหลังบ้านครับ... โล่งๆ แจ้งๆ ได้อารมณ์ไปอีกแบบ”
แดเนียลยิ้ม นวลพรรณหัวใจเต้นแรง เพราะว่าที่โอ่งหลังบ้านมันโล่งโจ้งจริงๆ มีเพียงพุ่มเบิร์ดออฟพาราไดส์ช่วยบดบังสายตาเอาไว้เท่านั้น... โอ๊ย... แค่คิดก็หัวใจจะวาย ถ้าแดเนียลแก้ผ้าอาบน้ำ
- Writer
