NOT GOOD :: CHAPTER 4 [30%]
1871 Words
Not Good
4
ไคอึ้งไปกับคำขอของเอฟ ใบหน้าสวยดูจริงจังมากจนเขาถอนหายใจออกมา ผู้หญิงคนนี้มีอะไรให้เขาปวดหัวเยอะเหมือนกันนะ ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เจอกันก็โดนลวมลาม ไหนจะบอกชอบเขาโดยที่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว และนี่อะไรอีกล่ะ? ขอให้เขานอนด้วย ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นผู้หญิง ใช่... แถมยังเป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วยในสายตาของไค เขาเคยคิดว่าควีนเมียของฟาโรห์เพื่อนของเขาสวยแล้วนะ แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่แพ้เมียไอ้ฝาเหมือนกัน ไม่งั้นคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้ แต่ตอนนี้มันใช่เวลามาชมเธอสวยงั้นเหรอ? โอเค เขายอมรับว่า ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนสวยและน่ารักเท่ากับแฟนตัวเองมาก่อน จนกระทั่งมาเจอควีน เขาถึงได้คิดเสมอว่าผู้หญิงก็สวยในแบบที่ตัวเองเป็น และใช่ เขาเองในตอนนี้บอกเลยว่า มองเอฟสวยไม่แพ้ผู้หญิงคนไหนที่เคยมองมาก่อน
“เธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ มาชวนผู้ชายนอนด้วยได้ไงกัน?”
“ก็นายเป็นคนบอกเอง ว่าขออะไรก็ได้อย่างหนึ่งนี่น่า... และมันก็ไม่เสียหายด้วยนี่น่า ในเมื่อเรารู้จักกัน นายเป็นคนดี ฉันถึงไว้ใจไง” เอฟกอดอกมองใบหน้าหล่อนิ่งที่ถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ล้านได้แล้วมั้ง เธอก็ได้แต่ชั่งใจว่าเขาจะตอบตกลงไหม? แต่คนอย่างไคจะทำตามที่เธอขอเหรอ แล้วขออะไรไม่ขอนะเอฟ!! แต่ทำไมล่ะ? ถ้าไม่ทำแบบนี้ เธอจะมีโอกาสทำคะแนนงั้นเหรอ อย่างน้อยที่เขามาหาเธอที่คอนโด นั่นก็หมายถึงว่าเขาเองก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะมีเหตุผลว่าโดนเนยไล่มาก็ตาม แต่เขาก็ยังคงนึกถึงเธอหรือเปล่า? ใช่ ขอเข้าข้างตัวเองก็แล้วกันนะ
“เอาจริงใช่ไหมเอฟ ที่จะให้ฉันนอนที่นี่... คืนนี้?”
“อือ”
“ฉันไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอบอกนะเอฟ ฉันเคยเตือนแล้ว”
“ฉันไม่สน ฉันสนแค่ว่า ฉันมองนายเป็นคนดี แค่นั้นพอ... เอาเป็นว่าตกลงแล้วนะ” ไคพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก เอาจริงๆ เขาเป็นคนไม่ชอบเสียคำพูดที่ตัวเองบอกออกไป หมายถึงว่าพูดอะไรออกไปแล้ว ไม่คืนคำพูดตัวเองนั่นแหละคือเขา เอฟยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องและหยิบผ้าขนหนูมาให้เขา
“ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวออกมากินไอศกรีมกันนะ คืนนี้นอนหน้าทีวีเนี้ยล่ะ”
“หึ เธอเนี้ยน่า...” ใบหน้าหล่อส่ายหน้าไปมา หยิบผ้าขนหนูไว้และมองร่างบางที่ยิ้มร่าเดินไปเอาผ้านวมผืนใหญ่ออกมาปูที่หน้าทีวี เขาเดินตรงเข้าไปในห้องของเธอ กวาดสายตามองห้องนอนของเอฟที่เป็นสีฟ้าโทนอ่อน บนหัวเตียงก็มีรูปของเธอที่สวมชุดนักศึกที่รัดรูปกระโปรงสั้นเผยขาเรียวยาว อีกด้านก็เป็นรูปของเธอกับพ่อ และอีกรูปคือคงจะเป็นพวกแก๊งเพื่อนเธอเพราะเขาจำควีนได้ที่กอดคอเธออยู่ ไคเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ และออกมากจากห้องน้ำด้วยสภาพผมเปียกไปหมด สวมแค่กางเกงกางเดฟเอวต่ำ เผยให้เห็นขอบบ๊อกเซอร์ แผงอกแกร่งก็เต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยสักที่ไม่เลอะเท่าไหร่ ไคเดินมานั่งข้างเอฟที่กำลังดูทีวีและตักไอศกรีมกินไปด้วย
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?”
“อือ”
“ว่าจะถามนาย ว่าทำไมเนยถึงไล่นายมาล่ะ ไม่สบายไม่ใช่เหรอ?” เอฟหันไปมองไคที่ชะงักมือที่กำลังเช็ดผมตัวเองอยู่ มองสบตากับเอฟที่มองเขาด้วยสายตาที่สงสัย อันที่จริงเธอเองก็อยากจะรู้ใจจะขาด มีอย่างที่ไหนที่เนยกล้าไล่ไคแบบนั้น แต่มันก็ดีกับตัวเธอนะ ถึงแม้ว่าจะพยายามแทรกกลางระหว่างเขากับเนย ในขณะที่กำลังระหองระแหงกันแบบนี้ เธอจำต้องทำคะแนนเพื่ออยู่เคียงข้างเขาให้ได้ไงล่ะ อีกอย่างเนยบอกเธอเองนะว่า ให้เธอดูแลและปลอบใจไคได้ เพราะฉะนั้นถ้าเกิดไคกับเธอสปาร์กกันขึ้นมานะ เธอนั่นแหละที่จะเสียใจนะเนย โฮะๆ ยังไงเธอก็ทำได้แน่นอน พระเจ้าในตอนนี้กำลังเข้าข้างเธอย่ะ
“ก็ไม่มีอะไร อย่าลืมนะว่าฉันกับเนยห่างกันอยู่”
“ใช่ แล้วทำไมนายถึงยังไปกวนใจเนยอยู่ล่ะ”
“...”
“เออ ฉันหมายถึงว่า เนยเขาเป็นคนเอ่ยปากกับนายว่าให้ห่างกัน เพราะงั้นเธอคงจะอึดอัดมั้งที่นายยังคงไปมาหาเธออยู่แบบนี้ ทั้งๆ ที่ปากก็บอกว่าห่างกันแล้ว” ใบหน้าหล่อนิ่งฟังเอฟพูด มันก็คงจะจริงอย่างที่เธอพูดล่ะมั้ง เพราะว่าตอนที่เขาไปหาเนย เธอก็พูดแบบนี้เด๊ะเลย ไคถอนหายใจก่อนจะมองช้อนไอศกรีมที่จ่อปากเขาอยู่ จนเขามองใบหน้าสวยที่ยิ้มให้อย่างจริงใจ
“กินสิ จะได้หายเครียด...”
“ฉันไม่ชอบกินไอติม”
“กินหน่อยน่า นะๆ อร่อยนะจะบอกให้”
“แต่ว่าฉันไม่ชอบ”
“โห ไค คำเดียวนะๆ ป้อนแล้วเนี้ย” เอฟลุกขึ้นนั่งคุกเข่า พยายามดันช้อนเข้าปากของไคที่จับมือเธอผลักออกไป และใบหน้าของเขาก็เบือนหนีไอศกรีมของเธอ
“ไม่ เอฟ ฉันไม่ชอบ...”
“นิดเดียวเองนะ นายลองแล้วนายจะติดใจเลยนะไค เร็วๆ สิ”
“เอฟ ฉันมะ...”
โพละ!!
“ฮึก ฮ่าๆ ขะ ขอโทษนะไค”
“จิ๊ ฉันเพิ่งจะอาบน้ำนะเอฟ เล่นอะไรเนี้ย” ไคยกมือปัดก้อนไอศกรีมที่หล่นตุบมาอยู่ที่หน้าท้อง อีกส่วนก็เลอะอยู่ที่ริมฝีปากของเขา แต่ทว่าเขากลับไม่รู้อะไร ใช้ผ้าขนหนูเช็ดก้อนไอศกรีมที่หน้าท้องออกไป แต่ทว่าเขากลับรู้สึกว่าร่างบางจะเงียบไปเลยเงยหน้ามองใบหน้าสวยที่ยิ้มขำอยู่
“ขำอะไร?”
“ก็ปากนายเลอะนี่น่า”
“ตรงไหน?”
“ฉันเช็ดให้...” เอฟสูดลมหายใจเข้า โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าหล่อนิ่งที่กำลังหายใจรดแก้มเธออยู่ นิ้วมือเรียวแตะไปที่มุมปากของเธอและลูบไล้ไปมาอย่างแผ่วเบา แต่หัวใจกลับสั่นระรัวเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจร้อนของเขา เอฟเงยหน้าสบตากับไคที่จับจ้องทุกการกระทำของเธอ สายตาคมของเอฟเลื่อนต่ำมาที่ริมฝีปากแดงร้อนของเขา นิ้วมือแตะลงที่ริมฝีปากของเขา ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปจนริมฝีปากของเธอแตะลงกับริมฝีปากของเขา ไคยกมือจะผลักร่างบางแต่ทว่ามือบางกลับจับมือเขาสอดประสานกับมือของเธอ และกดริมฝีปากลงไปทันทีจนไคตกใจ เอฟบดจูบไคเพื่อให้เขาเปิดปากอ้าขึ้น แต่ทว่าเขากลับนิ่งเฉย จนเธอผละจูบออกมาและจูบลงไปอีกครั้ง จะว่าเธอรุกหนักก็ว่าไปเถอะนะ ในตอนนี้ถ้าเธอไม่ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวบ้าง ต้องทำให้เขารู้สึกอะไรบ้าง กับสิ่งที่เธอรู้สึกและแสดงมันออกไป ถึงแม้จะโดนเขาว่า ด่า เธอก็ยอม เพราะสิ่งที่เธอไม่ยอมเลยคือ ปล่อยเขาไป เธอจะไม่มีวันปล่อยผู้ชายคนนี้ให้หลุดมือไป ผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอรู้สึกดีด้วย หลังจากที่ปิดตายหัวใจตัวเองมานาน
ร่างบางลุกขึ้นนั่งคร่อมร่างหนาทันที บีบมือหนาที่สอดประสานกับมือเธอแน่น พยายามบดจูบดุนดันลิ้นให้เขาอ้าปาก แต่เขาก็ไม่ยอม จนกระทั่งเธอขยับกลางกายที่นั่งทับกับแท่งร้อนที่หดตัวอยู่อย่างช้าๆ และมันก็ได้ผล เมื่อเขากระตุกเกร็งนิดหน่อย และจังหวะนั่นแหละที่ทำให้เอฟสอดแทรกลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพรงปากเขา ปล่อยมือจากมือหนาและประคองแก้มของเขา ขยี้จูบ ดูดดึงลิ้นร้อนที่อยู่นิ่งๆ เขาจะเย็นชาเกินไปแล้วนะ!! เอฟพยายามปลุกเขาให้จูบเธอตอบ แต่ทว่ามันก็ไม่ได้ผลสักนิด จนเธอผละจูบออกมามองใบหน้าหล่อที่ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ใบหน้าสวยก้มใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอเขาอย่างเนิบนาบ พรมจูบซอกคอเขาที่มีกลิ่นของเขา
“หยุดนะเอฟ...”
“อืม”
“ฉันบอกให้หยุด ไม่งั้น จะหาว่าฉันไม่เตือน” น้ำเสียงเข้มดังขึ้น ทำให้เอฟชะงักทันที ผละใบหน้าออกจากซอกคอแกร่ง สบตากับไคที่มีสายตาที่ว่างเปล่าจนเธอหลบสายตาและลงจากตักเขา
“ไค ฉัน...”
“อย่าทำแบบนี้อีกนะเอฟ อย่าลืมนะฉันมีแฟนแล้ว และเธอก็ไม่ควรมาทำอะไรกับคนที่มีเจ้าของแล้ว อย่างฉัน”
“...”
“ที่ฉันอยู่กับเธอตอนนี้ก็แค่อยากจะขอโทษที่ทิ้งเธอ เพราะงั้น อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก... ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดนะเอฟ ฉันไม่อยากทำร้ายเธอ เพราะเธอคือเพื่อนของเมียเพื่อนฉัน หวังเธอคงจะเข้าใจ” ร่างบางมองแผ่นหลังของไคที่นอนลงกับ พร้อมกับถอนหายใจออกมา โอ๊ย!! ทำไมถึงได้เย็นชาแบบนี้นะ ให้ตายเหอะ แบบนี้ต่อให้เธอแก้ผ้าต่อหน้าเขา เขาก็คงจะไม่ทำอะไร และทำไมเล่า? เธอควรจะท้อแท้แล้วนะ แต่สิ่งที่ได้ฟังมันทำให้เธอมั่นใจเหลือเกินว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอเฝ้ารอจริงๆ ความรักของเขามันทำให้เธอรู้สึกอยากได้มันมาก เนยอาจจะไม่เหมาะกับความรักที่มีค่าของไค เธอต่างหากที่เหมาะกับมัน เหมาะกับความรักของไค เพราะเธอเองก็มีความรักที่มีให้เขาแค่คนเดียวเหมือนกัน!!
รุ่งเช้า เอฟตื่นขึ้นมาก็ทำอาหารเช้า โดยที่ไม่ได้ปลุกไคที่นอนหลับอยู่ที่หน้าทีวี วันนี้โลกคงแตกนะที่เธอทำอาหาร ใช่เธอทำไม่เป็นหรอก แต่ก็ใช้โลกโซเซียลช่วยสอนเอาไง ตอนนี้เธอกำลังทำข้าวผัดอเมริกาอยู่ เสร็จแล้วด้วย ก่อนจะยกมาวางที่โต๊ะก็ไม่เห็นร่างหนาแล้ว จนกระทั่งไคเดินออกมาพร้อมกับสวมเสื้อผ้าตัวเก่า
“ไค มากินข้าวก่อนสิ”
“ไม่เป็นไร ฉันจะกลับแล้ว”
“ไม่ได้นะ ฉันอุตส่าห์ตั้งใจทำ นายต้องกิน!!” เอฟเดินลากร่างหนามานั่งที่โต๊ะและพยักหน้าให้เขากินอาหารที่ตัวเองทำ ไคจำต้องกินอาหารถึงแม้ว่าเขาจะอยากไปอาบน้ำและไปหาเนยก็ตามที
- Writer
