เพลงขวัญกัดริมฝีปากบางของตัวเองจนแทบจะห้อเลือด เมื่อลำกายแกร่งฝ่าด่านปราการรุกล้ำเข้ามาจนเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างในร่างกายขาดผึงออกจากกัน ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บปวดเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่อารมณ์ปรารถนาที่กำลังครอบงำกลับสั่งให้เธออดทน ปล่อยให้ความใหญ่โตค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามาในร่างกายช้า ๆ
“อา...เธอยังไม่เคยจริง ๆ ด้วย” ราเมศร์ครางต่ำในลำคอ ดวงตาที่กำลังพร่าเลือนพยายามโฟกัสที่จุดเชื่อมต่อ มองเห็นความอ่อนนุ่มกำลังโอบกระชับตัวตน เขาจึงหยุดชะงักอยู่ชั่วครู่เพื่อเลื่อนปลายนิ้วเรียวขยี้ตุ่มไตสีหวานให้ดอกไม้งามผลิตหยาดน้ำหวานจนชุ่มฉ่ำไปทั้งลำกายสลับกับการดูดกลืนสองเต้างาม
“อื้อ...เจ็บจังเลยค่ะ” เสียงหวานร้องออกมาแผ่วเบา แต่แทนที่เธอจะผลักไสเขาออกไป วงแขนเรียวกลับตวัดโอบกอดลำคอหนาไว้เพื่อให้เขามอบสิ่งที่เธอต้องการเข้ามาเติมเต็ม “แต่ไม่เป็นไรนะคะ...หนูทนได้”
“เป็นเด็กดีจังเลยนะ” ริมฝีปากบางยิ้มก
