เมฆีพาหญิงสาวไปเล่นน้ำทะเลทุกวัน ท้องทะเลสีครามช่วยทำให้เอรินดาคลายความหวาดกลัวเกี่ยวกับความทรงจำที่สูญหายไป
เมื่อสัญญากับเอรินดาว่าจะไม่ทิ้งให้เธออยู่เพียงลำพัง ชายหนุ่มจึงหอบงานมาทำที่บ้านหรือหากจำเป็นต้องเข้าบริษัทก็พาเอรินดาไปด้วยในทุกครั้ง
และในตอนเย็นของวันนี้หลังจากกลับมาจากพาเอรินดาไปเล่นน้ำทะเลเช่นทุกวันที่ผ่านมา เมฆีก็เห็นพยศยืนรออยู่หน้าคฤหาสน์ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีสักเท่าไร ในมือของอีกฝ่ายมีซองเอกสารสีน้ำตาลถืออยู่ด้วย
“เจ้านายครับ”
พยศไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมา เมฆีก็ดักคอไว้ก่อน
“เรารู้”
เอรินดาเห็นสีหน้าเมฆีและพยศดูเคร่งเครียดไม่แพ้กัน แม้อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคน แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถาม นอกจากเปิดโอกาสให้เจ้านายกับลูกน้องได้คุยกันตามลำพัง
“เอริน ไปช่วยป้าแก้วทำอาหารค่ำก่อนนะคะ”
“ครับ ผมขอคุยเรื่องงานกับพยศสักครู่ แล้วจะตามไปช่วยคุณครับ”
เมฆีกดจุมพิตหนักๆ ลงไปบน
