เรื่อง สิเน่หาภริยาจำแลง
Episode 5
( พะแพง พิณธิรา )
พะแพง พิณธิรา อารดี อายุ 24 ปี รูปร่างสมส่วน หน้าตาสะสวย ผมดำสนิทยาวสลวย ผิวไม่ขาวมากแต่สุขภาพดี มีนิสัยห้าวเหมือนผู้ชาย ถึงหน้าตาจะออกไปแนวสายหวานแต่นิสัยต่างกับหน้าตาโดยสิ้นเชิง พะแพงชอบแต่งตัวทะมัดทะแมง เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบที่พะแพงถนัดและชอบมากที่สุด…
พะแพงอาศัยอยู่กับผู้เป็นพ่อมาตั้งแต่จำความได้อยู่บ้านเช่าหลังเล็กๆอย่างมีความสุข พ่อของพะแพงทำงานส่งลูกสาวจนพะแพงเรียนจบมัธยม ก่อนจะล้มป่วยพะแพงจึงต้องทำงานและส่งตัวเองเรียน รักษาพ่อด้วยความมานะอดทนสูงกว่าคนอื่น ดิ้นรนต่อสู้จนตัวเองเรียนจบในระดับอุดมศึกษาได้สำเร็จ ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะด่วนจากไปด้วยโรคร้ายทิ้งให้พะแพงต้องสู้ชีวิตเพียงลำพัง….
พะแพงทำงานอยู่ที่โรงงานอุตสาหกรรมขนส่ง แผนกบัญชี ร่วมกันเพื่อนที่สนิทและช่วยเหลือกันมาตั้งแต่มัธยมอีก 2 คนที่ทั้งสองคนเป็นผู้ชายทั้งหมด พะแพงเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มไม่แปลกใจเลยที่พะแพงมีนิสัยเหมือนผู้ชาย
“ อีแพง เดินชักช้ารอโอปป้าเสด็จมาเชิญมึงรึไงว่ะ ” เสียงของรถถัง เพื่อนชายปากสุนัขของพะแพง เรียกพะแพงให้รีบเดินเพราะตนกำลังสตาร์รถมอเตอร์ไซค์รอจะกลับห้อง
“ กูรีบอยู่เนี่ย ”
“ อีแพงมันไปซื้อน้ำ หอบมาพะรุงพะรังให้กูกับมึงแ*ก มันอุตส่าห์เลี้ยงมึงยังไม่ชอบใจมันอีก ” ยี่สิบ เพื่อนสนิทที่นิสัยห้าวสายบวก ที่ขับรถมอเตอร์ไซค์อีกคันมาจอดข้างๆเอ่ยขึ้น
“ กูไม่ได้ไม่เห็นใจอีแพง ที่กูให้มันรีบเพราะกูปวดขี้ จะราดน่องกูแล้วเนี่ย ”
“ เชี่ย !!! ”
พะแพงย้ายออกจากห้องเช่าห้องเดิมมาอยู่ใกล้ที่ทำงาน พะแพงพักคนเดียวที่ห้องติดกันเป็นห้องที่เพื่อนชายทั้งสองพักร่วมกัน…
พะแพงใช้ชีวิตปกติ แต่กลับมีเรื่องให้ขุ่นเคืองใจเมื่อผู้เป็นแม่กับพี่สาวเข้ามามีบทบาทในชีวิตตั้งแต่ผู้เป็นพ่อเสีย ผู้เป็นแม่และพี่สาวได้มาขอเงินพะแพงบ่อยครั้ง ซึ่งพะแพงจะให้ไปตลอดครั้งนี้ก็คงเช่นกัน ผู้เป็นแม่กับพี่สาวมาดักรอพะแพงที่หน้าโรงงานในช่วงเลิกงาน พะแพงที่เดินมากับเพื่อนเจอเข้าพอดี
“ แม่กับพี่เพื่อนมาหาแพงมีอะไรรึเปล่า ? ”
“ ฉันกับแม่ลำบาก ต้องใช้เงิน ” พะเพื่อนผู้เป็นพี่สาวเอ่ยขึ้น
“ หลังจากงานศพพ่อ แพงก็ให้เงินพี่เพื่อนกับแม่ตามที่ขอแบ่งไปแล้ว เงินห้าหมื่นไม่ใช่น้อยๆนะ ”
“ นั่นมันสองเดือนที่แล้ว ตอนนี้ไม่ลำบากจะมาขอเงินจากแกทำไม ” ผู้เป็นแม่พูดขึ้น
“ แพงไม่มี ”
“ ไม่มีได้ยังไง แกทำงานทุกวัน แกต้องมีเงินสิ ” พะเพื่อนพูดแย้งน้องสาวขึ้นทันที
“ ใช่…แพงทำงาน แต่แพงมีค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่าย ถ้าพี่เพื่อนอยากมีเงินก็ไปทำงาน ไม่ใช่มารีดขอจากแพงแบบนี้ ”
“ อีพะแพง มึงอย่ามาเนรคุณนะ กูเป็นคนคลอดมึงมา พะเพื่อนก็เป็นพี่สาวมึง หัดจำใส่กะลาหัวไว้ซะด้วย ” ผู้เป็นแม่ไม่พอใจที่พะแพงด่าว่าพะเพื่อนลูกสาวคนโต
“ แพงมีค่าแค่ให้แม่กับพี่พะเพื่อนไว้ขอเงินเท่านั้นสินะ ชีวิตแพงมีแค่พ่อคนเดียว ”
“ อีพะแพง !! ”
“ ไม่เป็นไรแม่…พะแพงมันไม่ให้ก็ชั่งมัน มันอยากเป็นคนเนรคุณก็ปล่อยมัน ”
“ แพงตอบแทนสิ่งที่แม่บอกว่าขอค่าอุ้มท้องจากเงินงานศพพ่อไปแล้ว แล้วถ้าแม่กับพี่เพื่อนจะด่าว่าแพงเนรคุณก็เชิญ แพงไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ”
“ มึงจะไม่ให้เงินกูจริงๆใช่มั้ย ” ผู้เป็นแม่ถามย้ำขึ้น
“ แพงไม่มีเงิน ”
“ กูไม่เชื่อ…เอากระเป๋ามึงมาดู ” พะเพื่อนพูดขึ้น
“ แพงไม่จำเป็นต้องทำตามที่พี่ขอ ”
“ นั่นก็แสดงว่ามึงโกหก ”
“ แพงมีเงินแต่แพงไม่มีเงินให้ใคร พี่พะเพื่อนอยู่คอนโดสูงระฟ้า กินหรูอยู่สบายแต่ไม่มีเงินมันใช่เหรอ ”
“ อีพะแพง !! ”
“ ถ้าพี่ทำอะไรอีแพง อย่าหาว่าผมไม่เตือน ” พะเพื่อนที่โกรธมากย้างมือเข้ามาจะตบพะแพง แต่รถถังเข้าไปขวางไว้
“ ผู้หญิงผมก็ต่อยนะพี่ ไม่เชื่อก็ลองดู ” ยี่สิบพูดขึ้นอีกคน ทำพะเพื่อนเสียอาการเลิ่กลั่กทันที
“ ฉันไม่จบแน่…ไปกันเถอะแม่ ”
“ …………. ”
ผู้เป็นแม่มีร้านของชำที่พอเลี้ยงชีพได้ไม่ลำบาก ผู้เป็นพี่สาวอย่างพะเพื่อนที่อายุห่างกันถึง 5 ปี เป็นผู้หญิงที่แตกต่างกับพะแพงทุกอย่าง ทั้งหน้าตา นิสัยใจคอรวมไปถึงการใช้ชีวิต พะเพื่อนไม่ได้ทำงานอะไร แต่กลับอยู่ห้องคอนโดหรูติดแอร์ มีรถขับ มีเงินใช้ไม่ขาดมือ พะเพื่อนจะอยู่ในสังคมของผู้หญิงเที่ยวกลางคืนที่นอนกลางวันกลางคืนโลดแล่น ซึ่งต่างจากพะแพงที่มีแค่มอเตอร์ไซค์เก่าๆกับห้องพักธรรมดาแค่นั้น…
“ อย่าคิดมาก มึงยังมีกู ”
“ เออ…อย่าไปสนใจเลย ” รถถังกับยี่สิบกอดคอพะแพงปลอบเพื่อนสาวอย่างห่วงใย
“ อืม…ไปแ*กเบียร์วุ้นให้ชื่นใจดีกว่า ”
“ จัดไปโลด ”
และก็ทุกครั้งที่พะแพงไม่ให้เงินไปจะถูกผู้เป็นแม่และพี่สาวต่อว่าแบบนี้เป็นประจำ แม้ภายนอกจะไม่อยากเก็บเอาใส่ใจ แต่ข้างในพะแพงเจ็บปวดมาก คำว่าแม่และพี่สาวมันค้ำคอพะแพงจึงต้องจำยอมทุกอย่าง ขอแค่ต่างคนต่างอยู่ก็พอ…
“ พะแพง ”
เสียงเรียกขานของเจฟ หนุ่มลูกครึ่งตาน้ำข้าว ผู้จัดการฝ่ายการตลาดของโรงงานเรียกชื่อพะแพงพร้อมเดินเข้ามา ขณะพะแพงกำลังเดินไปที่โรงอาหารของโรงงานที่รถถังกับยี่สิบรออยู่ที่นั้น
“ คุณเจฟเรียกแพง มีอะไรเหรอคะ ? ”
“ พะแพงจะไปทานข้าวเหรอ ให้ผมไปด้วยสิ ”
“ ค่ะ ”
เจฟชวนพะแพงคุยตลอดทางเดิน ท่ามกลางสายตาของคนในโรงงาน ท่าทางของเจฟแสดงออกมากำลังจีบพะแพงจนสังเกตได้
“ ไม่ต้องคับ…ค่าอาหารของพะแพงเก็บจากผม ”
“ ……...…. ” เจฟจ่ายค่าอาหารให้พะแพง พร้อมเดินตามมานั่งกับพะแพงที่มีรถถังกับยี่สิบนั่งอยู่ จนเพื่อนทั้งคู่มีท่าทางงงๆ
“ รถถังกับยี่สิบเป็นแค่เพื่อนของพะแพงใช่มั้ย ? ”
“ คะ…คับ ” คำถามของเจฟทำรถถังกับยี่สิบมองหน้ากันทันที ก่อนจะตะกุกตะกักตอบออกไป
“ ดี…ผมชอบพะแพง ผมกำลังจีบพะแพงอยู่ พะแพงไม่มีแฟนโสดสนิท ผมสืบข่าวมาแล้ว ”
“ ……...….. ”
ไม่ใช่แค่รถถังกับยี่สิบที่งง ตัวพะแพงเองก็งงเช่นกัน ผู้ชายในและนอกโรงงานมีเข้ามาจีบพะแพงบ้าง แต่ตัวพะแพงไม่ได้สนใจใคร
“ พะแพง…เป็นแฟนกับผมนะ ” เจฟที่ชอบแรงรุกแรง จับมือพะแพงขอเป็นแฟนอย่างไม่รีรอ พะแพงดึงมือของเจฟออกอย่างเร็วทันควัน จนเจฟหน้าเสีย
“ ผมขอโทษ ผมคงรุกพะแพงเร็วไป ผมจะค่อยแสดงความรู้สึกนะ ”
“ ทานข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเย็นซะหมด ”
“ คับ ”
รถถังกับยี่สิบมองหน้าพะแพงที่รู้ว่าพะแพงไม่โอเคกับการกระทำแบบนี้ของเจฟ รถถังกับยี่สิบจึงช่วยกันพูดกับเจฟไม่ให้เจฟมีโอกาสแสดงอาการกับพะแพงได้…
แต่เมื่อถึงเวลาเลิกงาน เจฟเดินมาที่พะแพงเพื่อขอไปส่งแต่พะแพงปฏิเสธ เลือกที่จะซ้อนมอเตอร์ไซค์เพื่อนกลับห้องตามปกติ เจฟจึงเริ่มรุกจีบพะแพงอย่างเต็มที่จนออกหน้าออกตา ดอกไม้ ขนม ของฝากที่ต่างเอามาให้พะแพง ทำให้พะแพงเกรงใจยอมให้เจฟไปส่งที่หน้าห้องพักโดยมีรถถังกับยี่สิบนั่งในรถมาด้วย พะแพงยอมคุยโทรศัพท์กับเจฟเช่นคนกำลังคุยกัน จนวันที่เจฟนัดพะแพงออกมาคุยข้างนอก...
“ ทำไมต้องแยกโต๊ะด้วยคะ ? ” พะแพงเดินมาที่โต๊ะของเจฟถามขึ้นทันที
“ ผมอยากคุยกันส่วนตัว ”
“ มีอะไรรึเปล่าคะ ? ”
“ …………. ”
เจฟไม่ตอบแต่ยกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องถือกระเป๋าเข้ามาที่โต๊ะ ลูกน้องเอาของบางอย่างออกจากกระเป๋า กล่องโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ เงินสดสองปึกใหญ่ และรีโมตคอนโทรลรถยนต์ถูกวางเรียงรายบนโต๊ะตรงหน้าพะแพง
“ คืออะไร ? ”
“ ถ้าเราเป็นแฟนกัน จะได้ของตรงหน้าทุกอย่าง แต่มีข้อแม้ ”
“ ข้อแม้อะไร ? ”
“ ต้องเลิกคบเพื่อนผู้ชายสองคนนั้น ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงของผมคบเพื่อนสก๊อตแบบนั้น ”
“ งั้นตัดสินใจง่ายๆเลยค่ะ ”
“ คิดถูกแล้ว ผมรู้ว่าต้องเลือกผม ” เจฟยื่นมาจับมือพะแพงอย่างผู้ชนะ
“ เปล่าค่ะ....แพงเลือกเพื่อน ” พะแพงดึงมือออกแล้วลุกจากเก้าอี้ หันหลังจะเดินไปที่รถถังกับยี่สิบ
“ เดี๋ยว !!! ”
“ เธอโง่มาก ที่เลือกพวกมัน ”
“ ค่ะ…โง่ เพราะไม่อยากคบคนนิสัยต่ำไ ”
“ พะแพง !!! ”
พะแพงพูดจบก็เดินไปที่เพื่อน แม้จะมีเสียงของเจฟตามหลังแต่พะแพงก็ไม่สนใจ ก่อนจะพากันออกไปจากร้านอาหาร แต่ทุกการสนทนาสายลมได้ยินทุกคำและยิ้มออกมาทันที
“ ชื่อพะแพงเหรอว่ะ ”
“ ค่าอาหารแพงเหรอคับนาย ”
“ เออ ”
“ จริงด้วยคับ ผมก็คิดอย่างนั้น ”
สายลมยิ่งรู้สึกแปลกๆกับผู้หญิงที่ชื่อพะแพง แม้ไม่ได้รู้จักกันแต่กลับทำให้หัวใจของสายลมเต้นแรงทุกครั้งที่คิดถึงหน้าของพะแพง แต่สายลมทำได้แค่เก็บไว้ในใจ เพราะคำว่ามีแฟนแล้วมันประจักษ์อยู่กับตน
‘ กูจะเก็บมึงไว้นะ ผู้หญิงในใจ ’
พ่อแม่ของสายลมเข้ามาหาสายลมที่บริษัทที่อยากเยี่ยมเยียนลูกชาย แต่แฝงไปด้วยจุดประสงค์สำคัญที่มาหาอย่างตั้งใจนั่นก็คือ
“ แม่กับพ่ออยากให้สายลมเป็นฝั่งเป็นฝา ” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น
“ ……....…… ”
“ แกก็มีแฟนอยู่แล้วหนิ ไม่ต้องรีรออะไรอีก ตบแต่งให้เรียบร้อย ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นอีกคน
“ ผมยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับแฟนเลยคับ ”
“ ก็ไปคุยซะสิ แม่เชื่อว่าสายลมเลือกผู้หญิงเองได้ ”
“ …………. ”
“ หรือจะให้แม่กับพ่อหาผู้หญิงให้เหมือนตาดิน พี่ชายแกล่ะ ”
“ ผมจะไปคุยกับแฟนดูคับ ”
“ แค่ปีนี้นะ แกกับแฟนพร้อมเมื่อไหร่ก็บอก กูจะได้จัดการให้ ”
“ คับพ่อ ”
สายลมที่ถูกพ่อแม่รุกเรื่องแต่งงาน อยากแต่งงานกับผู้หญิงที่ตนเองรักและเลือกด้วยตัวเอง แม้จะยังไม่มั่นใจในตัวของพะเพื่อน ผู้หญิงที่เป็นแฟน แต่พะเพื่อนก็คือแฟนของสายลม ที่สายลมจำต้องลองคุยจึงต่อสายหาพะเพื่อนทันที
“ เพื่อน เราแต่งงานกันมั้ย ? ”
( เอ่อ มันไม่เร็วไปเหรอ )
“ พ่อแม่ลมท่านเร่งรัดน่ะ อยากให้เราแต่งงานกัน ”
( พ่อแม่ลมจะชอบเพื่อนเหรอ )
“ ไม่ต้องคิดมาก ลมชอบใครท่านก็ชอบด้วย ”
( แต่เอ่อ… )
“ ให้ลมพาครอบครัวไปคุยกับแม่เพื่อนนะให้ท่านได้สบายใจ ไปสู่ขอเพื่อนไง ”
( ไม่ต้องๆ แม่เพื่อนแล้วแต่เพื่อนอยู่แล้ว คือเพื่อนมีงานที่ต้องทำ ไหนจะเรื่องหนี้น้องสาวอีก เพื่อนอยากเคลียร์ทุกอย่างให้จบก่อนน่ะ )
“ งั้นให้ลมช่วยนะ ”
( ช่วยยังไง ? )
“ เคลียร์หนี้ของน้องสาวเพื่อนไง ”
( สามแสน ลมมีเงินเหรอ )
“ เงินสามแสน บวกกับเงินที่เป็นของขวัญค่าเลี้ยงดูเพื่อนอีกห้าแสนที่ลมไปกู้ยืมเจ้านายมา เพื่อนโอเคมั้ย ? ”
( โอเคสิ โอเคมาก )
“ ขอบคุณนะ…อีกสองวันลมไปหาเพื่อน เราจะไปคุยกับผู้ใหญ่เรื่องนี้กันนะ ”
( ได้สิ…เพื่อนจะรอลมนะ )
สายลมได้บอกครอบครัวถึงการจะแต่งงานกับแฟนสาว เพื่อให้พ่อแม่หมดห่วง…สายลมรีบเคลียร์งานเพื่อนจะไปหาพะเพื่อนที่ห้องตามที่นัดกันไว้ แต่ทว่า
( สายลมเพื่อนมีงานด่วน เลทเวลานัดเป็น 3 ทุ่มนะ )
สายลมไม่ได้คิดมากอะไร ขับรถไปหาพะเพื่อนตามเวลาที่พะเพื่อนบอก สายลมเข้ารหัสห้องของพะเพื่อนโดยไม่ต้องเคาะประตู แต่เข้ามาถึงห้องกลับมืดสนิท แต่เห็นแสงไฟเลือนลางมาจากห้องนอน เห็นเงาผู้หญิงนอนหันหลังให้
“ รอลมอยู่ละซิ ” สายลมไม่รีรอถอดเสื้อผ้าตัวเองและกระโจมเข้าใส่คนที่นอนบนเตียงทันที
“ หอมมาก ” กลิ่นน้ำหอมจากตัวคนที่นอนอยู่ที่สายลมไม่เคยได้กลิ่นนี้มาก่อน มันยิ่งทำให้อารมณ์ความต้องการที่มียิ่งทวีคูณจนหยุดไม่ได้
“ อื้มมม ”
“ แน่น…ทำไมมันแน่น มันตอดรัดอย่างนี้ ”
คนที่นอนอยู่แม้ไม่ค่อยให้ความร่วมมือแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร สายลมยัดมังกรเข้าไปอย่างไม่รอช้า แต่ทว่ามันกลับแน่นตอดรัดจนสายลมแทบขาดใจ
“ ครั้งแรกลมทนไม่ได้ ครั้งนี้ลมไม่ถอยนะ ”
“ อื้มมมม ”
สายลมกระหน่ำมอบเซ็กส์อันเร่าร้อนให้กับแฟนสาวผู้ที่นอนอยู่บนเตียง ครั้งแล้วครั้งเล่าจนหมดแรงหลับกอดแฟนสาว...แต่มารู้ตัวอีกที
“ สายลม…ตื่น ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ”
“ อือ…เพื่อน ”
“ ใช่ เพื่อนเอง แล้วนี่มันอะไรกัน ”
“ เฮ้ย !!! ”
สายลมตั้งสติเมื่อคนที่พูดด้วยคือพะเพื่อน แล้วมีผู้หญิงนอนอยู่ข้างๆคือใคร รีบหยิบผ้าเช็ดตัวลุกออกจากเตียงทันทีอย่างตกใจ
“ เพื่อนฟังลมก่อนนะ ”
“ เพื่อนไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ”
“ ………… ”
“ อีนางตัวดี ลุกเดี๋ยวนี้ ”
พะเพื่อนเดินไปปลุกผู้หญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียง จนผู้หญิงคนนั้นค่อยๆรู้สึกตัว ทำให้สายลมตกใจมาก เมื่อได้เห็นหน้าผู้หญิงที่นอนอยู่คือ…
“ พะแพง !!! ”
“ สายลมเลวมากที่มานอนกับน้องสาวเพื่อน ”
“ นะ…น้องสาวเหรอ ”
“ ใช่…พะแพงเป็นน้องสาวเพื่อน ”
“ !!!!! ”
“ มันอาจไม่ใช่อย่างที่พี่คิดก็ได้นะ ” พะแพงเอ่ยออกมาที่ตนจำอะไรไม่ได้เลย พะเพื่อนเปิดผ้าห่มที่คลุมเตียงอยู่เพื่อให้เห็นผ้าคลุมเตียง
“ แล้วเลือดสีแดงบนผ้าปูมันคืออะไร ถ้าไม่ใช่มึงแอบมาเอากับแฟนกู ”
“ !!!!! ”