เป็นอย่างที่เจดาเตือนเอาไว้จริงๆ นั่นแหละ บรรยากาศในคุกหลวงยามค่ำคืนช่างหนาวเหน็บและมืดมิดจนน่าสะพรึงยิ่งนัก ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ไม่ว่าจะเหลียวแลไปที่ใด แต่แสงสว่างของดวงจันทร์ก็ไม่สามารถเล็ดลอดผ่านที่คุกหลวงที่แสนแน่นหนาได้เลยแม้แต่นิดเดียว
แองเจลล่าขดตัวอยู่มุมห้องด้านในสุด สองมือกอดหัวเข่าของตัวเองเอาไว้แน่น น้ำตาแห่งความทรมานไหลพรากลงมาอย่างไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้อยู่ ทั้งๆ ที่พยายามบอกกับตัวเองแล้วว่านี่มันคือสิ่งที่หล่อนสมควรได้รับ บอกกับตัวเองว่าหล่อนทำผิดก็ต้องก้มหน้ารับความผิด แต่กระนั้นก็อดน้อยใจฟาเดลไม่ได้ เขาไม่เหลียวแลและไม่แม้แต่จะชายตามองผู้หญิงอย่างหล่อนเลยแม้สักนิด
คนใจร้าย...
หญิงสาวซบหน้าลงกับหัวเข่าของตัวเองสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดใจ รู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์โกรธเคืองเขา แต่ก็อดร้องไห้ไม่ได้ แองเจลล่าปล่อยให้น้ำตาไหลท่วมท้นใบหน้าอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งผล่อยหลับไปอย่างอ่อนเพ
