“คุณราเมศร์...” เพลงขวัญตัวชาหนึบเมื่อเห็นคนตรงหน้าก่อนจะรีบหมุนตัวเดินไปอีกทางเพื่อหวังว่าจะหนีให้พ้นจากเขา
“จะไปไหน เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะเลยนะ”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธทั้งที่ยังก้มหน้าเดินเข้าไปในลิฟต์ คนตัวสูงกว่าจึงรีบคว้าข้อมือเรียวของเธอไว้แล้วเป็นฝ่ายลากเธอเข้าไปข้างในแทน
“ปล่อยฉันนะคุณราเมศร์”
“กี่เดือนแล้ว” เขาไม่ได้สนใจจะทำในสิ่งที่เธอร้องขอ แต่กลับเอ่ยถามพร้อมกับสายตาที่จ้องมองท้องนูนป่องด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“อะไรของคุณ”
“ก็ท้องของเธอไง กี่เดือนแล้ว”
“มันเรื่องของฉัน ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย” เพลงขวัญใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดเพราะเขาบีบแน่นขึ้นจนกระดูกแทบหักคามือ “ฉันเจ็บนะคุณราเมศร์”
“ถ้าไม่ยอมบอกก็ไปกับฉันดี ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะพาเธอไปส่งให้ตำรวจแทน” ชายหนุ่มขบกรามแน่นขู่ด้วยเสียงลอดไรฟัน “เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอทำอะไรไว้กับฉัน”
คำขู่ของเขาทำให้เพลง
