"ไม่ค่อยปวดมากเท่าวันแรกหรอกค่ะ แต่ลำบากเวลานอนนี่แหล่ะปรางต้องนอนตะแคงท่าเดียวทั้งคืนมันก็ปวดเมื่อยเหมือนกัน"
"อ้าว แล้วแผ่นประคบเย็นล่ะปรางคุณหมอให้มาหรือเปล่า"
เจติยานึกขึ้นมาได้หากบาดเจ็บแบบนี้หมอก็น่าจะสั่งแผ่นประคบมาให้ด้วย
"เอ น่าจะสั่งนะคะสงสัยคุณแม่เอาไปแช่ตู้เย็นให้มั้ง ไว้ประคบตอนเย็นก็ได้ค่ะตอนนี้ปรางง่วงจะแย่แล้ว"
คนที่นั่งหาวตาปรือจะปิดบอกน้ำเสียงงัวเงีย
"อ่ะเสร็จแล้ว ไปใส่เสื้อดีๆค่ะค่อยมานอน"
"หือ นอนชุดนี้ไม่ได้เหรอปรางง่วง"
คนง่วงทิ้งตัวลงบนที่นอนด้วยท่าตะแคงข้างทันที
"ปรางคะ ถ้าไม่เปลี่ยนก็ขยับขึ้นไปนอนดีๆค่ะ"
จะบังคับให้ไปเปลี่ยนก็นึกสงสารดูท่าคงจะง่วงมากจริงๆถ้าจะเปลี่ยนให้ก็ยังนึกกระดากอายกับสภาพอีกฝ่ายอยู่เหมือนกันสุดท้ายเลยได้แค่จัดคนเจ็บให้นอนดีๆเท่านั้น
เจติยาออกมายืนมองคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียงหลังจากเธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด
