ชายหนุ่มทั้งคู่นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เธอเดินมามองดูแต่ก็ไม่ได้เดินเข้าไปเพราะดูจากสีหน้าของทั้งคู่แล้วน่าจะคุยเรื่องซีเรียสกันอยู่ เลยเลือกเดินกลับขึ้นมาบนห้องแทน เธอเลือกใส่ชุดนอนที่ดูมิดชิดกว่าปกติ ก็แค่เสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงขาสั้นปกติ นั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องเพราะยังหัวค่ำอยู่เลย
เสียงเปิดปิดประตูจากห้องพี่เจดังขึ้น ทำให้เธอรู้ว่าพวกพี่ๆ คงขึ้นมานอนกันแล้ว สายตาเหลือบมองดูเวลาที่ตอนนี้ 4 ทุ่มแล้ว ทั้งรู้สึกคอแห้งและกระหายน้ำตอนขึ้นมาบนห้องก็ลืมหยิบขวดน้ำขึ้นมาด้วย เจนเดินออกมาจากห้องนอนและเดินลงไปในห้องครัวเพื่อหยิบขวดน้ำดื่ม เธอชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงพี่กายดังมาจากในห้องนั่งเล่น สายตามองดูเขาที่กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ เธอไม่ได้ตั้งใจมายืนแอบฟังอะไร แต่ก็ไม่กล้าเดินออกไป
กายชำเลืองสายตามองดูเด็กสาวที่ยืนอยู่แอบตรงมุมห้องขณะที่พูดโทรศัพท์กับแม่ของเขาไปเรื่อยๆ
“ผมเข้าใจแล
