ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเด็กสาวที่ทำท่าผละหนีห่างจากเขา สายตามองสำรวจดูเด็กสาวตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้ารูปใข่ ดวงตากลมโต จมูกโด่งเรียวเล็กและริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ..หน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ
“ น้องชื่ออะไรครับ ”
“ เจนค่ะ ส่วนเพื่อนหนูชื่อพรีมค่ะ”
“ ยินดีที่ได้รู้จักครับ พี่ชื่อกรณ์นะ เอ่อ.. เดี๋ยวพี่ไปส่งเจนกับพรีมกลับบ้านนะครับ ”
“ ขอบคุณมากๆนะคะ ถ้าไม่ได้พี่กรณ์มาช่วยไว้ เจนกับเพื่อนไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงเหมือนกัน ” เจนพูดตอบอย่างซาบซึ้งใจพร้อมกับยิ้มกว้างให้เขา
“ ไม่เป็นไรครับ เห็นใครเดือดร้อนก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว จริงไหม? ” ชายหนุ่มยิ้มตอบ
หลังจากที่พรีมทำแผลเสร็จ ชายหนุ่มก็ไปส่งพรีมที่บ้านก่อนจะขับรถมาส่งเธอกลับบ้าน สายตาเธอมองเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ดูเหมือนจะยังไม่ใครกลับมาบ้าน พ่อแม่ของเธอก็เลิกงานดึกทั้งคู่ ส่วนมหาลัยของพี่เจเพิ่
