“แล้วกินเหล้าได้ไหม… ”
พี่อาร์มถาม
“ได้นิดหน่อยค่ะ… ”
ฉันตอบขณะสายตามองพี่อาร์ม เขามีเสน่ห์ ไม่ว่าจะมองตรงไหนผู้ชายคนนี้ล้วนมีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว
“แล้วไอ้ชัยกินเบียร์บ่อยไหม… ”
“มีบ้างค่ะ… นานๆ จะกินเบียร์สักครั้ง พี่ชัยชอบซื้อเบียร์มากินที่ห้อง… ส่วนใหญ่ก็จะออกไปกินกับเพื่อนๆ… ”
ฉันกล่าวไปตามตรง เริ่มจะพูดมากขึ้น รู้สึกผ่อนคลาย ความประหม่าเกร็งค่อยๆ หายไป หลังจากเบียร์เข้าไปพลุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือด
“ไอ้ชัยนี่มันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ… ถ้าพี่มีเมียสวยอย่างดา… รับรองว่าพี่จะจับมอมเหล้าแล้วพาเข้าห้องเล่นจ้ำจี้กันทุกคืน… ”
ฉันไม่คิดว่าพี่อาร์มจะพูดคำนี้ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด
“โถ… กลับจากทำโอทีพอมาถึงห้องพี่ชัยก็หลับเป็นตายทุกครั้ง… ”
ฉันกล่าวพลางยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม
“นี่แสดงว่าไอ้ชัยไม่ขยันทำการบ้านใช่ไหม”
พี่อาร์มหรี่ตามองหน้าฉันจริงจัง
“ก็ประมาณนั้น… ”
ฉันเผลอบอกความลับออกมาจนได้ ทั้งที่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรเปิดเผยให้ใครรู้
เรานั่งกินเบียร์กันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ พี่อาร์มก็เรียกเด็กในร้านมาเช็คบิล
“เท่าไหร่คะเดี๋ยวดาช่วยจ่าย… ”
ฉันเหลือบมองบิลในมือพี่อาร์ม
“ไม่เป็นไร… เล็กน้อยน่ะ บอกแล้วไงว่าพี่เลี้ยง”
พี่อาร์มควักเงินให้เด็กเดินบิลโดยไม่รอเงินทอน ก่อนจะขับรถพาฉันออกมาจากร้าน
และในระหว่างที่รถกำลังวิ่งอยู่บนถนน จู่ๆ พี่อาร์มก็หักพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้ามาในซอยแห่งหนึ่งซึ่งไม่ใช่ทางกลับบ้าน ตอนนั้นสายลมเริ่มพัดแรง ก่อนจะมีเม็ดฝนโปรยปรายลงมาปะทะกระจกหน้ารถ
“พี่ว่าเราหาที่หลบฝนกันก่อนเถอะนะ… ดูท่าฝนกำลังจะตกหนักมาก… ”
คำพูดที่ได้ยินทำเอาฉันตกใจ
“พี่อาร์มจะไปไหนคะ… ”
ฉันถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นพี่อาร์มเปลี่ยนเส้นทางกะทันหัน
“…..”
ไม่มีเสียงตอบกลับมา…
แต่สายตาหื่นที่เหลือบมามอง ก็ทำให้ฉันพอจะรู้เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นป้ายโรงแรมเข้าพอดี จึงรู้ว่าโดนพี่อาร์มพาเข้าโรงแรมม่านรูดแน่ๆ
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก…
ฉันมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถวิ่งเข้ามาจอดในช่องเล็กๆ แล้วม่านสีดำก็รูดฉับ อำพรางทั้งรถและคนไว้ด้านใน พี่อาร์มเดินลงมาพูดกับเด็กที่ยืนโบกเรียกด้วยแสงไฟฉายเมื่อครู่
จากนั้นก็รีบเปิดประตูรถ กลับเข้ามาหาฉันที่ยังนั่งตะลึงงันเหมือนรูปปั้นไม่ยอมลงจากรถ
“ลงมาเถอะดาจ๋า… ”
พี่อาร์มเรียกเสียงหวาน เอื้อมมือมาดึงมือฉัน
“พี่อาร์ม… ”
ฉันสะบัด
“ไม่นะ… พี่อาร์มเมาแล้วใช่ไหม อย่าทำ
บ้าๆ นะ… ”
ฉันกระถดกายหนี
“อย่าดื้อน่ะ… ”
พี่อาร์มสอดมือเข้ามาโอบสะโพกแล้วใช้กำลังอุ้มฉันออกมาจากรถ ทั้งที่ฉันเองก็พยายามดิ้นรนขัดขืนไม่ยินยอม
ทว่าสุดท้ายก็โดนพาเข้ามาในห้องจนได้ เมื่อเข้ามาอยู่ในห้อง เบื้องหลังบานประตูที่ปิดลง พี่อาร์มก็ลงมือกอดจูบปลุกปล้ำฉันในทันที
“งือออ… พี่อาร์มอย่า… อย่าทำ… ”
ฉันร้องไห้ ถอยจนแผ่นหลังชิดผนัง ทว่าพี่อาร์มไม่ฟัง อุ้มร่างฉันขึ้นมาปลุกปล้ำทั้งกอดทั้งจูบอย่างหื่นกระหายบนเตียง จับฉันถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อนในเวลาไม่นาน
“ว้าว… ขาวเหลือเกินน้องดาจ๋า นมใหญ่มาก”
พี่อาร์มขยับออกมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว ก่อนจะถาโถมเข้าหาฉันอีกครั้ง
“อ๊า… อย่า… ”
ฉันพยายามขัดขืน แต่สัมผัสของร่างกำยำที่เบียดนาบเข้าหาอย่างร้อนรน ทั้งกอดทั้งจูบและไซ้จนร่างกายของฉันค่อยๆ อ่อนเปลี้ย เนื้อตัวร้อนผ่าวราวกับโดนเปลวไฟลวกลน
“ซี้ดดดด… ”
ฉันเผลอครางออกมาด้วยความเสียว ลีลาการจูบไซ้ของพี่อาร์มช่างเร่าร้อนและดุเดือดมาก ทำเอาฉันขนลุกซู่ อ่อนระทวยไปด้วยความลืมตัวเมื่อโดนจู่โจมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“อ๊ะ… ซี้ดดดด… ”
ฉันเสียวมาก เสียวจนไม่อาจข่มกลั้นเสียงร้องครางเอาไว้ได้ ยิ่งในตอนที่หนวดเคราสากแข็งของพี่อาร์มกดลงมาถากทิ่มเนื้ออ่อน เฟ้นฟอนสองเต้าอวบใหญ่ ดูดกินนมจากเต้าอย่างกระหายหื่น
“ซี้ดดดด… ”
ฉันเผลอร้องครางออกมาอีก โดนจูบไซ้ซอกคอและสองเต้าอย่างไม่ปรานี ลิ้นปาดขยี้หัวนมจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย
“อุ๊ย... อย่าทำบ้าๆ นะพี่อาร์ม… หยุดเถอะ”
เมื่อสติคืนมาในห้วงสั้นๆ ก่อนจะถูกครอบงำจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำให้ฉันฮึดดิ้นรนทั้งที่ก็รู้ว่าไม่น่าจะรอด
“ไม่นะ… ไม่… ”
กำปั้นน้อยๆ ทุบรัวอยู่ที่อกแน่นไปด้วยกล้ามของพี่อาร์ม แต่คนหื่นไม่ฟังเสียง ยังคงกอดปล้ำเล้าโลมจนฉันอ่อนเปลี้ย ร่างเปลือยเปล่าโดนคนตัวใหญ่รวบอุ้มไว้ในอ้อมแขน พามานอนลงบนเตียงจนได้
“อ่า… นมใหญ่เหลือเกินดาจ๋า… พี่แอบมองมานานแล้ว วันนี้ขอพี่ชื่นใจนะครับ… ”
พี่อาร์มก้มลงดูดเลียหัวนมสองข้างสลับไปมา ฉันเพิ่งรู้ว่ารสจูบของผู้ชายที่มีหนวดเคราอย่างพี่อาร์ม ทำให้รู้สึกสยิวมาก มันให้ความรู้สึกต่างจากตอนที่โดนพี่ชัยผัวของฉันจูบ เพราะว่าพี่ชัยเป็นผู้ชายขาวตี๋ ตัวเล็ก ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ต่างจากพี่อาร์มที่เป็นผู้ชายผิวเข้มทั้งบึกทั้งล่ำและพันธุ์ขนเพราะเป็นลูกครึ่งฝรั่ง