คฤหาสน์อัครอธิคม
วี้ดวิ้วววว~
เสียงผิวปากอารมณ์ดีของเพทายเดินเข้ามาในบ้านเรียกสายตาจากคุณหญิงไพลินผู้เป็นมารดาได้เป็นอย่างดี
“ดูอารมณ์ดีจังเลยนะ” เสียงกระแนะกระแหนดังขึ้น
“แน่นอนครับ ถ้าอารมณ์เสียบ่อยๆ แบบคุณแม่มีหวังหน้าแก่กันพอดี”
“เพทาย!”
“ค้าบบบ คุณหญิงมีอะไรให้รับใช้”
“ไปไกลๆ เลยปากแบบนี้”
“โถ่ ผมล้อเล่นในสายตาผมคุณแม่สวยที่สุดอยู่แล้ว”
เพทายเดินเข้าไปสวมกอดมารดาจากข้างหลังเมื่อเห็นคุณหญิงแม่หน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์แค่แซวเล่นนิดเดียวเองทำไมแฟนพ่อขี้งอนแบบนี้นะ
“มาทำเป็นปากหวาน ฉันสวยไม่สู้บรรดาผู้หญิงของแกหรอก”
“มีที่ไหนกัน ไม่มีหรอกครับ”
“เชื่อแกฉันก็แก่ตายฟรีๆ แล้ว” คุณหญิงไพลินสะบัดหน้าใส่ลูกชายตัวดี ที่ขึ้นชื่อเรื่องพวกนี้เหมือนสามีเธอสมัยหนุ่มไม่มีผิด
“คุณแม่ไม่แก่ตายหรอกครับเดี๋ยวก็ได้อุ้มหลานแล้ว”
“อะไรนะ!”
เพทายยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะผละตัวออกจากมารดาที่กำลังทำหน้าช
