"ถ้ามันจบเกมแล้วก็ไปซะชาตินี้ขออย่าได้เจอกันอีก"
ผมชาไปทั้งตัวทั้งใจเลยครับตอนนี้ทุกคำพูดที่น้องพูดออกมามันยิ่งกว่าเข็มเป็นล้านๆเล่มพุ่งมาทิ่มแทงใจผมเชี้ยเอ้ย!ผมแม่งพลาดจริงๆว่ะผมทำผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่เลยผมไม่คิดเลยว่าการกระทำของผมมันจะทำให้แพทนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาอีก มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่ฝั่งในใจน้รองมาตลอดสินะ แม่งเอ่ย!!
"หนู!! ใจเย็นๆนะฟังเฮียก่อนได้ไหมเฮียอธิบายได้นะ"
ผมรีบเข้าไปรวบร่างบางของแพทมากอดแล้วค่อยๆพูดกับน้องหวังให้น้องมันใจเย็นลงแล้วผมจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง
"ปล่อย!! ฉันบอกให้ปล่อยไง"
"ไม่ค่ะ!! เฮียไม่ปล่อยหนูจะให้เฮียทำอะไรก็ได้เฮียยอมทุกอย่างนะเฮียขอร้องนะคะ"
แพทตี้พยามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของผมพร้อมกับพูดบอกให้ผมปล่อยเธอด้วยน้ำเสียงที่โคตรเย็นชาแต่ผมไม่ยอมหรอกครับผมกอดเธอแน่นกว่าเดิมแล้วพูดขอร้องให้เธอฟังผมสักครั้งจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอมแล้วเรื่องของผมกับไลลาผมอธิ
