Chapter 4
1172 Words
Sakura Yuki POV...
Umiiyak padin ako dito sa inuupuan ko. Feel ko mawawalan nako ng pag-asa. May pangarap pa kong makatapos ng pagaaral, makapangasawa, magkaanak, at tumanda. Wag lang sana ngayon huhuhu
Hanggang sa naging blur ang paningin ko hanggang makapikit ako may narinig akong boses...
"M-miss, miss gising miss." Sabi ng isang boses hanggang kinain nako ng antok ko.
Nagising ako sa isang kwarto. Nasaan ako? Tingin sa damit waaa bakit naging iba ang damit ko.
"Oh, your awake. May masakit ba sayo?" Sabi ng isang boses, boses lalaki ito.
"W-wala na teka asan ka ba?" Kinakabahang sabi ko at biglang may lumabas sa madilim na parte ng kwarto isang lalaking nakawhite polo shirt at ang gwapo nya.
"Nakita kita sa may forest malapit sa school. Ano bang nangyari?" Sabi nya. Naalala ko na naman ang nangyari napatiklop ang palad ko. Humanda yung half monster na yun!!
"Iniwan kasi ako ng magaling kong amo." Nakapout kong sabi.
"Ang sama naman nya. Iniwan nya ang isang magandang dilag sa isang lugar habang umuulan." Paghihinayang nyang sabi.
"Ganun? Uhmm ano pala pangalan mo?" Tanong ko sa kanya. Nakangiti naman sya ng malapad.
"Watashi wa Clarrence, Rence for short. From now on ako na ang night and shining armor mo okey ba? Teka ikaw ano name mo?" Nakangiti nyang sabi.
"Sakura nalang." Sagot ko sa kanya. Feel ko ang gaan ng loob ko sa kanya. Napangiti kami parehas.
Forward....
"Saan ka nakatira? Ihahatid na kita." Sabi ni rence.
"Wag na hehehe.." sabi ko
"I know bago kapa dito. Di mo pa kabisado ang lugar na toh." Sabi nya, tama sya bago pa ko dito.
"Sige, thanks talaga rence." Nakangiti kong sabi.
"Saan ka ba nakatira?" Sabi nya.
"Sa north palace." Sabi ko mukhang nabigla naman sya sa sinabi ko.
"North palace?! Anong ginagawa mo dun?" Sabi nya.
Kinuwento ko sa kanya lahat di naman masama kung malaman nya na isa akong P.A.
"I see, hay nako walang pinagbago si Prince Shun. Iba yan sya nung mga bata kami." Sabi nya. Eh close sila?
"Close kayo?" Sabi ko tumango sya.
"Sa totoo 4 kami. Ako, Shun, Ellen at Yuri." Sabi nya. Yuri?
"Eh? Asan sila ellen at yuri?" Sabi ko.
"Si ellen ipapakilala ko sya bukas... and about Yuri.." nalungkot sya bigla. Anong nangyari kay yuri?
"She's dead." malungkot nyang sabi. napayuko naman ako sa sinabi nya.
"P-Pasensya na. di ko alam pasensya na talaga." sabi ko habang nakabow padi sa kanya.
Forward...
Hinatid nya ako sa palacio. at pagkarating ko sinalubong ako ng mahal na reyna.
"Sakura, salamat naman at ligtas ka. nako pagpasensyahin mo na ang anak namin ha." sabi ng mahal na reyna. napailing ako at ngumiti.
"Ako po ang manghihinge ng tawad pinag alala ko po kayo. At mukhang kasalanan ko kung bakit nagalit si prince shun. Pasensya na po" sabi ko.
"okey lang yun, prince clarrence salamat ha" Eh? Prince? Si Rence? napatingin ako sa kanya at nakangiti lang sya.
Nandito kami ngayon sa Garden ng Palacio nakaupo kami ngayon sa bench.
"Bakit di mo sinabi na Principe ka pala?" Nakacross arms kong sabi. napatawa lang sya sa sinabi ko
"Pasensya na di ka naman nagtanong eh?" Sabagay tama sya. Pero kahit na.
Nakapout lang ako. Nako naman oh prinsipe pala toh. Pansin ko di nako naggagalang sa mga royals?
"Hay, Alam mo ang ganda talaga ng lugar dito noh di katulad saamin maraming pollutions, maraming sasakyan, mga buildings at ibp." Sabi ko habang nakatitig sa paligid.
"Talaga? San yan makikita? Pwede samahan mo ko minsan dun." Sabi nya. Napatango nalang ako sa sinabi nya.
At ngumiti.
Shunrei Kyoya POV...
I'm happy na ligtas sya. Natakot ako di sya nakita kahapon. Pero pansin ko bakit masakit ngayon ang dibdib ko? Nakikita ko sila sa bakuran namin si sakura ang laki ng ngiti mukhang masayang masaya sya ngayon.
Nagseselos ba ako?
No i'm not. Masama lang ang pakiramdam ko nandito kasi ako sa kwarto ko nakatabon ng kumot ang ginaw talaga.
"Mahal na prinsipe uminom napo kayo ng gamot." Sabi ng isang katulong. Di ako sumagot nakakairita naman.
"Get out of my room?!" Sigaw ko naiinis ako. Parating umuulit sa utak ko na magkasama sila ni Rence.
"M-masusunod po." nauutal na sabi ng maid. at lumabas ang ginaw talaga.
Sakura Yuki POV...
Umuwi na si rence at ako pumasok na ng palacio, Napadaan ako sa kwarto ni shun nakita ko ang 5 maid na parang natatakot na pumasok sa loob.
"Anong nangyari?" Sabi ko na kinagulat nila.
"wala. Umalis ka na nga dito." Mainit ang ulo ni ate ha. At ang kapal ng make up mukhang natakot siguro sila sa mga mukha nila. Aalis na sana ako ng...
*COUGH*
Teka may sakit si shun? teka bakit ba ako nagaalala. May kasalanan siya saakin kaya di kami bati.
Magpapatuloy sana ako ng lakad ng...
*COUGH*
ARRRGGGHHH!! Pambihira naman oh.
Pumunta ako sa harapan ng pinto.
"Oh bakit ka bumalik?" Sabi ni ate clown. Di ko sila pinansin at hinawakan ang door knob at naka lock ito may susi naman ako dito eh.
At binuksan ko na ito at isinira at nilock. Ayaw ko ng distorbo.
"What the hell..." napahinto sya sa pagsalita ng makita ako na nakatayo sa harap nya.
"What are you doing here?" sabi nya. habang nakatingin sa gilid ko. di naman ako sumagot.
"Answer my question." sabi nya at napatingin naman ako sa likod. at teka bakit galit siya?
"Kung sino ka man sumagot ka sa sinabi nya." Sabi ko naman nakatingin sya sa likod ko eh. Malay ko ba?
"Tsk. Ikaw ang kinakausap ko." Diretsong sabi nya nakatingin na siya saakin.
Gulp
Ako pala kausap neto.
"Uhmm ano kasi... trip ko lang pumunta dito. Joke ganito kasi yun habang papasok ako dito sa palacio, nakita ko ang 5 clown... este 5 maid sa labas takot silang tumingin sa pintuan mo then pipigilan sana nila ako na pumasok pero ng makatakas ako sa kanila dumiretso ako sa pinto then lock pala at sadyang matalino ako may isa akong duplicate ng susi sa kwarto mo kaya binuksan ko kaagad at pumasok nako then tadah! Andito nako." Mataas na sabi ko.
"Tsk, akala ko nandito ka para alagaan ako." Sabi nya di ko marinig ang sunod nyang sinabi. Baka may kausap nanaman ito.
Napansin kong namumula siya, at parang giniginaw lumapit ako sa kanya at nilapit ko ang noo ko sa noo niya mukhang nabigla naman siya.
"What are you doing?!" Sabi niya.
"Shhh wag kang maingay para kang babae. Teka ang init mo ha. Wait kukuha ako ng tubig at gamot." Sabi ko ng pigilan niya ako.
"Don't leave me again." Sabi niya mukhang hina na hina talaga siya. Napabalik ako ng upo sa higaan niya.
"Okey, pero teka kailan pa kita iniwan. Ikaw nga ang nangiwan saakin sa school eh." Sabi ko habang naka pout.
"Sorry..." mahina niyang pagkasabi. Napatingin ako sa kanya. Nagsosorry siya for the first time.
"Kalimutan mo na yun, Nangyari na sana wag mo kong iwan ulit malapit nakong mamatay sa ginaw doon." Sabi ko habang nakayuko mukhang iyak nanaman ako naman oh!
"I'm Really Sorry." Sabi nya at niyakap ako ng mahigpit.
"Di na talaga kita iiwan." Sabi niya. Napangiti nalang ako. Mabuti nagbago na siya.
"Okey na sige magpahinga ka na. Matulog kana." Sabi ko habang kinukumutan siya.
"No, i won't." Sabi niya, ang tigas ng ulo.
"Bakit nanaman." Sabi ko
"If matulog ako natatakot akong mawala ka ulit." Sabi niya. Namula ako sa sinabi niya.
"H-huh?!" Yan nalang nasabi ko.
¤¤¤¤¤¤¤
LMCD
- Writer
