สองเดือนผ่านไป นับตั้งแต่วันที่กลับจากฝรั่งเศส เพลงขวัญก็ยังคงทำงานที่โรงแรมต่อ ส่วนพิมพ์พลอยก็เข้ามารับตำแหน่งเป็นผู้จัดการหลังจากที่คดีเงียบหายไป
“นี่ยัยพิมพ์ยังไม่ลงมาอีกเหรอ” ภูริตเอ่ยถามภรรยา เมื่อเขาแต่งตัวเสร็จกำลังจะออกไปทำงานแต่ยังไม่เห็นพิมพ์พลอย
“ยังไม่ลงมาเลยค่ะ”
“วันนี้หนูไม่ไปนะคะพ่อ” เสียงของคนที่เขากำลังพูดถึงดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่ลงมาจากชั้นบนของบ้านในสภาพที่ยังงัวเงีย
“ทำไมล่ะ ตั้งแต่เริ่มทำงานมาแกลางานไปจะสิบครั้งแล้วนะ”
“หนูไม่ค่อยสบายน่ะพ่อ รู้สึกปวดหัวยังไงก็ไม่รู้” หญิงสาวให้เหตุผลแล้วเดินมาทรุดกายนั่งเคียงข้างนุชรีออดอ้อนผู้เป็นแม่ให้ช่วยเหมือนเช่นทุกครั้ง
“คุณจะมาบังคับลูกอะไรขนาดนั้นคะ เราเป็นเจ้าของเราก็ปล่อยให้พวกลูกน้องทำไปสิ ไม่เห็นต้องเข้าไปทำงานทุกวันเลย”
“แต่วันนี้พ่อมีแขกนะยัยพิมพ์ แกจะเข้ามารับช่วงต่อยังไงแกก็ต้องรู้จักแขกของพ่อไว้” ภูริตถอนหายใ
