“เจเมาน่ะ พี่อยากให้เราช่วยพี่พยุงเจขึ้นมาบนห้องหน่อย”
“เอ่อ.. ดะได้ค่ะ” เจนพูดพลางพยักหน้าตอบเขา
ทั้งคู่ช่วยกันพยุงเจขึ้นมาบนห้องนอนอย่างทุลักทุเลลักษณะไม่ต่างจากคืนนั้น ก่อนจะวางร่างที่หลับสนิทของเจลงบนที่นอน เจนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ขณะที่มองดูสภาพของพี่ชายตัวเองก่อนจะบ่นพึมพำออกมาเบาๆ “ทำไมถึงดื่มจนเมาขนาดนี้นะ”
“พี่กายคะ งั้นเจนขอตัวไปนอนก่อนนะ” เธอพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับเดินออกจากห้องโดยที่กายเดินตามหลังเธอมาติดๆ
“เดี๋ยวสิ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” กายพูด
“พี่กายก็ดื่มเบียร์เข้าไปเยอะด้วย เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้ดีไหมคะ เอ่อ..แล้วเจนก็ง่วงมากอยากนอนแล้วค่ะ”
เธอพูดออกมาขณะที่มือจับลูกบิดประตูห้อง พยายามทำตัวเป็นปกติทั้งๆ ที่ใจเต้นแรง ยิ่งรู้สึกว่าเขายืนใกล้ชิดติดกับตัวเธอก็ยิ่งรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้า
“พี่ดื่มไปนิดหน่อยเองและไม่ได้เมา เราคุยกันหน่อยไหม พี่เห็นเจนเอาแต่หลบหน้าหลบตาพี่
