สิงสวาท

คิดจะเก็บไว้กินคนเดียวหรือไง...

ตอนที่ 7

เมื่อเห็นว่าภาสกรณ์เสร็จสมไปเป็นเรียบร้อยแล้วปัทมาก็เดินเข้าห้องน้ำ เย็นนั้นปัทมาภรณ์จึงแอบโทรหานายคมที่กำลังขับรถอยู่

“ถึงไหนแล้วคม”

“ยังไม่ถึงไหนเลยครับ..คุณปัท”

“คม!...ไอ้ภาสมันเอาเรื่องของเรามาขู่อีกแล้ว” ปัทมาภรณ์รีบฟ้องนายคมทันที

“ใจเย็น ๆ ครับคุณปัท มันคงไม่กล้าบอกคุณยุทธหรอกครับ เพราะถ้ามันกล้าไปบอกจริง ๆ ผมก็ไม่เอามันไว้เหมือนกันครับ"

“คมฉันอยากกลับแล้ว”

“คุณปัทกลับพรุ่งนี้เลยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมให้คนจองตั๋วเครื่องบินให้”

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

“แค่นี้ก่อนนะคม” ปัทมาภรณ์รีบวางสายจากนายคมทันทีเพราะกลัวภาสกรณ์จะได้ยินเรื่องที่โทรแอบโทรหานายคม

“ครับ”

“รีบ ๆ หน่อยสิครับคุณปัท เข้าห้องน้ำนานจังเลย” เสียงภาสกรณ์ตะโกนอยู่ด้านนอก

“ใจเย็น ๆ สิ ฉันกำลังทำธุระอยู่” นายจ้างสาวผู้ตกเป็นเบี้ยล่างของทนายหนุ่มร้องบอกด้วยความหนักใจ

“เร็ว ๆ หน่อยนะครับ” ภาสกรณ์พูดเสียงกระเส่า หน้าแดงก่ำและพลางลูบเป้าตัวเองที่ใส่เพียงกางเกงในตัวเดียว จากนั้นเขาจึงเดินออกไปยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงห้อง ไม่นานนักก็เห็นนายจ้างสาวนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยท่าทางอิดโรย ภาสกรณ์เห็นดังนั้นจึงเดินไปนอนรอที่เตียงอย่างสบายอารมณ์

“ไหนบอกเสร็จแล้วจะให้ฉันนอนพักยังไงล่ะ” ปัทมาภรณ์รีบทวงถาม

“ก็ใครใช้ให้คุณปัทเอาเวลาไปอยู่ในห้องน้ำนาน ๆ ละครับ” ภาสกรณ์พูดขึ้นเพื่อหาโอกาสเครมสวาทนายจ้างสาวอีกครั้งจนไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ ก็ในเมื่อรสรักที่ผ่านมาของวันนี้ มันยังคงติดตราตรึงใจอยู่ในห้วงคำนึงจะให้หยุดง่าย ๆ ได้ยังไงกัน

หลังจากพี่ภาสกรณ์พูดจบก็ลากตัวปัทมาขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วกระชากผ้าเช็ดตัวสีขาวเนื้อดีโยนทิ้งทันที

“ภาส!.. เดี๋ยวก่อน..ฉันยังไม่มีอารมณ์ ให้ฉันพักก่อนได้มั้ย วันนี้ก็ทั้งวันแล้วนะ” ปัทมาภรณ์อ้อนวอนทนายหนุ่มเพื่อนสนิทลูกเลี้ยงในขณะที่เธอดึงผ้าห่มมาปิดกายแทน

“ไม่เป็นไร ผมจะทำให้คุณปัทมีอารมณ์ด้วยลิ้นของผมเอง...รับรอง” ภาสกรณ์ออกแรงดึงผ้าห่มออกจากร่างนายจ้างสาว แต่เธอก็รั้งเอาไว้

“ปล่อยผ้าห่ม..เดี๋ยวนี้คุณปัท” เธอรู้ว่าสู้แรงภาสกรณ์ไม่ได้เมื่อเขาพูดจบจึงยอมปล่อยผ้าห่มแต่โดยดีภาสกรณ์ใช้แขนแข็งแรงของเขาทั้งสองข้างสอดเข้าไปใต้สะโพกเพื่อยกสะโพกอวบกลมกลึงของเธอขึ้นมาพิงอก จากนั้นจึงละเลงลิ้นสากลงไปที่ร่องสวาททันที มันหอมสดชื่นเพราะเธอเพิ่งล้างมาอย่างดีด้วยครีมอาบน้ำ

“อร๊ายยย!..ภาส อย่าดูดแรง โอ๊ยยย!!.” ปัทมาดิ้นเร่าส่ายหน้าไปมาบ่งบอกถึงความทนไม่ได้ ภาสกรณ์ค่อย ๆ วางเธอลงแล้วเอาแท่งรักที่ใหญ่โตสอดใส่ร่องรักของเธอทันที

“โอวว...คุณปัท รัดแน่นจังเลย” ภาสพูดไปพร้อมกับการกระแทก

“โอ้ยย..ภาส อื้อ ฉันเสียว ดูดเบาๆ สิ ”

“อ่าห์ ซีดส์ คุณปัทจ๋า รัดของผมแน่นจัง เสียวเหรอ” เขาพูดไปยิ้มไปกระแทกไปอย่างสะใจ

“อื้ออ!..ไม่ได้ภาส...ฉันเสียว อื้ยยย! อร๊ายย!” ปัทมารู้สึกร้อนวูบวาบ

“ผมกำลังจะแตกแล้ว อ่าห์ ซีดสส์”

"แตกมาเลยภาสจ๋า อี้ยยย เสียวจัง ลึก ๆ นะคะ"

เสร็จกิจไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ ภาสกรณ์ที่ออกแรงมาทั้งวันก็หลับไป ปัทมาภรณ์นั่งนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้ว เธอไม่น่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นเลยในชีวิต เพราะความร่านในตัวที่ควบคุมไม่ได้ของเธอแท้ ๆ และถ้าสามีเธอใส่ใจเธอมากกว่านี้ ก็คงไม่เป็นเช่นนั้น

คืนนั้นเธอไปงานเลี้ยงแทนสามี เธอดื่มหนักจนไม่รู้ว่าใครวางยาเธอ เมื่อยาออกฤทธิ์ทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงโทรให้นายคมพาออกไปจากงาน เธอกะว่าจะต้องไปสำเร็จความใคร่ที่บ้าน แต่ก็ทนไม่ไหวจึงต้องไปลงกับคนขับรถอย่างนายคม คิดแล้วมันก็น่าอับอายสิ้นดี นายคมถ่ายคลิปลับของเธอเอาไว้และขอมีความสัมพันธ์จากนั้นเรื่อยมา จนเธอติดใจในรสกามที่คนขับรถชั่ว ๆ คนหนึ่งมันปรนเปรอให้ อีกอย่างสามีเธอก็เอาแต่บ้างานตามที่บิดาสั่ง จนป่านนี้แล้วพ่อสามีก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยังบริษัทในเครือให้สามีดูแล แม้แต่สาขาเดียว มีแต่ใช้งานเขางก ๆ

ภาสกรณ์ทนายหนุ่มที่ติดสอยห้อยตามคุณพ่อมาทำงานที่บ้านของคุณพฤษบิดาของยุทธนา เขาลืมเอกสารบางอย่างไว้ที่เรือนใหญ่ แต่เขาดันมาเห็นจังหวะที่นายคมคนขับรถตัวดีทำลับๆ ล่อๆ ออกจากห้องของเธอ ภาสกรณ์ที่เคยเห็นอาการแปลก ๆ ของปัทมาภรณ์เวลาอยู่ด้วยกันกับนายคมก็เดาได้ทันที ว่างานนี้ต้องมีอะไรแน่ ๆ เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนขับรถจะเข้าออกห้องเจ้านายได้ง่าย ๆ แบบนั้น

นายคมค่อยๆ เปิดประตูห้องนอนของนายจ้างมาอย่างสบายใจ เพราะคิดว่าทุกคนออกจากบ้านกันหมดแล้ว ภาสกรณ์ที่เห็นดังนั้นก็อยากทำให้นายคมตกใจ จึงรีบมายืนขวางหน้าเอาไว้ และก่อนที่นายคมจะรีบเดินหนีไป ภาสกรณ์ก็เรียกเขาจนสะดุ้งโหยง

“คม!...แกเข้าไปทำอะไรห้องคุณปัท?” ทนายหนุ่มทำเสียงดุ นายคมละล่ำละลัก ไม่มีคำตอบ เพราะคิดอะไรไม่ทัน ได้แต่ก้มหน้าเหงื่อตก

“สารเลร ฉันจะบอกเรื่องนี้กับคุณยุทธ” ภาสกรณ์เปิดปากขู่ทันที ทำเอาคนขับรถหื่นกามถึงกับหน้าซีดเผือด และรีบขอร้องเขาทันที

"คุณภาสครับ ผมขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว อย่าบอกเรื่องนี้ให้คุณยุทธรู้เลยนะครับ" ทนายหนุ่มเห็นคนขับรถกล่าวออกมาด้วยความกลัวและลนลานดังนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย ความคิดในหัวของเขาผุดขึ้นแล้วเอ่ยถามคนขับรถต่อ

“คุณปัทอยู่ในห้องเหรอ?”

“ครับ..แต่คุณปัทน่าจะหลับแล้ว..” นายคมรีบก้มหน้าตอบ แต่ก็ยังไม่วายที่จะกันท่าเขาอยู่ เพราะมันแทบจะนึกถึงเหตุการณ์ข้างหน้าได้ดี แต่ก็ยังมีความอุ่นใจอยู่บ้าง เพราะถ้าภาสกรณ์เข้าไปหาคุณปัท แสดงว่าเขาก็รอดจากการถูกเปิดโปงในครั้งนี้

“ล็อกห้องไปหรือยัง? ภาสกรณ์เอ่ยถามขึ้นเบา ๆ ทำให้นายคมโล่งอก และนึกในใจว่า 'มึงก็อยากได้คุณปัทเหมือนกันแหละวะ'

"คุณปัทสั่งให้ล๊อคไปแล้วครับ" นายคมรีบพูดเพื่อจะดูว่าภาสกรณ์จะเป็นอย่างที่เขาคิดหรือเปล่า แล้วเขาก็ได้คำตอบทันที

"ไปเอากุญแจมาให้ฉันเดี๋ยวนี้” ภาสกรณ์รีบบังคับ จากนั้นนายคมจึงเอากุญแจห้องสำรองที่แอบไปทำขึ้นมาให้กับทนายหนุ่มทันทีโดยไม่ลังเล

นายคมทำได้แต่เงียบเพราะพูดอะไรไม่ออกแต่มันก็ทำให้เขาโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง จากนั้นเขาก็ยื่นกุญแจห้องไปให้ทนายหนุ่มก่อนจะเดินจากไป ภาสกรณ์หันมายิ้มเยาะนายคมตามหลัง ที่ทำให้มันกลัวได้