NOT GOOD :: CHAPTER 2 [30%]
1504 Words
Not Good
2
ไคขับรถมุ่งตรงไปหาเนยทันทีในตอนเช้า ความว้าวุ่นใจในตอนนี้กำลังทำให้เขารู้สึกเหมือนแทบจะบ้าตายให้ได้ ไม่รู้ว่าพอเห็นรูปที่เอฟถ่ายมาให้แล้ว ความรู้สึกเจ็บปวดนี่มันคืออะไร? ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน นอกซะจาก... แฟนเก่าของเนยที่บอกตรงๆ ว่าเขาแยกมา ก็เพราะมันไม่ดี อันธพาล มีเรื่องมั่วหญิงไปทั่ว และเขาที่เห็นเนยในตอนนั้นก็รู้สึกชอบ จนต้องทำอะไรสักอย่างให้เธอมาเป็นของเขา และผลสุดท้ายเนยก็เลือกที่จะเดินจากมันมาอยู่กับเขา ทุกๆ วันที่เราคบกัน เขารู้ดีว่าเนยพยายามทำให้เขาสบายใจ แต่ทำไมเขาจะไม่รู้ว่า... เนยพยายามที่จะออกห่างจากเขา ตั้งแต่มันเริ่มเข้ามาหาเนยอีกครั้ง และแน่นอนว่าเขาไม่มีวันยอมแน่ๆ ไคมาถึงหอของเนย พร้อมกับเคาะประตูอยู่นาน จนกระทั่งร่างบางที่เขาเฝ้ารอจะเปิดประตูออกมา
“พี่ไค...”
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย เข้าไปหน่อยนะ” ร่างหนาเดินแทรกร่างบางเข้าไปในห้องของเนย ซึ่งเธอก็ไม่ได้พูดอะไร มองไคที่นั่งลงที่เตียง จับจ้องใบหน้าของเธออย่างนิ่งๆ
“เมื่อวานไปไหน พี่โทรไปก็ไม่รับ?”
“เนยไปบ้านเพื่อน...”
“เหรอ? ไม่ใช่ว่าไปกับไอ้ท๊อปนะ”
“!!!” ไคมองใบหน้าสวยที่ตกใจทันทีกับสิ่งที่เขาพูดออกมา เนยไม่ตอบอะไรแต่กลับพยักหน้ารับจนเขากำหมัดแน่นทันทีกับสิ่งที่เธอแสดงออกมา
“ไปหามันทำไม?”
“เนยแค่เจอกับพี่ท๊อปโดยบังเอิญ แล้วเขาก็ถามว่าเนยเป็นยังไงบ้าง ก็แค่นั้น...”
“แล้วได้ตอบมันไปหรือเปล่า ว่าคบกับพี่แล้วมีความสุขดีกว่าคบกับมัน”
“...”
“เนย ตอบ? พี่ไม่อยากจะทะเลาะกับเนยนะ แต่เนยเป็นอะไรอ่ะช่วงนี้ ทำไมเราถึงได้ดูห่างกันขนาดนี้ล่ะเนย ตอบพี่ให้ชัดทีได้ม่ะ?” ร่างบางก้มหน้าลงโดยไม่สบสายตากับไคเลยสักนิด เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างสำหรับเราสองคน และเขาก็ไม่อยากจะคิดอะไรมากด้วย
“เนยแค่เหนื่อยที่เรียนหนัก กำลังจะขึ้นมหาลัย... ต้องเตรียมตัวนู้นนี่นั่น”
“มันคือคำแก้ตัวหรือเปล่า?” ไคผสานมือที่จับกันแน่น สบตากับเนยที่ยืนอยู่แบบนั้น ปกติเธอจะพูดคุยกับเขามากกว่านี้ แต่ตอนนี้มันคืออะไรกัน... นี่มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรากันแน่ ใบหน้าสวยไม่ตอบอะไร ยิ่งทำให้ไคหงุดหงิดทุกครั้งที่มองใบหน้าของเธอ ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
“พี่ไค ถ้าพี่จะมาหาเรื่องเนยแบบนี้ เนยว่าพี่กลับไปเหอะ”
“แต่ถ้าเป็นไอ้ท๊อป คงไม่ไล่มันใช่ม่ะ?”
“พี่ไค เอาเถอะ ถ้าพี่จะคิดยังไงก็ตามแต่พี่แล้วกัน... เนยเหนื่อยแล้ว”
“เหนื่อยที่คบกับพี่งั้นเหรอเนย?”
“พี่ไค!!” ร่างบางตวาดเขาทันทีอย่างหงุดหงิด แต่ไคกลับนั่งนิ่งและมองใบหน้าสวยอยู่แบบนั้น รู้ไหมว่าเขาเองก็เจ็บมากแค่ไหน ที่ทุกครั้งเนยเหมือนจะแอบคิดถึงไอ้ท๊อปเสมอ ทั้งๆ ที่อยู่กับเขา...
“พี่พยายามทำตัวดีกับเนยเพื่อชดเชยสิ่งที่เนยไม่ได้รับจากไอ้ท๊อป แต่เนยตอบแทนพี่ด้วยการ... คิดถึงมัน ไปคุยกับมันงั้นเหรอเนย?”
“พี่ไค ไปกันใหญ่แล้วนะ”
“แล้วมันจริงหรือเปล่าเล่า!!” ไคขึ้นเสียงทันที จนเนยสะดุ้งกับโหมดที่นิ่งขรึมของเขา ปกติก็เป็นคนที่นิ่งอยู่แล้ว แต่พอมาตอนนี้ไม่อยากจะบอกเลยว่าเขาน่ากลัวมากแค่ไหน
“ถ้าพี่เป็นแบบนี้ เนยไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วล่ะ”
“เนย... ตอบให้ตรงคำถามด้วย คิดถึงมันใช่ไหม?”
“...”
“ใช่ไหม!!”
“ใช่ พอใจพี่หรือยังเล่า!!” น้ำเสียงเล็กตะคอกเขาทันที จนไคนิ่งงัน มองสบตากับเนยที่ไม่มีแววตาโกรธเคืองกับคำถาม แต่มันกลับเป็นสายตาที่แฝงไปด้วยความโหยหา แต่ไม่ใช่กับเขา
“พะ พูดจริงใช่ไหมเนย... ที่พูดออกมา จริงใช่ไหม?”
“แล้วแต่พี่จะคิดก็แล้วกัน เนยไม่อยากพูดอะไรแล้ว” ร่างบางหันหลังหนีเขาทันที ไคลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง ซบใบหน้าลงกับไหล่นวลทันที
“เนย ยังลืมมันไม่ได้งั้นเหรอ? ทำไมกันล่ะเนย พี่ไม่ดีตรงไหน”
“ไม่ใช่พี่ไม่ดี เนยต่างหาก...”
“เนย”
“...”
“แล้วความสัมพันธ์ของเราล่ะเนย?” ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ มีแต่เพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองที่พ่นออกมา อีกคนก็เหนื่อยหัวใจ อีกคนก็อ่อนแรงลง มันเกิดอะไรขึ้น? สิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิด มันเกิดขึ้นแล้วงั้นเหรอ?
“เราห่างกันสักพักเหอะพี่ไค”
“!!!”
“บางที เราสองคนอาจจะยังไม่พร้อมที่จะยืนอยู่ในจุดนี้ก็ได้... ห่างกัน เพื่อว่าสักวันเราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้น หรือไม่เข้าใจกันเลย”
“เนย...” ร่างบางผละกอดออกทันที หันมาเผชิญหน้ากับไคที่ตอนนี้อึ้งทันที มือไม้สั่นไปหมดกับสิ่งที่ได้ยินและได้ฟัง มองหน้าคนที่ตัวเองรัก กลับพบแต่ความว่างเปล่า จนเขาเจ็บจี๊ดตรงหัวใจที่สุด
“พี่กับเนยคบกันมานาน...”
“แต่ไม่นานเท่ากับไอ้ท๊อป”
“...”
“ในเมื่อเนยตัดสินใจแบบนี้ พี่เองก็ไม่ขัด... แต่เนยจำไว้นะ” ใบหน้าหล่อนิ่งสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะเท้าเอวมองใบหน้าสวยที่จ้องมองเขาเช่นกัน
“พี่จะไม่มีวันเลิกกับเนย ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม... เนยจำไว้ด้วย ว่าพี่ไม่มีวันเลิกกับเนย!!”
“...”
“ต่อให้เนยคิดถึงมัน พี่ก็จะไม่มีวันปล่อยมือเนย พี่จะไม่ยอมแพ้ พี่จะทำให้เนยลืมมันให้ได้... เราห่างกันก็จริง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราสองคนเลิกกัน จำไว้ด้วย!!” ไคเดินไปหยุดตรงหน้าเนย ก่อนจะยกมือเกี่ยเส้นผมของเธอมาสูดดมทันที โน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มของเธออย่างแนบแน่น
“เนยคือของพี่ ไม่ใช่ของมันแล้ว เพราะฉะนั้นเราสองคนยังเป็นแฟนกัน ไม่ได้เลิกกัน!!” ร่างหนาเดินสวนร่างบางออกไปทันที ก่อนจะปิดประตูลงอย่างแรงจนดัง สองเท้าที่ก้าวออกมาแทบจะหมดแรงกับสิ่งที่ออกมาจากปากของคนที่เขาชอบและรัก เนยคือผู้หญิงคนแรกที่เขาถูกใจมาก ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกดีได้เท่าเนยแล้ว ไม่มีเลย...
เอฟตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวัน ร่างบางบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจ ก่อนจะนึกถึงว่าทำไมตัวเองถึงได้เมามายขนาดนั้น อ่อมีเหตุผลสินะ ร่างบางหันไปหยิบมือถือมาดู ก็พบว่าเป็นรูปของเนยกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งแน่นอนถ้าให้เธอเดา ป่านนี้ไคคงจะเลิกกับเนยไปแล้วมั้ง? หึ ว่าแล้วเธอก็รีบตรงเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวสวยทันที ทำยังไงจะได้เจอเขาล่ะ? ผับของเพื่อนเขา เขาเองก็ไปบ่อยหรือเปล่า? จะไปหาที่คอนโดก็... เดี๋ยวนะ? คอนโดเหรอ? ได้การล่ะ หึ
ร่างบางขับรถมาที่คอนโดของไคทันที จอดรถมองหารถของเขา แต่ทว่าก็ไม่เจอ... ไปไหนของเขากัน? แต่ช่างเถอะ สายตาคมกวาดมองไปทั่ว จนกระทั่งเห็นรถหรูที่คุ้นตาจะขับตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก็ผุดยิ้มขึ้นมาทันที ไคจอดรถในที่ที่เป็นโซนวีไอพี เอฟรีบลงจากรถ ก่อนจะเดินไปหาเขาแต่ทว่า ดันคิดแผนดีๆ ขึ้นมาได้ มองร่างสูงที่กำลังออกจากตัวรถ
และ...
ตุ้บ!!
“อ่ะ ช่วยด้วยค่ะ คนเป็นลม...” ไคที่ปิดประตูรถก็ได้ยินเสียงของหญิงคนหนึ่งที่ตะโกนขึ้น ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วทันที มองไปยังร่างบางของผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนอยู่กลางลานจอดรถ ก็เดินตรงไปทันทีอย่างเร่งรีบ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”
“ก็คุณผู้หญิงคนนี้สิคะ จู่ๆ ก็ล้มลงไป ไม่รู้ว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า?” ใบหน้าหล่อนิ่งพยักหน้ารับ ก่อนจะนั่งลงและพลิกร่างของหญิงสาวคนนี้มาก็ต้องตกใจทันที
“อะ เอฟ!!”
“เออ คนรู้จักหรือเปล่าค่ะ? ฉันจะได้ไม่ต้องโทรเรียกรถพยาบาล”
- Writer
