“สวัสดีครับ”
“สวัสดีจ้าหมอก้อง”
แม่ยายทางพฤตินัยทักทายลูกเขยที่คิดจะเลื่อนขั้น ส่วนพ่อกำนันยังวางมาดอยู่ พ่อกำนันคมและแม่แก้วพาสองคนหนุ่มสาวเดินเข้ามาในใต้ถุนบ้านยกสูง มีโต๊ะไม้สักตัวยาวมองด้วยสายตาก็พอรู้ว่าน่าจะนั่งได้ไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน ถัดจากโซนรับแขกของพ่อกำนันคนดัง ท่านทั้งสองก็พาหนุ่มสาวมานั่งในห้องรับแขกติดแอร์
“พ่อจ๋า แม่จ๋า ย่าไปไหนคะ”
“ย่าไปงานบุญที่บุรีรัมย์”
คนเป็นหลานทำหน้ามุ่ย อดอ้อนคุณย่าขาซิ่ง ที่ไม่เคยจะอยู่ติดบ้าน ได้แต่ออกท่องเที่ยวทำบุญทั่วประเทศไทยและต่างประเทศ
ลูกเขยพ่อกำนันดึงมือลูกสาวท่านมานั่งลงตรงหน้าพ่อกับแม่ของเธอ จากนั้นก็ยกดอกไม้ธูปเทียนและพานสีทองที่ไม่รู้ว่าแอบเตรียมมาตอนไหน
“หมอก้อง” คนเป็นลูกสาวพ่อกำนันยังคงอึ้งกับเขา ได้แต่มองหน้าอย่างงง ๆ
“ตะวันมาขอขมาพ่อกับแม่ก่อน”
“พ่อกำนัน แม่แก้ว ผมนายแพทย์ก้องภพรักนางสาวทานตะวันด้วยใจจริง ขอพ่อกับแม่ใ
